Waarom zijn sommige mensen zo aarzelend?

Wanneer de communicatie tussen twee hersengebieden wordt onderbroken, worden mensen aarzelend over de waarde van dingen en hun voorkeuren. Het stopzetten van dergelijke communicatie heeft echter geen invloed op de kwaliteit van objectieve of zintuiglijke beslissingen. Dit kan verklaren waarom sommige mensen zo besluiteloos zijn.

Een recent gepubliceerd onderzoek in Nature Communications verklaart waarom de intensiteit van communicatie tussen verschillende hersengebieden bepalend is voor besluitvorming , en hoe dit ons vastberadener of onbeslister kan maken.In hun studie Christian Ruff, hoogleraar neuro aan de Universiteit van Zürich in Zwitserland, en zijn team vonden dat de intensiteit van de communicatie tussen de verschillende regio's van de hersenen bepaalt hoe we op basis van onze persoonlijke voorkeuren beslissingen.

Verschillende houdingen ten opzichte van verschillende beslissingen

Belangrijke beslissingen op basis van voorkeuren verschillen van perceptuele beslissingen of op basis van sensorische aspecten

. We nemen beslissingen op basis van voorkeuren bij het kiezen van een nieuwe auto, een jurk of een gerecht op het menu. Later kunnen we ons afvragen of we de juiste beslissing nemen.Beslissingen op basis van sensorische aspecten zijn minder vatbaar voor besluiteloosheid omdat ze een directere beoordeling van de eigenschappen vereisen die we overwegen.

ShareDe bevindingen kunnen verklaren waarom sommige mensen meer besluiteloos

Professor Ruff en zijn collega's wilde onderzoeken waarom sommige mensen zijn slagvaardiger over hun voorkeuren en weten precies wat ze willen, terwijl anderen zijn besluiteloos en lijken te wankelen en twijfel.

De onderzoekers vinden dat de nauwkeurigheid en stabiliteit van de beslissing op basis van de voorkeuren niet alleen afhankelijk van het niveau van de hersenactiviteit regio's, maar de intensiteit van de communicatie tussen twee specifieke gebieden van de hersenen.De gebieden van de prefrontale cortex, net onder het voorhoofd en de pariëtale cortex, boven de oren, zijn ze betrokken bij de vertegenwoordiging van onze voorkeuren in ruimtelijke oriëntatie en planning van acties.

voorkeur beslissingen gebaseerd op communicatie tussen twee hersengebieden

Om deze conclusie te komen

het team verzocht vrijwilligers voorkeursuitvoeringsvormen en sensorische beslissen over het voeden , terwijl deze aan een niet-invasieve type hersenstimulatie genoemd systeem Transcraniële elektrische stimulatie.Dit systeem werkt door afwisselend stimulatie door afwisselende stromen door de schedel te sturen om gecoördineerde activiteit in specifieke hersengebieden te genereren.

Voedselfoto's werden aan mensen getoond en gevraagd om aan het einde van het experiment te kiezen wat ze het liefst aten (op basis van hun voorkeuren) en ook om bijvoorbeeld te beslissen of een afbeelding zwarter is dan de andere gebaseerd op sensorische aspecten).

Met behulp van de stimulatie-techniek, de onderzoekers

s geïntensiveerd of verminderde doorstroming van informatie tussen de prefrontale cortex en de pariëtale cortextoen ze vroegen vrijwilligers maken hun keuzes. De docent legt haar conclusies uit:

"We ontdekten dat beslissingen op basis van voorkeuren minder stabiel waren als de informatiestroom tussen de twee hersengebieden werd onderbroken." Voor puur zinnelijke beslissingen was er echter geen verandering. " Ruff en haar collega's concludeerden dat: "communicatie tussen gebieden in de hersenen alleen relevant is als we moeten beslissen of we iets leuk vinden of niet." Geleerden hebben zich gerealiseerd dat men geen stabielere beslissingen kan nemen door de informatiestroom tussen de twee gebieden van de hersenen te vergroten. Dit kan zijn beïnvloed door het feit dat alle vrijwilligers jong, gezond en besluitvaardig waren. Daarom zijn de onderzoekers van mening datverder onderzoek en onderzoek nodig is om deze techniek te gebruiken bij therapeutische behandelingen. Ga bijvoorbeeld na of deze behandeling patiënten met een grote impulsiviteit of besluiteloosheid ten gevolge van een ziekte of hersenletsel zou kunnen helpen.