Verbale communicatie bestrijkt slechts een klein deel van wat we voortdurend uiten. Onze woorden geven niet altijd weer wat we echt bedoelen; ze worden gefilterd door sociale conditionering of door omstandigheden. Er gebeurt iets heel anders met de ogen, daarom worden ze "vensters van de ziel" genoemd.
De taal van de ogen is in principe onbewust. We hebben geen controle over de manier waarop we kijken, de verwijding van de pupillen of het vochtgehalte van de ogen. Deze informatie brengt naar voren wat er in ons hoofd aan de hand is.
De taal van de leerlingen
De leerlingen dragen zeer subtiele berichten, die vaak niet worden herkend. Ze hebben echter hun eigen taal die kan worden ontcijferd. Het meest zichtbare aspect is de verwijding van de pupillen, die automatisch van grootte verandert afhankelijk van de omstandigheden en zonder onze tussenkomst. Meestal verwijden de pupillen zich wanneer we een interessant object zien en we accepteren zonder aarzeling, of in de penumbra, wanneer we moeite hebben iets te zien.
Als verlichting en zichtbaarheid normaal zijn, is verwijding van de pupil een teken van interesse en aantrekkingskracht. Het omgekeerde is ook waar.
Wanneer we worden geconfronteerd met iets dat we afwijzen of ons bang voelen, trekken de leerlingen zich aan. Gecontracteerde leerlingen tonen vijandigheid of humeurigheid, zelfs als we niet direct kijken naar het object dat we niet leuk vinden. Dit is een intuïtieve kennis die al heel lang in gebruik is. Chinese en Egyptische prostituees uit de oudheid gebruikten belladonna in hun ogen om de grootte van hun pupillen te vergroten. Ze dachten dat het hen aantrekkelijker maakte. Als we stoppen om te observeren, hebben onze pupillen, naast het verkleinen van onze ogen, een persoon die klaar is om aan te vallen.
De beweging van de ogen
De ogen bewegen altijd, zelfs als we slapen. Het zijn bewegingen op de oogleden of de oogbal, moeilijk te begrijpen. Maar er zijn enkele bewegingen die we kunnen analyseren en uitleggen.
Als de ogen bijvoorbeeld omhoog bewegen en naar rechts kantelen, probeert de persoon de geheugenmechanismen van de hersenen te triggeren, in een poging zich eerdere situaties of feiten te herinneren.
Als de beweging naar boven en naar links gaat, activeren we de functies die te maken hebben met creativiteit.
Deze beweging vindt plaats wanneer we een beeld vastleggen dat ons behaagt. Het gezichtsveld activeert creativiteit. Onze ogen naar beneden richten geeft aan dat we introspectief zijn. Als de blik naar links wordt gericht, geeft dit aan dat de persoon een situatie of een bericht analyseert. Als de blik naar rechts is gericht, betekent dit dat het een geheugenproces realiseert dat verband houdt met de fysieke gewaarwordingen.
Oogbewegingen naar links geven aan dat een creatief proces is geactiveerd. Bewegingen rechts geven de activering van een geheugenproces aan. In beide gevallen verwijzen ze naar geluidgerelateerde ervaringen. Dit zijn enkele voorbeelden uit dit enorme universum dat non-verbale communicatie is. Ze zijn nuttig voor het ontrafelen van wat de mensen waar we het over hebben te zeggen hebben en kunnen van grote waarde zijn omdat ze geïsoleerde gegevens kunnen onthullen die in ons geheugen zijn vastgelegd.