Mijn penumbra, mijn zee van zorgen, verdween onmiddellijk zoals de rook die door een open raam verdwijnt. Omdat je me rust geeft, want je blik balanceert me en betovert me, omdat jij mijn noorden bent, mijn toevlucht op het eiland in dit onzekere gerucht dat het leven is. Het lijkt merkwaardig hoeveel van het redactionele aanbod in relaties is gericht op het geven van ons duizend advies en bijna magische recepten om de liefde van ons leven te vinden. Erger nog, ze leren ons ook relaties opzij te zetten die niet langer de moeite waard zijn, die snel en zonder verdoving worden verlaten. Maar weinigen zijn degenen die zich concentreren op wat essentieel is: de vaardigheden om die relatie te behouden.
Op deze reis naar de langzame en geduldige intimiteit waarin we, als ambachtsman, een rode draad vormen. We hebben dit allemaal ooit meegemaakt. Om een gecompliceerde dag door te brengen, doordrongen van twijfels, door de stress van deze veeleisende wereld. Wanneer we echter thuiskomen of wanneer we onze eigen metgezel ontmoeten, lijkt alles kalm en logisch. Het is voldoende om hem te horen spreken, zodat alles in harmonie is, zodat deze perfecte arpeggio ons ware voldoening schenkt. Volheid. We brengen een groot deel van ons bestaan door met het creëren van een "vals zelf" waarmee we kunnen overleven, passen en behagen, totdat we plotseling die persoon tegenkomen.
Deze voor wie we al onze lagen ui tekenen om 'ons ware zelf' te laten zien.
Weinig dingen zijn zo bevredigend. We nodigen je uit om na te denken over dit onderwerp. Wanneer ik met je praat, helpt het me om mezelf te zijn
Er zijn mensen die op het juiste moment, op het juiste moment in ons leven komen en hun aanwezigheid niet onschuldig is. Ze worden beeldhouwers. Ze nemen al onze borstplaten, verpakkingen, verlegenheid en barrières weg, één voor één, om naar boven te halen wat we in onze puurste essentie zijn.
Dat is wanneer we oog in oog komen te staan zonder angsten, geen sluiers, geen terughoudendheid.
In de Japanse taal is er een term die heel goed past in deze context. Wabi Sabi. Dit is een artistieke waardering met een interessante filosofische connotatie. Het is degene die de schoonheid van het onvolmaakte, het meest zuivere en essentiële beseft voor onze eigen zintuigen. Het is de elegantie van deze objecten, scenario's en zelfs mensen die, ondanks gewond te zijn, voor ons verschijnen in al hun authenticiteit.
Sommige mensen raken geobsedeerd door het vinden van de perfecte match. Hiervoor twijfelt het niet in camouflage, ook niet onder een huid van schijnbare perfectie. Donald Woods Winnicott, een gevierd kinderarts en een Engelse psychoanalyticus, zei altijd dat "leven met het masker van het valse zelf een totaal en absoluut verlies van onze eigen vitaliteit impliceert", van vreugde en van onze creativiteit. Als we stoppen om na te denken, is de wereld op zichzelf onvoorspelbaar, mutant en tegenstrijdig genoeg voor ons om dat ook te zijn in onze dagelijkse relaties. Als praten met iemand je in staat stelt om jezelf opnieuw te verbinden met een onbekende blik, mis het dan niet. Als deze persoon van je houdt, ondanks je manias, je dagen van slecht humeur en de verlichting van je littekens, houd je haar hand stevig vast. Laat haar niet gaan. Liefde komt soms als een wervelwind, met goed en kwaad
Het tonen van ons ware zelf is soms weinig meer dan een uitdaging. Het vergt moed, kracht en een beetje tederheid.Laten we echter niet vergeten wat Kierkegaard zei:
"De diepste vorm van wanhoop is kiezen voor iemand anders zijn die we niet zijn."
Een ding dat we allemaal weten, is dat
wanneer de liefde oproepen aan de deur, meestal onverwacht komen en met de kracht van een storm. Bij het betreden van de bek kunnen we niet voorkomen dat we het goede en het slechte brengen. Als op zoek naar een volmaakte liefde alleen op basis van de positieve kant, zal het enige dat we zullen vinden teleurstellingen. We moeten begrijpen dat niemand van ons deze drempel overschrijdt zonder bagage. In elk van deze "ui laag" die ons leven omringen verleden verhalen, vele schoonheden en deugden, maar ook een aantal tekortkomingen, wonden en bepaalde angsten. We zijn daarom een "I complex en ingewikkeld" dat moet je niet verbergen. Omdat complexiteit ook een weerspiegeling van authenticiteit kan zijn. We zijn een enorm boek, soms ongeorganiseerd en chaotisch, maar altijd mooi.
Recovery en vieren onze eigen zelf met de hulp van een ander is een essentieel en tegelijkertijd prachtige act. Maak deze wederzijdse lezing waarin we ontdekken en te accepteren elk defect grandeur is ook iets primordiaal. Stukje bij beetje komt die perfecte harmonie waar alles vult en niets ontbreekt. Die momenten wanneer we spreken comfort en balanceert ons als wie een lange reis gemaakt en uiteindelijk vond dat thuis medeplichtig aan zijn ziel, leven en dromen te leggen.