Je kunt heimwee hebben, je kunt je nostalgisch voelen over alles wat je hebt meegemaakt met een geliefde, je kunt wensen dat deze herinneringen herhalen, opnieuw overstuur raken, of jezelf een paar vragen stellen: waarom is het over? Zou het anders zijn geweest? Wat zou er gebeuren als ...? Nostalgie betekent echter niet dat je wilt dat de persoon die de protagonist is van dat gevoel naar je zijde terugkeert. Het ontbreken van een gebrek kan gecompliceerd zijn, en soms kan het gepaard gaan met een steek van pijn: veel van wat je op deze mentale reis naar het verleden vindt, wordt verlangd. Het einde had echter een reden en
de afstand bewaren helpt de verleiding om terug te keren vermijden because, omdat je diep vanbinnen dat niet wilt doen. We kunnen de persoon of het verhaal waar we mee leven missen, dit verandert de betekenis van het geheugen erg. Soms willen we niet dat de persoon terugkomt tenzij het het verhaal moet herhalen, en dit hoeft niet met dezelfde persoon te gebeuren. De geschiedenis en sensaties waarin we leven, kunnen gedeeltelijk worden gerepliceerd, misschien nu met een andere reisgenoot.Er zijn mensen die voor een beperkte tijd in ons leven verschijnen, ons het goede en het slechte geven en dan eindigt het pad dat we samen lopen. Als we het missen, is het goed om te onthouden dat geschiedenis twee kanten heeft, ons pad zal worden voortgezet en het is dankzij dit dat we kunnen blijven genieten van de zoete smaak van de speciale momenten.
Ga nooit terug naar wie je bent, zelfs als je terugkeert
Hier wordt het verschil tussen het missen van de persoon of de herinneringen belangrijk. Wanneer de verhalen eindigen, eindigen ze, en hoewel we hetzelfde willen herhalen met dezelfde persoon, zal het niet hetzelfde zijn,
mensen volwassen worden, groeien, zich ontwikkelen en daarom keren ze niet terug naar hetzelfde punt.
Opnieuw beginnen met iemand die je al kent, met wie je een deel van je verleden in je verhaal hebt, of iemand met wie je probeert momenten te herhalen die al op een ander moment zijn geleefd, betekent dat je moet beginnen met een ander punt, en dat is waarom het kan betekenen niet terugkeren naar leven of hetzelfde voelen. De herinneringen die we bewaren moeten in de herinnering blijven
, van tijd tot tijd worden geproefd, waardoor we ons weer kunnen voelen als we onze ogen sluiten, onze ogen vullen met tranen als we denken dat ze er niet meer zijn, maar we moeten ons gelukkig voelen omdat ze zijn gebeurd en, in een of andere vorm, zijn we nog steeds in ons.
We zijn elk van onze herinneringen en daarom zouden we ze op deze manier moeten leven. Wanneer je je realiseert dat je het mist, maar dat het je weer pijn zal doen, ga weg, herhaal of forceer iets dat niet langer nuttig is. Misschien mis je het, maar je wilt misschien niet meer terugkomen.Missen is om je momenten te vullen met herinneringen
Omdat
missen is, is dit vol herinneringen, momenten, avonturen, verhalen
vol leven, maar ook vol van het vorige leven. Het zou niet goed zijn om daar te blijven, we hebben ons verleden, onze heimwee, maar in de toekomst hebben we nog veel meer om onze herinneringen te blijven vervullen. Laten we een eindpunt maken, laten we die beslissing nemen over deze nostalgie, laten we niet vol zijn van het verleden en laten we onze ogen openen voor alles wat ons te wachten staat, de mensen die daar zijn geweest zullen worden geregistreerd in onze herinnering en onze emoties, maarde mensen die hopen deel uit te maken van ons pad zijn bereid om ze op te geven.
Moedig zijn betekent ook weer vertrouwen geven, blijven missen, maar riskeren om met verschillende mensen te leven, anderen de mogelijkheid bieden om de leegtes te vullen die we vandaag hebben gemist, maar vooral mensen die ons vullen en doorgaan om met ons bij te dragen, niet om ons geheugen te wissen, maar om ons de ruimte te geven om nieuwe verhalen te creëren.