De persoon met het syndroom van overmatig empathisch vermogen is als een langeafstandsantenne die elke emotie absorbeert en betrekt die trilt in uw omgeving. Verre van het beheersen van deze overbelasting, het leidt uiteindelijk tot het verwateren van de behoeften van anderen door jezelf met buitensporige compassie te vergiftigen totdat je je schuldig voelt vanwege de pijn die anderen ervaren. Weinig lijden kan zo vermoeiend zijn.
Het is mogelijk dat het zien van dergelijke situaties als een klinisch probleem veel mensen zal verbazen. Gaan we te ver om het label "pathologisch" te gebruiken voor (schijnbaar) "normaal" gedrag? Natuurlijk niet en dit alles heeft een verklaring. Als de diagnostische en statistische handleiding van psychische stoornissen (DSM-V) het als een kenmerk van persoonlijkheidsstoornissen bestempelt, is dit om een voor de hand liggende reden.
Elk gedrag dat onze manier van omgaan belemmert, dat ons leed en het onvermogen om een normaal leven te leiden, heeft een diagnose en een soort therapeutische strategie nodig die het kan oplossen. Daarom zijn mensen die lijden aan een overmaat aan empathie, of dat laten een aanhoudend patroon van ongemak en het onvermogen om sociaal, persoonlijke en zakelijke functioneren, voer in dit geval binnen een persoonlijkheidsstoornis frame.
Dit alles doet ons beseffen dat het niet hetzelfde is om 'erg gevoelig' te zijn en te lijden aan een syndroom van overmatig empathisch vermogen. Bijvoorbeeld, in Sandra L. Brown's boek "Women Who Love Psychopaths", is er een aspect dat niemand onverschillig kan laten. In het werk van deze psychiater, kan men zien dat er vrouwen zijn die het psychopathische gedrag van hun partners kunnen begrijpen en zelfs kunnen rechtvaardigen.
Overmatige empathie voorkomt dat ze de roofdier, moordenaar of agressor waarmee ze worden geconfronteerd duidelijk kunnen zien. Bovendien was zijn intelligentie om de gewelddadige handelingen van de echtgenoot te rechtvaardigen ongelooflijk geavanceerd. Een feit dat duidelijk laat zien dat een overmaat aan empathie een soort stoornis is die niet wordt onthuld, maar die we moeten overwegen.
empathie en overmatige empathie, de grens van evenwicht en welzijn Misschien
velen denken dat empathie is een positieve, nuttig en wenselijk capaciteit ... wat is er mis met het hebben van "veel empathie" zou zijn? Zoals altijd zijn excessen in het leven niet goed en is balans ideaal. Het is dus met deze dimensie dat we nooit vergeten ons "ik" te scheiden van "ik" van anderen. Dat wil zeggen, de beroemde uitdrukking van "empathie is het vermogen om jezelf in de plaats van de persoon voor ons te plaatsen." We moeten specificeren dat we dit zullen doen zonder ooit op te houden onszelf te zijn.Evenzo is het belangrijk om nu te onthouden welke soorten empathie we kunnen ervaren, die gezond zijn, en die ons naar deze grens kunnen leiden waar onvermijdelijk ongemak voorkomt.
Emotionele empathie of "Ik voel wat je voelt".
- In dit geval heeft de affectieve empathie heeft te maken met ons vermogen om de emoties, gevoelens en gevoelens ervaren door iemand anders te voelen ... en, op zijn beurt, zich betrokken voelt bij het. Cognitieve empathie of "Ik begrijp wat er met je gebeurt"
- . Cognitieve empathie daarentegen is meer een vaardigheid. Het stelt ons in staat om een meer complete en nauwkeurige kennis te hebben over de inhoud van de geest van de persoon die voor ons staat. We weten hoe ze zich voelt en we begrijpen dat. Buitensporige empathie betekent een spiegel zijn en op zijn beurt een spons.We voelen niet alleen wat anderen voelen, maar hebben er ook last van. Het is een fysieke pijn die angst veroorzaakt en op zijn beurt ons ondergeschikt maakt aan de behoeften van anderen zonder dat we in staat zijn om deze grens tussen ons en hen te discrimineren.
- Hoe lijdt een persoon aan het syndroom van buitensporige empathie? Het beschrijven van de persoon die lijdt aan excessief empathisch syndroom zal ons veel helpen. Ten eerste, onderscheid maken tussen de eenvoudige "emotionele gevoeligheid" van pathologische "overgevoeligheid". Daarnaast zullen we ook zien hoe DSM-V dit type gedrag identificeert.
De duidelijke verslechtering van hun identiteit en sociale vaardigheden.
Het is gebruikelijk voor andere soorten aandoeningen waarbij dwang of psychotherapie aanwezig is.
- Het is gebruikelijk dat iemand veel stemmingswisselingen ervaart, gaande van diepere depressie tot histrionisch of onevenredig geluk.
- Het zijn erg afhankelijke patiënten.
- Dat wil zeggen dat ze alle problemen van anderen willen oplossen om het imago te versterken van waardevolle en noodzakelijke mensen die ze willen ontwerpen, continue interactie nodig hebben en gunsten gebruiken. Als iemand limieten probeert op te leggen, zullen ze zich gekwetst en afgewezen voelen.Het is ook gebruikelijk dat mensen die overmatig empathisch zijn zeer overbezorgd zijn en de autonomie van anderen ondermijnen.
- Overmatige empathie brengt ernstige problemen met zich mee voor de productiviteit van deze mensen. Ze voelen zich gediscrimineerd, niemand begrijpt hun altruïsme, hun behoefte aan ondersteuning en hulp ... Last but not least,
- zien we patiënten vaak overgaan van overdreven inlevingsvermogen naar wrok. Er zijn zoveel teleurstellingen geleden die worden geïsoleerd, verloren in hun gevoelens van woede en teleurstelling. Wat kunnen we doen als we te veel empathie hebben?
- Op dit punt zullen velen van ons zich waarschijnlijk afvragen waarom. Wat zorgt ervoor dat iemand zoveel leed ervaart wanneer het wordt besmet door de emoties van anderen? Welnu, de afgelopen jaren hebben we grote vorderingen gemaakt in het onderwerp en we weten inderdaad al de genetische en neurochemische basis die deze situatie kan bevorderen.
- Zogenaamde "empathiespectrumstoornissen" verschaffen ons veel informatie over werkelijkheden zoals het Asperger-syndroom, het Over-Empathiesyndroom of de Borderline Persoonlijkheidsstoornis. Het is ongetwijfeld een interessant onderwerp dat ons in de komende jaren uitstekende antwoorden en een betere therapeutische aanpak zal geven. Aan de andere kant, aan de vraag wat we zouden moeten doen als we last hebben van overmatig empathisch vermogen, kan het antwoord niet eenvoudiger zijn: om professionele hulp te vragen.
Als we ons in het meest pathologische extreme bevinden, is het altijd aangewezen om een reeks technieken te leren om grenzen te stellen, om een grotere zelfbeheersing over onze gedachten te hebben, om in onze eigen behoeften te voorzien en om onze identiteit en zelfrespect sterker te definiëren.
We moeten niet vergeten dat buitensporige empathie niet alleen ongemak veroorzaakt, maar ons scheidt van onszelf en de wereld zelf.
Het is het niet waard om onszelf te verankeren in een sfeer van leegte en aanhoudende kwelling. Laten we de eerste stap zetten om uit deze negatieve realiteit te komen ...