Bewustzijn is altijd een controversieel en moeilijk veld geweest om te studeren. Gedurende een groot deel van de twintigste eeuw werd onderzoek naar het bewustzijn systematisch afgewezen, zowel op het gebied van psychologie als op wetenschappelijk gebied. Dit was grotendeels te wijten aan het extreme positivisme van de gedragsperspectieven van die tijd. De mentale terminologie werd volledig verworpen. Maar na de vooruitgang van de cognitieve psychologie is de noodzaak om bewuste en onbewuste processen te onderzoeken toegenomen.
Bewustzijn is een heel moeilijk te definiëren entiteit. Feit is dat bijna iedereen weet wat het is, maar slechts een paar definities kunnen de complexiteit ervan weerspiegelen. Misschien kunnen we het grofweg definiëren alshet mentale vermogen om te weten wat er om ons heen of in ons interieur gebeurt op een "actieve" manier. Bewustzijn is wat ons laat weten dat we onszelf zijn en dat we aanwezig zijn in de gebeurtenissen.Wanneer we de menselijke geest grondig onderzoeken, realiseren we ons dat er veel onbewuste processen zijn. We regelen bijvoorbeeld niet rechtstreeks onze hartslagen of de beweging van taal in onze verhandeling. We denken gewoon aan hen en het gebeurt. Nu, in welke mate is onze verwerking bewust of onbewust? Wat kenmerkt bewuste en onbewuste processen?
Welke neurofysiologische basissen bevestigen het bestaan en de functie van bewustzijn?Kenmerken van bewuste en onbewuste processenDe eerste vraag van een wetenschapper die het bewustzijn wil bestuderen, is hoe deze te meten. Het probleem is dat het een volledig verborgen gebeurtenis van directe observatie is. Daarom moeten we indirecte maatregelen nemen. De eenvoudigste is het account van de persoon zelf. Vaak werkt een regel: als je iets kunt communiceren, ben je je ervan bewust.
Onderzoekend op deze manier beseffen we dat we verschillende stimuli aan de onderwerpen kunnen presenteren, zodat ze sommige in hun communicatie kunnen opnemen en andere niet. Daarnaast merken we ook op dat, hoewel het onderwerp niet op de hoogte is van de stimulus, het hun gedrag kan beïnvloeden. Een voorbeeld hiervan zijn de technieken van pre-activatie (priming): het onbewust presenteren van een woord dat het lezen van een later gepresenteerd woord bemoeilijkt of bemoeilijkt.
Met het oog hierop kunnen we verschillende niveaus van bewustzijn binnen de cognitieve verwerking vinden: in de Bewust (subliminale) verwerking: treedt op wanneer de stimulussterkte erg zwak is of de presentatie erg kort is, zodat deze de drempel van het bewustzijn niet bereikt. Deze stimulus kan echter het gedrag beïnvloeden of een soort verwerking teweegbrengen. Merk op dat niet alle experts het eens zijn met het bestaan van een dergelijke verwerking.Voorbewuste verwerking
: treedt op wanneer stimuli de nodige kracht hebben om de drempel van het bewustzijn te overwinnen, maar door gebrek aan aandacht wordt dit niet veroorzaakt door het ontbreken van versterking. Een voorbeeld hiervan is opzettelijke blindheid. Een blindheid voor bepaalde stimuli die erg opvallen door een afwijking van de aandacht.Bewuste verwerking: het is wanneer de stimulus de nodige kracht heeft om de drempel te overwinnen en de aandachtsprocessen het ook mogelijk maakten om toegang te krijgen tot het bewustzijn. In dit geval ontvangen individuen de informatie en kunnen ze daarom actief reageren.
Het is belangrijk om te verduidelijken dat deze categorieën niveaus van één dimensie zijn, geen gesloten categorieën. Wat betekent dat
- elke verwerking ergens kan worden gevonden tussen niet waargenomen en volledig op de hoogte.Neurofysiologische basissen voor bewustzijn Een van de belangrijkste vragen in de studie van het bewustzijn was om dit proces te relateren aan biologische of neurofysiologische correlaten. Veel onderzoekers hebben een aantal modellen gepresenteerd over de werking en functie van dit proces, maar er zijn nog veel problemen in de lucht. Op zijn beurt identificeerde het onderzoek enkele van de structuren die mogelijk betrokken zijn en de reden voor het bestaan van bewustzijn.
- Om de hersenstructuren van het bewustzijn te onderzoeken, is het het eenvoudigste om neurobeeldgereedschap te gebruiken om bewuste en onbewuste processen met elkaar te vergelijken. De resultaten van deze beelden komen voort uit het feit dat an er een extra nerveuze activering is in de processen die een bewust karakter hebben.
- Wanneer we de taak wijzigen, veranderen natuurlijk ook de geactiveerde gebieden. Het lijkt erop dat het bewustzijn niet gericht is op bepaalde structuren, het is mogelijk dat het een werk is van het hele brein. Misschien is de meest voorkomende factor tussen de verschillende onderzoeken de activering van de pariëtale en frontale gebieden van de hersenen, maar deze gegevens moeten met de nodige voorzichtigheid worden gehanteerd.Wat te zeggen over de grote vraag waarom we ons bewust zijn? Hoewel deze vraag moeilijk is, kan het antwoord met meer ondersteuning te maken hebben met het feit dat het de functie heeft een kortsluitingsysteem te zijn. Dat wil zeggen, een proces van toezicht dat verantwoordelijk is voor het evalueren van het gedrag van het individu en het geven van een "kortsluiting" in de processen als er een fout is. Dit systeem zou vermoedelijk alleen inwerken op processen die van groot belang zijn om hulpbronnen te sparen en efficiënter te zijn. Dit zou de verschillende niveaus van bewustzijn verklaren.
Bewustwording is een interessant en mysterieus proces dat door de geschiedenis heen veel psychologen, filosofen en neurowetenschappers heeft aangetrokken. De ontwikkeling van onderzoek helpt ons elke dag meer te weten over bewustzijn. We hebben echter nog een lange weg te gaan om de werkelijkheid te begrijpen.