Wanneer liefde eindigt

Ik ben in de war, ik leef al jaren met een geweldig persoon, een licht briesje in verstikkende situaties en een lichte hitte in de koude realiteit . We hadden veel dingen gemeen: gemakkelijk lachen, de wil om samen een leven op te bouwen, de wens om van elkaar te leren, onze vrije tijd en creatieve nieuwsgierigheid te delen. Geschokt door zoveel complimenten aan zijn metgezel, vertelde hij hem dat hij trots op zijn liefde moest zijn. Hij ging echter door met de uitbarsting. -Een paar weken geleden besefte ik dat er iets was veranderd. Lachen was niet meer zo opgewekt, we waren ver van elkaar verwijderd, levensprojecten waren vals, ik had geen geduld meer om naar haar te luisteren en haar opmerkingen irriteerden me. Toen dacht ik; Mijn leven is voorbij Wat moet ik doen? Vernietig ik mezelf? Nu voel ik een grote leegte, maar ik leef nog steeds. Wat is er gebeurd?

Ik probeerde rationeel te denken om tot een zo consistent mogelijke conclusie te komen, om licht te brengen in deze staat van ambiguïteit.

De liefde-liefdeloze dichotomie was aanwezig; wat dichtbij was werd ver weg . We leunen vaak op anderen en realiseren ons niet dat de kracht om uitdagingen het hoofd te bieden in ons ligt.

We stellen ons leven in handen van mensen aan wie we alles toeschrijven wat we missen: verbeeldingskracht, humor, enz., En zet ze op een voetstuk.

Tot op een dag beseften we dat deze persoon niet zo leuk of creatief is, en niet eens zo goed als we ons hadden voorgesteld. Onze bewondering is voorbij en de aanwezigheid die zo gewenst is wordt vervangbaar en zelfs irriterend.Beetje bij beetje beseft de persoon dat hij niet langer liefheeft en de moed moet hebben om te praten en de relatie te beëindigen. Dit geeft ons vaak een groot schuldgevoel en we weten niet hoe we deze situatie moeten oplossen. We zijn verdrietig, teleurgesteld, bang om verkeerde beslissingen te nemen, we stellen die beslissingen uit en dit veroorzaakt meer angst en angst.

Maar de mens is een overlevende en heeft het vermogen om herboren te worden zoals de feniks. Maak nieuwe perspectieven, nieuwe verlangens en dromen. Het belangrijkste is om deze fase te sluiten, het moeilijke is om te weten wanneer en hoe. Leer van ervaring, zorg voor je zelfrespect en overwin je angst om vooruit te komen.