Wanneer we praten over de liefde en de liefde, het lijkt erop dat "meer" is altijd synoniem met "beter", en geloof deze leugen is om een snoepje vermomd poison pill te nemen. Als we de momenten analyseren die naast de persoon van wie we houden en het lijden om te winnen van geselen leven, is het omdat iets niet goed gaat; we worden het slachtoffer van wat we 'liefde' noemen.
Liefhebben is niet lijden, het is niet om jezelf constant te offeren en altijd in het donker te gokken. Liefhebben is niet om blind te zijn, het is niet om zelfs het onmogelijke te rechtvaardigen, noch om vergiffenis te schenken aan enige gebeurtenis. Liefhebben is niet afhankelijk zijn, het is niet om een navelstreng te ontwikkelen die je bindt aan je partner.
Liefhebben is niet alleen een kwestie van kwantiteit, maar van kwaliteit.Liefde is niet overdreven te beschermen, is niet ren terug naar alle problemen in de schaduw van anderen op te lossen of katoen te beschermen tegen een kind opgesloten in een volwassen lichaam. En natuurlijk is liefhebben niet fysiek of mentaal vernietigd worden. Als onze relatie onze emotionele balans en zelfs onze gezondheid en fysieke integriteit schaadt, zijn we ongetwijfeld overdonderd.
"Die liefde verwacht dat niets in ruil daarvoor een uitvinding van de onderdanige is: als je geeft, wil je ontvangen. Het is normaal, wederkerige "
-. Walter Riso -
De maskers in de relatie
Het lijkt erop dat een grote kloof tussen mannen en vrouwen scheidt de manier om te begrijpen en het gezicht relaties. Estão Daarin worden sterk de culturele idealen, het ontvangen onderwijs, de vertrouwde omgeving waarin de persoon werd gecreëerd en zelfs de biologie zelf, geïmpliceerd.Ervaringen van kinderen met onze referentiecijfers, en met name onze ouders, spelen een sleutelrol in de manier waarop we ons in onze levens met anderen omgaan. Pijnlijke en moeilijke situaties, gebrek aan genegenheid, afwezigheid van belangrijke cijfers of gebrek aan grenzen zijn slechts enkele van de factoren die onze manier van zoeken en zorgen bepalen.
Aan de ene kant hebben sommige vrouwen de neiging om met liefde om te gaan door een sterke afhankelijkheid of obsessie met de ander te ontwikkelen.
De keten van emoties is ervaren in een zeer intense manier, uitgedrukt door de behoefte aan zorg en begrijpen elkaar, de vaststelling van de rol van "sparen" bij vele gelegenheden. Het is dus heel ironisch dat vrouwen met zo'n compassie op sommigen reageren en geblinddoekt blijven in het aangezicht van de pijn van hun eigen leven."Als iemand in staat is om productief lief te hebben, houdt hij ook van zichzelf; als je alleen weten hoe je anderen lief te hebben, niet liefheeft, helemaal te leren kennen. "
-Erick Fromm- Aan de andere kant, veel mannen
ontsnappen aan hun emoties door externaliserende vormen
ie steeds geobsedeerd door het werk, het nemen van drugs of het gebruik van je vrije tijd in hobby's die weinig tijd laten om na te denken. Meestal zijn dit meestal emotionele blokkerende strategieën vanwege het onvermogen om met emoties om te gaan en deze te begrijpen. Ze hebben geen last van malaise of problemen, omdat ze een zeer zware, overweldigende, schandelijke of schuldige last zijn - dus het is het beste om te vermijden.Dit soort probleem kan optreden bij zowel mannen als vrouwen, maar meestal zij zijn degenen die normen van de zorg en opoffering te ontwikkelen om te zoeken en bieden zorg, terwijl mannen proberen om zichzelf te beschermen en te voorkomen dat de pijn door middel van meer externe doelstellingen dan intern, onpersoonlijker dan persoonlijk.
Waar moet je te veel van houden?We zijn vaak niet tevreden met een partner, maar we ontkennen de realiteit door te zeggen dat het gewoon een slechte tijd is.
We rechtvaardigen de ervaring door te denken dat relaties hetzelfde zijn, eerst gepassioneerd en uiteindelijk martelend.
We vergeven elkaars acties door onszelf ervan te overtuigen dat hij zal veranderen. Of misschien hebben we niet genoeg moed om de relatie te beëindigen "uit angst om schade te berokkenen". In feite is achter dit alles onze eigen angst om te lijden; we zijn bang om alleen te zijn of om geen andere persoon te vinden die ons kan ondersteunen. Wie is er nog nooit verliefd geworden en het gevoel is niet beantwoord? Of misschien had je een geweldige seks, bedwelmend, sensationeel, maar de rest van de relatie was een pijn? Misschien heb je gemerkt dat je je als een moeder voor je partner gedraagt, of denk je dat als je niemand bij je hebt, alles zijn betekenis verliest.
Er zijn veel situaties die we hebben meegemaakt toen we met anderen, en zo ook, zijn vele fouten die we maken en de wegen van autoenganação we bedacht om de pijn te verzachten. "Schuld, schaamte en angst zijn de directe factoren van misleiding."- Daniel Goleman -
Misschien als we stoppen om te analyseren hoe we handelen als we met iemand en hoe onze partners fungeren vaak bij ons kunnen we stukken die op elkaar lijken, hoofdstukken die een paar keer worden herhaald, zelfs met anderen.
Partners komen en gaan in ons leven, maar we stuiten altijd op dezelfde stenen. Er komt een moment dat we ondergedompeld zijn in een vicieuze cirkel, die niets anders doet dan zichzelf herhalen. We kunnen niet weg en we weten niet eens hoe we daar zijn gekomen.
Opnieuw dezelfde dramatische melodie, dezelfde bittere akkoorden, en zelfs als het orkest anders is, ben je nog steeds de dirigent. Hoewel de persoon anders is, zelfs als het moment van je leven anders is, zelfs als je hebt beloofd er niet meer doorheen te gaan, daar hou je te veel van.
De sporen van het verleden
Waarom gebeurt dit?De "normen" die we leren wanneer jongeren zich in verband met anderen bevinden, zijn zeer gefixeerd;
We gebruiken ons hele leven om ze te oefenen en de uitdaging om ze in de steek te laten of te veranderen is zeer bedreigend en uitdagend. Maar nog moeilijker is om dit te beseffen en je bewust te zijn van de realiteit van de situatie, om intern te kunnen zien wat er gebeurt.
De sleutel is om te beginnen te begrijpen ons afvragen waarom we zoeken onophoudelijk iemand te verzorgen of te beschermen, waarom de stem breekt wanneer we proberen uit te leggen wat we voelen en we eindigden verlaten dit idee ...Wat is de noodzaak van precies weten wat er met de andere persoon aan de hand is en het beheersen als zij niet bij mij is? Waarom blijven we ondanks het lijden een relatie onderhouden die dood is in het leven?
Als onze manier van omgaan oorzaak schaden onszelf en de persoon die aan onze kant, maar we doen niets om te veranderen en te begrijpen dat het leven niet een manier om te laten groeien, maar een strijd om te overleven.
Als liefhebben pijnlijk wordt, is het tijd om van jezelf te houden om de pijn te beëindigen."Houd van jezelf is het begin van een verhaal van eeuwige liefde."-Oscar Wilde-