Naarmate we ouder worden, raken we gewend en vertrouwd met de realiteit die ons en met ons omringt.Ervaringen uit het verleden vormen onze wereldbelevingen leren ons de lessen die we in de meeste van ons leven hebben.
We maken aannames op basis van deze ervaringen en lessen, soms zonder onderscheid. Wanneer we geconfronteerd worden met een onbekende situatie of een probleem, ervaren onze geesten een plaats van verwarring of conflict als een breuk.
Om dit verschil op te lossen,heeft onze geest van nature de neiging de lege plekken in te vullen met de informatie verkregen uit de dingen die we weten (ervaringen). Dit is bijvoorbeeld een heel gebruikelijke manier om valse details te creëren in herinneringen die in wezen waar waren.
"Ouderdom begint wanneer je je nieuwsgierigheid verliest"- José Saramago -DelenAannames
We doen met verbazingwekkend gemak aannames over het gedrag van andere mensen of over de toekomst. Zoals we eerder zeiden, hebben we ze nodig om onzekerheid weg te nemen, wat kan veranderen in een echt ongemakkelijk gevoel.
Het probleem dat deze veronderstellingen met zich meebrengen, ontstaat wanneer ze zijn gebaseerd op zeer eenvoudige gedachten die een ondeugdelijke basis verbreken. Wat ik hiermee bedoel is dat veronderstellingen op zichzelf niet slecht zijn but, maar worden wanneer in hun schepping geen nieuwsgierigheid wordt gebruikt.Het is bijvoorbeeld deze nieuwsgierigheid die de wetenschap vooruit helpt.
Alle wetenschappelijke velden worden gevoed door nieuwsgierigheid, het zoeken naar antwoorden op problemen die zijn afgeleid van de realiteit of, eenvoudigweg, door het mentale spel van de nieuwsgierigheid van weten. Aldus stimuleert nieuwsgierigheid onze creatieve mechanismen, waardoor ze een uitdaging worden aangegaan om het hoofd te bieden.
Tegelijkertijd stimuleert het ons cognitieve systeem om naar een reactie te werken. Dezelfde manier waarop we als kinderen zijn, die het prachtige durven te vragen. De persoon die ophoudt nieuwsgierig te zijn, heeft ook het prachtige vermogen om verrast te worden verloren Delen
Het geval van nieuwsgierigheid bij kinderenDe relatie tussen creativiteit en nieuwsgierigheid is symbiotisch en noodzakelijk: zonder elkaar kun je de ander niet hebben.
Het zou hetzelfde zijn als eten zonder honger, zonder dorst drinken of zonder liefde kussen.
Jonge kinderen jonger dan 6 jaar bevinden zich in een fase van hun leven waarin alles een vraag wordt. Dit komt vaak voor omdat je geest als een schone lei is; reken niet op eerdere ervaringen die ze kunnen aannemen. Ze hebben een geschenk waarmee ze moeten leven en waarover ze willen leren. Kinderen stellen veel vragen en leren snel omdat ze nieuwsgierig zijn.
Nieuwsgierigheid is wat hen interesseert en bereid om meer te weten.
De rol van nieuwsgierigheid in creativiteit Creativiteit vereist een open geest, iemand die niet tevreden is met gerecycleerde ervaringen, theorieën en aannames.
De vooruitgang en innovaties doorheen onze geschiedenis zijn geboren als een uitdaging voor wat we op een bepaald moment creëren
en voor het in twijfel trekken van die kennis die ze ons hebben gegeven door overerving, en die onze omgeving als vanzelfsprekend en soms onjuist beschouwt. Schilders experimenteren bijvoorbeeld met kleuren en technieken die de grenzen van wat al bekend is doorbreken, dankzij de nieuwsgierigheid die hun kunst potentieert. Nieuwe en creatieve ideeën zijn mogelijk omdat iemand nieuwsgierig was om te proberen vragen te stellen
. De schoonheid hiervan is dat wanneer we nieuwsgierig zijn, we ook minder bang zijn.
We leren nieuwe informatie die ons intrigeert, dus we willen meer weten; zonder een fysiologische behoefte om tevreden te zijn, ongeacht de angst voor falen, afwijzing of het onbekende, of wat bekend staat als betwist, of vanaf het begin een fout was.Nieuwsgierigheid is een dorst die moet worden verzadigd, een impuls die moet worden bevredigd, vaak ongeacht de prijs.