Incarceratiesyndroom: leven in het lichaam

Incarceratie of gevangenschap syndroom is een zeldzame aandoening veroorzaakt door een bilaterale pontine laesie. Het kan optreden als gevolg van traumatisch hersenletsel, ziektes van de bloedsomloop, ziekten die de myelineschede vernietigen die zenuwcellen omringt of door hoge doses medicatie.

Dit letsel is zeer ernstig en zorgt ervoor dat de persoon niet in staat is om het lichaam te bewegen, behalve de ogen en oogleden. Ondanks de verloren mobiliteit, blijven bewustzijn en somatosensorisch systeem (het is de toestand die het levende wezen de gewaarwordingen in de verschillende delen van zijn lichaam laat ervaren) intact.

Het is alsof de hersenen "losgekoppeld" zijn van het lichaam en het vermogen om het te beheersen verloren hebben. Het brein blijft alle sensorische signalen ontvangen, zoals pijn en temperatuur, en ook somatisch, zoals honger. Communicatie wordt bijna onmogelijk en dit vermogen is verbannen naar de beweging van de oogleden.

Er zijn gevallen waarbij de communicatie wordt gedaan door het "knipperen van een oog". Met een teken waar de letters van het alfabet verschijnen, kiest de persoon de letters van de woorden en zinnen die hij wenst te vormen. Het is een langzame methode, maar het is gelukt om mensen die het als gevolg van dit syndroom verloren hebben een 'stem' te geven.

Symptomen, oorzaken en prognose

Het symptomatische beeld van deze pathologie is: tetraplegia, anarthria (onvermogen om woorden te formuleren) en behoud van bewustzijn. Aangezien noch de hersenschors, noch de thalamus worden aangetast, blijven de cognitieve functies behouden. De persoon neemt waar, verwerkt en produceert informatie door het gebruik van normale cognitieve processen. Hij is in staat alle externe prikkels waar te nemen, maar kan er niet fysiek op reageren. De hoofdoorzaak is basilaire trombose, waarbij

er peri-orale symptomen kunnen zijn voor weken en zelfs maanden, zoals duizeligheid en misselijkheid. Het kan ook voorkomen door een traumatisch hersenletsel, met hersenkneuzing of vertebrobasilaire dissectie. Afhankelijk van de ernst van de betrokkenheid van de motor kunnen we drie klinische beelden onderscheiden: Klassiek

  • : presenteert tetraplegie en anarthria met behoud van bewustzijn en oculaire of ooglidmotiliteit.Onvolledig:
  • vergelijkbaar met klassiek, maar met wat meer bewegingen. Totaal:
  • zonder het behoud van enige beweging; meestal vergezeld van laesies in de middenhersenen. Afhankelijk van de evolutie kan deze van voorbijgaande of chronische aard zijn.

Zelfs in gevallen waarbij de aflopende paden van de brug (hersengebied dat in de hersenstam ligt) wordt ontkoppeld, is herstel niet mogelijk. De ontkoppeling van de dalende paden zorgt ervoor dat de bevelen die door de hersenen worden gezonden niet de rest van het lichaam bereiken en dat de persoon bijgevolg niet op een stimulus kan reageren, hoewel hij ze ontvangt.Middelen om het detentie-syndroom te detecteren

Het is zeer moeilijk om het captive syndroom te detecteren en te onderscheiden van andere stoornissen zoals coma. In het begin is het niet gemakkelijk om te weten of de geestelijke vermogens van de patiënt intact zijn of niet, omdat de persoon niet kan communiceren.

Er zijn enkele neurologische tests die helpen bij de diagnose.

MRI kan het type hersenletsel aantonen dat kan wijzen op het syndroom. Zowel positronemissietomografie (PET) als elektro-encefalogram (EEG) kunnen hersenactiviteit melden.

Via PET kun je controleren of het metabolisme van de hersenen normaal is , en als dat zo is, betekent dit dat de functies van de hersenen behouden blijven en er bewustzijn is zoals bij het bovengenoemde syndroom. Via de EEG kunnen we de hersengolfactiviteit volgen.

Door elektroden op het hoofd te plaatsen, maakt dit hulpmiddel het mogelijk de golven te bepalen die op dit moment overheersen. In het geval van een persoon die lijdt aan een gevangenisstraf, zal een alfa-later reactief ritme worden gevonden. De verkenner en de vlinder

Jean-Dominique Bauby was een Franse journalist die op zijn 43e een beroerte kreeg. Na 20 dagen in coma te hebben doorgebracht, werd Bauby wakker met het gevangenisstraf-syndroom, in staat om alleen het linkeroog en hoofd iets te bewegen. Hij leed aan een ernstige fysieke achteruitgang van ongeveer 27 kilo in een paar weken.

De verslechtering van de gezondheid van de beroerte zorgde ervoor dat hij ongeveer een jaar met de ziekte leefde. Gedurende het jaar leefde ze "opgesloten in haar eigen lichaam",

leerde een communicatiemethode, met een afbeelding met het alfabet en knipperend. Met de hulp van logopedisten en zijn familie schreef hij een autobiografisch boek "The Diving Bell and the Butterfly" dat een bestseller was. "Zijn er sleutels in de kosmos die mijn duikpak kunnen openen? Een eindeloze metrolijn? Een dubbeltje dat sterk genoeg is om mijn vrijheid te kopen? Je moet ergens anders kijken. Ik ga daarheen. "

- Jean-Dominique Bauby -
Er is ook een film gebaseerd op haar boek met dezelfde naam, waarin je de uitdaging van Jean-Dominique kunt zien om deze moeilijke ziekte het hoofd te bieden, de gedachten die door haar hoofd gaan en die je lichaam niet kan uiten. Hij gebruikt zijn verbeelding en "reist" door zijn hoofd naar verschillende plaatsen

die hem laten ontsnappen aan een moeilijke realiteit.