Ik kan me nog steeds herinneren. Ik zal het altijd onthouden ... En hoewel onze levens rijkelijk gezegende en verschillende paden hebben gevolgd, zal ik voor de eeuwigheid delen wat ik van jou heb geleerd: "We kunnen meer dan eens van ons houden", ja. We kunnen niet altijd bij wie we houden blijven en we moeten verder gaan met een berustend hart en zekerheden in ons hart. Ik hield van je. Misschien hou je nog steeds ... op een andere manier ... Maar je plaats is hier bewaard gebleven in mij. "Ik zou met je zijn getrouwd." Misschien stelde ik me zelfs voor hoe onze kinderen eruit zouden zien, of ze nu hun verlegen glimlach zouden hebben of mijn indiscreet gebaar. Ik zou mijn lichaam en mijn ziel aan jou hebben gegeven, als je dat zou vragen, en elke keer dat je naar buiten stak, heb je me achterhaald. Maar dat gebeurde niet.Ik zie in onze ogen het verlangen dat was gebeurd, elke keer dat we elkaar ontmoeten, maar het gebeurde niet.Kun je het uitleggen? Ik ook niet. We wilden veel? Ik weet het niet ... Het lijkt erop dat we zo weinig gedaan hebben om het te laten gebeuren.
Maar ik wil me niet druk maken waarom we ons verhaal niet samen opbouwen. Ik wil je vertellen dat elke keer als ik naar je kijk, ik voel dat mijn hart sneller klopt en dat dit hart, koppig, soms vraagt waar je loopt, als je gelukkig bent ... Ik mis je. Hij maakt een reis in herinneringen en verbeelding en even laat ik mezelf daar blijven, voel gewoon leven met zijn aanwezigheid in haar. Op dat moment besef ik dat ondanks de tijd, onze keuzes, je in mijn hart bent gebleven. Weinig mensen begrijpen, weet je? Weinig mensen beseffen dat "we verder kunnen gaan in het leven, een puur, bewaard gevoel in onze harten behouden", dat, na deze begerige liefde voor de ander te zijn, alleen oprechte liefde ziet, die licht stuurt telkens wanneer hij de ander vindt in de dacht. Dit is hoe ik voel om mijn liefde voor jou te transformeren. Dit is hoe ik het ga doen in mijn leven vandaag, waarvoor ik dagelijks bedank. Maar ik weet het niet ... Vandaag wilde ik je vertellen dat je hier leeft in een hoek van mijn hart, op een andere manier, speciaal ... Permanent.
Soms doe ik dat, herlees ik bepaalde afgedraaide pagina's van mijn leven, gewoon om het verlangen naar goede herinneringen te doden die herleven als ze worden gered. Het is een goed verlangen om te voelen, het geeft aanleiding tot een heerlijke sensatie in de borst, maakte die pudding van de grootmoeder die we aten in de kindertijd en soms ervaringen na de volwassenheid, herbelevende herinneringen. Soms is het zo ... ik herhaal herinneringen en ik mis ze ... Dan ga ik verder. Ik ben er zeker van dat waar je ook bent, je de goede energie zult voelen die ik je stuur zoals ik altijd verzend, elke keer dat mijn hart je redt en dan verder ga ...Ik herinner me je nog steeds. Ik zal het altijd onthouden. En je zult licht ontvangen wanneer mijn geheugen me verraadt (of presenteert) met de herinnering aan jou.