In de wereld van vandaag falen we om de moeilijkheidsgraden te doorbreken om een massificatie van facilitatie te presenteren. De mens moet bijvoorbeeld sommige taken eenvoudiger maken om verschillende van zijn doelen en projecten mogelijk te maken. Het wiel maakte het bijvoorbeeld mogelijk om grote gewichten van de ene naar de andere kant te dragen. Veel van de geschiedenis van de mensheid heeft moeite gedaan om de processen te vergemakkelijken. Het slechte ding is dat dit uiteindelijk een leger van facilitators opleverde. Eerst was de industriële revolutie en vervolgens de computerrevolutie. Beide fenomenen hebben het dagelijks leven voor mensen veel sneller gemaakt. Met andere woorden, ze slaagden erin om de inspanningen te minimaliseren om veel alledaagse activiteiten uit te voeren die eens meer energie en meer tijd kostten. Krijg bijvoorbeeld informatie. Word of mouth werd vervangen door de grote pers en vervolgens realtime informatie van internet.
"Conformiteit is de moderne vorm van pessimisme."
-Antonio Escohotado-
Het zou de moeite waard zijn te vragen of dit alles het leven echt gemakkelijker heeft gemaakt. Het is misschien juister om te zeggen dat het nu sneller is en minder fysieke energie nodig heeft. Maar het bestaan is zo complex geworden dat psychische stoornissen de meest voorkomende zijn. Tegelijkertijd werd facilitation geïntroduceerd als een manier om deze complexiteit aan te pakken.
Van gemak tot facilitering Het doel van industrialisatie en informatica was niet bepaald om mensenlevens gemakkelijker te maken. Het uiteindelijke doel is om de productie sneller en eenvoudiger te maken.
Ze eindigde ook met het vereenvoudigen van vele taken in het dagelijks leven, maar in wezen ging ze er niet meer op terug. Veel van deze voordelen worden meer uitgelegd door het begrip geld dan door het welzijn.
In ieder geval is het feit dat alles gemakkelijk werkt, op verschillende manieren in ons bewustzijn geïnfiltreerd. Het ergste daarvan is degene die ons doet geloven dat het gemakkelijke en het snelle gewenste eigenschappen zijn. Daarentegen zijn het complexe en het langzame negatief. Deze manier van denken is het substraat van facilitatie. In zijn meest positieve en voordelige uitdrukking, wilden wetenschap en technologie zich ontdoen van mechanische taken en die die brute kracht vereisen. Er wordt van uitgegaan dat door taken sneller te versnellen, zoals snel kleding wassen of zwaardere voorwerpen te dragen, we allemaal meer tijd zouden hebben om ons te wijden aan meer prijzenswaardige taken die meer zouden toevoegen. Maar het kwam niet uit, of het werd alleen in delen en voor slechts een paar mensen gerealiseerd. Wat groter was, was de houding van minachting voor inspanning.
We maken steeds vaker gebruik van de technologie die het leven zo veel gemakkelijker maakt, en tegelijkertijd raken we steeds meer weg voor de afgrond van de komende tijd. Bovendien werken we vele uren en vandaag werken we nog steeds zoveel of zelfs meer.
Facilitering en waardigheid Er is een verkeerd ideaal gebouwd: om problemen op te lossen.
Het idee dat er niets positiefs is aan problemen is populair geworden. Erger nog, veel mensen denken dat er inderdaad een leven zonder moeilijkheden is, een wereld zonder obstakels.
Ze geloven dat ze gefrustreerd raken omdat de problemen verdwijnen en nooit aankomen. De grote paradox is dat we nog nooit zo veel problemen hebben gehad.
Bijna alles is een probleem geworden. Eet veel of een beetje. Werk hebben of niet hebben. Bouw een leven voor twee of niet. En een zeer uitgebreide etether. Vanuit psychologisch oogpunt kan facilitation twee kanten hebben. Aan de ene kant zou het een defensieve reactie zijn op wat voelt als een opeenstapeling van problemen die niet zijn opgelost. Aan de andere kant kan het ook een kinderachtige houding zijn, waarin het individu wenst te blijven in een toestand die geen offers, inspanningen of verantwoordelijkheden vereist, zoals toen hij een baby was.
Wat dit soort positionering niet toegeeft, is het feit dat realiteit en moeilijkheid hand in hand gaan. Maar verder begrijpen ze niet dat juist het bestaan van moeilijkheden een persoon en de hele mensheid in staat stelt om te zoeken, te vinden en te evolueren. Zelfs de uitvinding van vuur was een reactie op een initiatief dat gericht was op het oplossen van een probleem. Toen het werd opgelost, werden de fundamenten gelegd voor een definitieve stap richting homo sapiens. Over het algemeen helpt
faciliteren meer dan zich ophopen en problemen toevoegen. Het berooft mensen van de mogelijkheid zichzelf te testen, zichzelf te evalueren en zo het vertrouwen in hun eigen kunnen te vergroten.
Het voorkomt ook dat ze genieten van een van de volheid van het leven: waardig voelen wie je bent, wat je hebt en wat je kunt doen. Zeker, er zijn moeilijkheden die onmogelijk alleen op te lossen zijn, zoals honger in de wereld. Maar er zijn ook vele andere die oplosbaar zijn. Wat je mist is vertrouwen in jezelf. Of zelfliefde. Of beide.