Het begin van alles is om de realiteit te accepteren zoals die is. Het leven stroomt permanent, en laat ons in de loop van de tijd ontelbare ervaringen die onze kennis vormen. Deze kennis verwijst naar onszelf, naar anderen en naar alles om ons heen. De ervaringen kunnen stimulerend, leuk en fantastisch zijn, en dit geeft een extra dosis wijsheid aan ons bestaan.
Er zijn ook pijnlijke ervaringen, want vanaf het begin bestaat het leven uit behoefte, frustratie en onmogelijk. Wanneer dit niet kan worden erkend, ontstaan angsten, wantrouwen en pessimisme. In feite geven we onszelf de schuld. Dus als we tot dit punt komen, is het cruciaal om een manier te vinden om met jezelf te verzoenen. "Niemand kan zich op zijn gemak voelen zonder zijn eigen goedkeuring te hebben." M -Mark Twain-
Een van de meest verspreide en bestbediende therapeutische middelen is om ons met meer clementie te observeren. Het is niet gemakkelijk, maar
het is belangrijk om te leren onze beperkingen en onze individuele eigenschappen
te accepteren. Je hoeft niet zo hard voor jezelf te zijn, noch een eindeloze strijd tegen je eigen persoonlijkheid te beginnen denken dat het helemaal afschuwelijk is. De eerste stap naar verzoening is in de spiegel kijkenHet is waarschijnlijk dat je ons, of in ieder geval een deel van ons, niet helemaal aardig zult vinden als we in de spiegel gaan staan. We hebben misschien de neiging tot ernstige en negatieve zelfkritiek.
We kijken vaak naar onszelf, maar we vergelijken onszelf met een mentaal ideaal. Daarom is het belangrijk om voorzichtig te leren observeren en, waarom niet, met genegenheid.
In het begin is het een goed idee om dit fysieke beeld te kennen en te herkennen. Het is uniek in de wereld en kan niet worden vergeleken.
Een ander goed idee heeft te maken met kijken in de spiegel van onze eigen innerlijke wereld. Er zijn deugden en beperkingen zoals ze bestaan in ieder mens. Zodoende zullen we ze kunnen accepteren als we begrijpen dat we allemaal, absoluut alles, doordrongen zijn van imperfectie. Als we onszelf niet kunnen accepteren, kunnen we anderen niet accepteren. Een eigenschap die onderscheid maakt en accepteert en waardeert, is dat het ook anderen kan waarderen. Integendeel, degenen die een innerlijke strijd zonder uitstel houden, verplaatsen dit conflict ook naar anderen. Je hoeft niet naar de Himalaya te reizen om een staat van absolute concentratie en stilte binnen te gaan om in jezelf te kijken. In het begin,
jezelf slechts twee dingen te vinden: willen ontmoeten en verloren zijn. Om je te verzoenen met jezelf, als je jezelf accepteert en leuk vindt, moet je jezelf eerst kennen en jezelf dan herkennen van de goedheid en het begrip.
Leer jezelf te vergeven
Soms kunnen we onszelf niet accepteren omdat we met schuld belast zijn. We erkennen geen gebrek of beperking als een realiteit van ieder mens. In plaats daarvan bestraffen we onszelf en leren we onze fouten om te zetten in een last die we voor altijd dragen. We kunnen onszelf niet vergeven voor fouten en doen alsof we vijanden van onszelf zijn. In het binnenste van ieder mens twijfelen over zichzelf. Om deze reden is het in het begin heel belangrijk om te leren identificeren hoe we ons verhouden tot onze eigen gedachten. Het is belangrijk om deze zelfdestructieve denkrichtingen te detecteren.
Bedenk dat het overwinnen van de negatieve perceptie die je over jezelf hebt, je uit deze gevangenis zal bevrijden.
Het doet er niet toe in welke mate van perfectie we willen bereiken. De menselijke natuur, hoewel prachtig, is onvolmaakt. En misschien is dit je grootste attractie, want het zal ons ertoe brengen om elke dag beter te zijn. Op dezelfde manier is het herkennen van onze beperkingen een belangrijke stap naar volwassenheid en wijsheid.
En het beste van alles: het is een directe ervaring dat iedereen op een andere manier leeft. Oprechtheid met onze eigen gevoelens Wanneer we handelen tegen wat we voelen, drukt ons lichaam zichzelf uit.
We kunnen zelfs een soort ziekte voor onszelf worden.
Dus we vallen niet alleen onszelf aan, maar we maken ons ook los van dat evenwicht dat in het universum bestaat. Bedenk dat veel ziekten die we ondergaan een emotionele oorsprong hebben en bijna allemaal gerelateerd zijn aan zelfacceptatie en eigenliefde. Tegenstrijdig als het lijkt, soms kunnen we onszelf niet accepteren omdat we een gigantische ijdelheid hebben.
Sommigen noemen het ook 'narcisme'. We willen niet onszelf zijn, maar superieur zijn aan anderen. Dus we kunnen onze fouten en mislukkingen niet accepteren. We wijzen onze vingers en misbruiken ons emotioneel.
Onthoud dat fouten niet tot mislukken leiden, maar tot ervaring.
Wat zeker een vergissing is, is om in de klaagzeer te blijven dat je fout bent. Er zijn altijd manieren om fouten goed te maken. Dit alles maakt deel uit van een evolutionair bewustzijn dat open moet staan voor nieuwe manieren om de beperkingen te waarderen en op te lossen. Het principe van alles is om je te verzoenen met jezelf en jezelf de kans te geven te genieten van de persoon die je bent.