Het belang van emotionele intelligentie

In de film "A Bright Mind", waarin de strijd tegen schizofrenie wordt beschreven door Nobelprijswinnaar-econoom John Nash, is er een scène die een voorbeeld is van emotionele intelligentie. Young Josh Nash zit in een bar als hij een vrouw nadert die hem in de gaten houdt. In plaats van de typische veroveringszinnen te gebruiken, die worden gekenmerkt door een subtiel spel, is zijn voorstel rechtlijnig en duidelijk: hij verkiest elk flirtritueel te vermijden en heeft een 'vloeiende uitwisseling' nodig. Dus zonder enige romantiek. De vrouw, die hem verbaasd aankeek, denkt dat hij een bruut is. John Nash wordt echter beschouwd als een maatstaf in zijn vakgebied en viel ondanks zijn jonge leeftijd al op onder zijn universiteitsprofessoren. Echter, in relatie tot de emotionele sfeer, mag zijn intelligentiequotiënt niet te hoog zijn.

Emotionele intelligentie is het vermogen dat ons in staat stelt om onze emoties onder controle te houden en ze op een assertieve manier uit te drukken. Hoewel het woord 'intelligentie' vaak wordt geassocieerd met geheugen en cognitieve vaardigheden, is de geest veel complexer en sinds de vorige eeuw hebben wetenschappers zich toegelegd op het bestuderen van andere delen van de hersenen.

Emoties bevelen vanaf het begin van de mens: de hersenstam, het meest primitieve deel van de hersenen dat basisfuncties bestuurt, gaf aanleiding tot de emotionele centra, en het was pas na miljoenen jaren dat de neocortex ontstond die ons de vermogen om te redeneren. Het is in deze volgorde dat we vandaag handelen: we voelen en redeneren eerst; Eerst voelen we pijn in de vinger, daarna beseffen we dat we het in de deur hebben gedrukt.

Daarnaast is de hersenenamygdala het deel van de hersenen waarin emoties worden gecontroleerd. Als we het isoleren, verliezen we het vermogen om de emotionele betekenis van gebeurtenissen te analyseren en verliezen te lijden in het geheugen, omdat zij het is die alle herinneringen vasthoudt aan onze emoties, zowel gelukkig als traumatisch. Zonder de amygdala verloren we ook het vermogen om tranen te produceren. Een echte affectieve blindheid.

Ook hier ligt de reden waarom onze ervaringen uit de kindertijd zo'n belangrijke rol spelen in ons volwassen leven. Als kinderen werden onze herinneringen direct in de cerebrale amygdala opgenomen, zonder een verbaal proces te doorlopen. In dat stadium waren de gebeurtenissen beperkt tot pure emoties, zonder voldoende woorden om uit te leggen wat er gebeurde en waarom. Als volwassenen ontstaan ​​deze emotionele herinneringen soms, zonder dat we ze vaak kunnen beheersen, ook al weten we dat ze irrationeel zijn.

Veel onrustige kinderen en adolescenten op school worden verkeerd geclassificeerd als "dom", terwijl in werkelijkheid hun probleem niet cognitief, maar emotioneel is: ze hebben moeite met het beheren van hun emoties en impulsen. Het is dat ons hele denken erop is gericht om ons in een emotionele troost te houden. Als we ons niet goed voelen, hoe rationeel de omstandigheden ons ook lijken te overtuigen, zullen we niet in de positie zijn om het evenwicht te vinden.

In een samenleving waarin redenering lijkt te overlappen met emoties, is het belangrijk om in gedachten te houden dat emotionele intelligentie een primordiaalere rol speelt dan zelfs het rationele brein. Het is echter zeldzaam dat de huidige onderwijssystemen voorrang geven aan emotionele opvoeding. We zijn niet opgeleid om te observeren wat we voelen en daarom weten we niet hoe we effectief moeten reageren op onze gevoelens.

Op deze manier zien we hoe emotionele intelligentie een veel belangrijkere rol speelt dan alleen iemand naar een bar trekken. Hierdoor motiveren we onszelf, beheersen we onze impulsen, reguleren we onze stemming en creëren we empathie met anderen.Het stelt ons niet alleen in staat om te leven met mensen om ons heen, maar om te overleven. Zij is degene die veel controleert van wie we werkelijk zijn.