"Je houdt niet van één dag, je vergeet jezelf niet in tweeën." Deze zin ging uit mijn gedachten toen ik je voor het eerst zag. Toen onze ogen elkaar ontmoetten en je me de eerste glimlach gaf. Toen mijn hart sneller en sneller ging kloppen, begeleid door elke stap die je in mijn richting nam. En het was toen, slechts enkele minuten nadat we elkaar ontmoetten, dat ik verliefd op je werd.
Ik werd verliefd op elk detail van je huid, je geur, en wat ik dacht dat zou je manier van zijn zijn. Ik stelde me je voor zonder je te kennen en in mijn verbeelding was je perfect. Maar deze perfectie was alleen in mijn gedachten, de realiteit, zo wijs als wreed, leerde me dat niet alles wat we ons voorstellen, wat we dromen, gebeurt.
Nu weet ik dat als het gaat om liefde, je alleen kunt houden van wie echt weet, al de rest zijn verhalen, zijn verwachtingen die niemand hoeft te houden. Daarom is liefde het weten als je het weet en vergeet is om een stuk van jezelf achter te laten dat een dag was die gedeeld en gebouwd werd met iemand aan jouw zijde.
Houd niet van één dag: idealisering is een vergif
Nu hoop ik niet dat meisje te zijn dat vergeet dat de idealisering van de ander het vergif van de liefde is. Een gif dat de reden kaping en waardoor je in de ander ziet wat alleen in je verbeelding aanwezig is. Dit maakte dat ik, wat er ook gebeurde, ik in de ander altijd zag wat ik wilde en niet de realiteit ... die zich vroeg of laat grillig oplegt.
Hoewel we in de meeste films hun protagonisten met slechts één blik de eeuwige liefde zien zweren, hoewel liefde in veel romans wordt gedefinieerd met een simpele knipoog, gebeurt dit niet in het echte leven. Of, als het gebeurt, gaat het verhaal verder en de spreuken breken of veranderen, beter dan in een ogenblik of eindigend in het niets. Ditzelfde niets waar je de lucht niet hebt. Verliefd worden is een proces van wederzijdse kennis, een proces dat tijd kost om echt te zijn; niet te veel, niet te weinig, zijn eigen tijd. Daarom hoop ik dat meisje te zijn dat niet vergeet dat de realiteit complexer is dan fictie en dat verhalen verhalen zijn. Dit schrijven is gemakkelijk wanneer de inkt niet jouw bloed is, wanneer die tekeningen aan de horizon niet je twijfels zijn of je hoop.
En hoewel mijn liefdesverhaal meer een verhaal dan een realiteit was, betekent dit niet dat de pijn die ik voelde ook in de realiteit was, ook fictie. Gevoelens zijn nooit het product van de verbeelding,wat ik voelde was echt, zo echt dat, hoewel gebaseerd op een kasteel zonder fundament, ze echt pijn doen.
"Het is moeilijk om een prins van het sprookje lief te hebben als hij alleen in zijn dromen verschijnt. Alles ontwaken is een nachtmerrie, als je wakker wordt, ben je niet degene die alles vergeet waarvan ze droomde, maar het meisje dat zich ongedaan maakt door de verwachtingen die ze stelde op iemand die nooit heeft bestaan. ' Delen
Wie vergeet waar hij van houdt zonder pijn, weet niet wat liefde isZoveel als mij verteld wordt dat een spijker een andere spijker verwijdert, kan ik alleen antwoorden dat wie vergeet wat hij liefheeft zonder pijn, niet weet dat is liefde. Omdat liefde geen pijn doet of pijn doet, is het de vergetelheid van wat je liefhad en wat niet werkte, wat het echt markeert.
Het is het leven dat je je voorstelde met die prins van de geschiedenis die een kikker bleek te zijn, wat je verliest door te zien wat er echt gebeurt. Dat is waarom je niet alleen degene bent die vergeet, je bent de enige die je toekomst kan herbouwen als je niet had wat je wilde, als je je iets had voorgesteld dat je nooit had, maar dat je altijd al wilde.
Dan begin je helemaal opnieuw, maar veel wijzer , verhalen zijn verhalen, verhalen voor kinderen. Wanneer je opgroeit, stop je om de vorsten of padden te zien die je compleet maken of pijn doen. Als je volwassen bent, heb je niemand meer nodig, omdat je de enige bent, nu waardeer je jezelf, je houdt van jezelf en je voelt je niet vreemd, omdat niets je voltooit, omdat er niets ontbreekt. Je hebt eindelijk begrepen dat je niet op één dag van jezelf houdt, en jezelf ook niet in tweeën vergeet.