Wanneer de ziel moet huilen

Huilen is gezond en huilen, omdat het de ziel kalmeert. Immers,"Emoties uitgedrukt, emoties overtroffen."

Ik ben dol op die nieuwsverhalen die vertellen over oude overtuigingen die na verloop van tijd uit elkaar vallen.

Onlangs las ik dat wetenschappers niet langer alleenstaandgeborenen beschouwen als een populair geloof dat verloren gaat in de tijd, tegenwoordig moet men alert zijn op hun voorgevoelens. Onderzoek toont aan dat we kunnen voorspellen wat er zal gebeuren in minder dan vijf seconden - dit gebeurt niet de hele tijd, maar het gebeurt wel.

Vandaag hoorde ik iets dat heel goed geschikt is voor diegenen die weigeren hun emoties te externaliseren, zij die altijd aan kalmte denken. Ik heb me altijd afgevraagd waarom we onszelf beroven van ons vermogen om te lachen en huilen. Ik lach meestal zonder schande, als ik lach om een ​​grap, of een gelukkige gebeurtenis, ik lach zo hard als ik kan, en als ik huil, huil ik met volledige vrijheid,

Ik wil geen tranen in mijn hart houden, ze zullen me alleen doen U voelt zich al heel lang gefrustreerd of gekwetst . Het is beter om ze te laten leeglopen en de wind te laten nemen ... Het klinkt poëtisch, ik weet het. Maar in elk geval hebben recente studies verklaard dat huilen goed is voor de ziel.Dit is niets nieuws, want ik ben er zeker van dat je hetzelfde hebt gevoeld, op die dag dat hij zich, door de problemen gekweld, liet meeslepen door tranen. Wanneer je iemand belangrijk verliest, vanwege de afstand, de omgeving die pijn doet, de frustraties, de kleine overwinningen en de grote nederlagen. Maar voor veel mensen zijn tranen zwakte en moeten we onszelf beheersen om ze niet te laten vallen, vooral niet in het openbaar. Juiste tijd om te huilen

We moeten niet volledig opgeven en alleen huilen, omdat het leven moed vereist. Wanneer we echter willen huilen omdat we ons verslagen voelen, waarom laten we dan niet die tranen ons bevrijden van het slechte gevoel?

Waarom jezelf geluk ontzeggen? De tranen vallen zo gemakkelijk, en spoedig houden zij op ... Zij zeggen dat na de storm, de kalmte komt.

Huilen is gezond, het bevrijdt ons van frustratie en stress. De meer ervarenen zeggen dat we na de roep veel beter voelen. Zelfs als dingen niet veranderen als gevolg van een traan, kunnen we altijd iets rustiger terugnemen en ernaar streven om op de best mogelijke manier te blijven leven.