Er wordt veel belang gehecht aan wat wordt bereikt, wat wordt bereikt, hoeveel we in het leven hebben gewonnen. Boeken, films en verslagen zijn gewijd aan het prijzen van de deugden van degenen die zijn overwonnen, die uit armoede zijn voortgekomen en die beroemd zijn geworden omdat ze hun dromen nooit hebben opgegeven. Echter, weinigen onthouden dat het nodig zal zijn om op te geven, veel dingen en sommige mensen op te geven als we willen volharden in het nastreven van een doel. Sta jezelf toe op te geven. Geef het runnen van mensen op als ze je niet opnemen in een van je plannen, die zich amper herinneren dat je bestaat, die hun naam onderaan elke lijst zetten.
Verneder jezelf niet voor diegenen die niet alles kunnen zien wat je te bieden hebt. Benader diegenen die glimlachen wanneer je aankomt, die bereid zijn te luisteren naar wat je te zeggen hebt, die je oproepen, je berichten, je uiterlijk beantwoorden. Geef op met investeren in wat geen toekomst heeft,
energie en tijd besteden aan het maken van plannen die niet passen bij wie je bent. Zoek geen winstgevende carrières, raak niet verdwaald tussen hypocriete mensen, wie weet de prijs van je schoenen, maar weet niet de geboortedatum. Investeer in je kwaliteit van leven, in je dromen die voldoen aan wat er in je is, wat je hart laat trillen. Je moet opgeven als je tevreden bent met weinig
Geef op dat je tevreden bent met weinig, met helften, in overeenstemming met wat er veel beter zou kunnen en zou moeten zijn.
Loop niet op minder kleurrijke, minder verlichte, minder speciale, kruisingen omdat je denkt dat het al goed is.
Wil je meer, alsjeblieft heelheid, amplitude, affectieve bonanza, overvolle liefde, gelach om de maag te kwetsen. Verlangen om de exacte dimensie van je hoogste dromen te vullen, niet minder dan dat. Geef het medelijden met jezelf op, jankend over de liedjes, kijkend naar het leven van anderen, terwijl je de momenten verspilt waarnaar je verlangt om je reis te vullen.
Benadruk jezelf niet, vergelijk jezelf niet met anderen, vergeet niet wat en wie al bij je is, terwijl je gebeurtenissen bekijkt die niet van jou zijn met gevoelens van verlies. We zullen nooit verslagen worden, zolang er leven is, zolang we elke ochtend kunnen opstaan, met alles voor ons wachtend op ons. We zullen niet altijd gezond zijn, we zullen niet altijd op mensen kunnen rekenen, noch kunnen we altijd de tranen bevatten die erop staan te vallen. We zullen dagen en nachten zonder einde tegemoet zien, zonder licht, momenten van pijn en ontmoediging. We zullen ontroostbare verliezen hebben, pijnlijke teleurstellingen, duisternis waarin we geen exit kunnen zien. Als we echter het lijden hebben opgegeven voor alles dat nutteloos was, zullen we gesterkt worden door liefde met wederkerigheid, door de oprechte en providentiële troost van mensen die echt zijn achtergelaten. Omdat we dan de desistencias die redden hebben gemaakt.
