De persoonlijkheid van de Japanners wordt bewonderd in verschillende delen van de wereld. We zagen hoe ze enorme drama's tegemoet gingen met veel stoïcisme. Ze verliezen de controle niet en behouden de collectieve betekenis in geen enkele omstandigheid. Ze vallen ook op door hun enorme respect voor anderen en hun grote capaciteit om te werken.
Niet alleen Japanse volwassenen zijn zo. Japanse kinderen zijn heel anders dan wat we gewoonlijk in het Westen zien. Al op zeer jonge leeftijd zijn zijn zachte gebaren en zijn sympathie opmerkelijk. Japanse kinderen zijn niet degenen die grappen maken en de controle verliezen over wat dan ook.
"Het proberen om je eigen reacties te beheersen zonder te krijgen is het script dat leidt naar de slavernij van angst."
-Giorgio Nardone-
Hoe hebben de Japanners een maatschappij weten te ontwikkelen waarin de waarden van zelfbeheersing, respect en gematigdheid domineren? Zijn ze zo rigide dat ze erin geslaagd zijn een gedisciplineerde samenleving te creëren? Of zijn uw creatieve strategieën misschien gebaseerd op effectieve normen? Laten we het onderwerp in meer detail bekijken.
Japanse waardenfamilie
Een ding dat Japans heel bijzonder maakt, is de relatie tussen verschillende generaties. Meer dan in andere delen van de wereld is de band tussen de oudere en de jongere empathisch en aanhankelijk. Voor hen is een oude man iemand vol wijsheid, die de hoogste overweging verdient.Op hun beurt zien ouderen hun kinderen en jongeren trainen. Daarom zijn ze zo tolerant en geven ze om hen. Ze spelen een leidende rol, niet van rechters, noch van inquisiteurs in hun leven. Daarom zijn links de banden tussen jong en oud vaak erg harmonieus.
Daarnaast hechten de Japanners veel waarde aan de uitgebreide familie. Maar tegelijkertijd hebben ze zeer goed gedefinieerde limieten. Het is bijvoorbeeld ondenkbaar dat de grootouders een kind verantwoordelijk houden omdat de ouders niet de tijd hebben. De banden zijn niet gebaseerd op een uitwisseling van gunsten, maar op een brede kijk waar elk zijn eigen plaats heeft. Creatie is gebaseerd op gevoeligheid
De meeste Japanse families zien creatie als een affectieve praktijk.
Schreeuwen of sterke verwijten worden zelden opgemerkt. Wat ouders van hun kinderen verwachten, is dat ze zich leren te relateren aan de wereld, met respect voor de gevoeligheid van de ander.
In het algemeen, wanneer een kind iets verkeerd doet, verwijten zijn ouders hem met een blik of een gebaar van ontevredenheid. Daardoor laten ze je begrijpen dat je houding niet acceptabel is. Ze gebruiken vaak uitdrukkingen als "Je hebt hem pijn gedaan" of "Je hebt jezelf pijn gedaan" om erop te wijzen dat zijn gedrag negatief is omdat het enige schade aanricht, niet "omdat". Dit type formule is zelfs van toepassing op objecten. Als een kind bijvoorbeeld een stuk speelgoed breekt, is de kans groter dat zijn ouders hem zullen vertellen: "Je hebt hem pijn gedaan." Ze zullen niet zeggen "Je hebt het gebroken".
De Japanners benadrukken de waarde die ermee gemoeid is, niet het functioneren van dingen.
Dat is de reden waarom kinderen vroeg leren om zich van alles bewust te worden, iets dat hen meer respectvol maakt. Het grote geheim van Japanse kinderen: quality time Al het bovenstaande is erg belangrijk, maar geen van hen is zo belangrijk als het feit dat Japanse mensen een houding hebben om hun kinderen kwaliteit te geven. Ze begrijpen de schepping niet als een verre zaak, maar precies het tegenovergestelde.
Het creëren van nauwe banden met uw kinderen is erg belangrijk voor hen.
Het is ongebruikelijk dat een moeder haar kind voor de leeftijd van drie jaar naar school brengt. Het gemeenschappelijke is om moeders te zien die hun kleintjes overal naartoe dragen. Dit fysieke contact, dat ook heel gebruikelijk is in voorouderlijke gemeenschappen, creëert ook diepere banden. Deze nabijheid van de huid is ook soulful. Voor de Japanse moeder is het erg belangrijk om met je kinderen te praten.
Dat doen ouders en grootouders ook. Families komen vaak samen om te praten.
Eten met familie en verhalen vertellen is een van de meest voorkomende activiteiten. Familieverhalen worden de hele tijd verteld. Dit creëert een gevoel van identiteit en het behoren tot de kleintjes. Er is ook een diepe waardering voor het woord en het bedrijf. Dat is de reden waarom Japanse kinderen zelden boos worden. Ze zijn omringd door een omgeving die hen geen grote schrik veroorzaakt. Ze voelen zich niet emotioneel in de steek gelaten. Ze beseffen dat de wereld een bevel heeft en dat elk een plaats heeft. Het geeft ze rust, sensibiliseert ze en helpt hen te begrijpen dat humeurontploffingen overbodig zijn.