Soms, bijna zonder het te beseffen, worden we schurken, in het verhaal van de Wolf in de Little Red Riding Hood. We zijn iemand die, door te ontkennen een verzoek om de waarheid hardop te vertellen of handelen in overeenstemming met haar waarden, het onmiddellijk wordt het kwaad karakter van het verhaal, de verantwoordelijke voor dit verhaal niet "roze kleur" en niet hebben het verhaal dat iemand wilde dicteren.
Als er iets echt gevaarlijks en ongepasts is, is het gebruik van deze dichotomie zo radicaal dat mensen meestal tussen goed en kwaad worden geclassificeerd. We doen het zo vaak dat we het nauwelijks merken. Als een jongen bijvoorbeeld gehoorzaam is, rustig en stil, zeggen we meteen dat hij 'goed' is. Integendeel, als hij geniaal, controversieel, rusteloos en zeer vatbaar is voor woedeaanvallen, aarzelen we niet om hem hardop te zeggen dat "hij een slechte jongen is".
"De geschiedenis gaat altijd uit van de kleuren die de verteller ze geeft, de omgeving waarin ze worden verteld en de persoon die luistert."
-Jostein Gaarder-
Het is alsof velen van ons had een regeling gebaseerd op wat te verwachten van anderen, wat wij beschouwen als handig en respectabel, die we begrijpen als adel of vriendelijkheid. Dus wanneer een van deze concepten faalt, als een element van dat innerlijke recept niet wordt vervuld of niet verschijnt, aarzelen we niet om die persoon roekeloos, giftig of zelfs "kwaadaardig" te noemen.
Een wolf zijn in iemands verhaal is heel gewoon. In veel van deze gevallen is het echter noodzakelijk om de persoon onder de rode cape zorgvuldig te onderzoeken.
Bij het creëren van onze eigen "verhalen" geeft ons zekerheid
Little Cap is een gehoorzaam kind. Tijdens je reis door het bos weet je dat je het gemarkeerde pad niet moet verlaten, je moet de regels volgen, handelen zoals je hebt bepaald. Wanneer de wolf echter verschijnt, veranderen zijn perspectieven ... hij is gefascineerd door de schoonheid van het bos, door het gezang van vogels, de geur van bloemen, de geur van deze nieuwe wereld vol sensaties. De wolf vertegenwoordigt in de geschiedenis de intuïtie en de wilde kant van de menselijke natuur.
Deze metafoor helpt ons iets meer te begrijpen over deze dynamiek die we dagelijks tegenkomen. Er zijn mensen die, zoals Little Red Riding Hood, aan het begin van de geschiedenis een rigide en gestandaardiseerd gedrag vertonen. Ze hebben geïnternaliseerd hoe ze relaties, hoe je een goede vriend, een goede collega, een goede zoon en een grote partner zou moeten zijn ... Hun hersenen zijn geprogrammeerd om deze dynamiek te zoeken want op die manier krijgen wat ze het meest nodig hebben: veiligheid.
Als de dingen echter niet gebeuren zoals verwacht, wanneer iemand reageert, handelt of anders reageert dan verwacht, raken ze in paniek. Een tegengestelde mening wordt gezien als een aanval. Ze voelen zich bedreigd en gestrest. Geconfronteerd met een andere mening, een onschadelijke negatieve of onverwachte beslissing, voelen ze zich teleurgesteld en beledigd. Dus, bijna zonder te proberen, zonder dat en per ongeluk zette de "wolf" van het verhaal, dat de persoon om uw intuïtie te volgen sloeg de kwetsbare wezen dat in een omslag leeft.
Aan de andere kant is er iets dat we niet kunnen ontkennen:
we zijn vaak Little Caper die de fout maakt haar eigen verhaal te maken. We tekenen en maken plannen over hoe ons leven eruit zou moeten zien, het ideale gezin, de beste vriend en de perfecte liefde die nooit faalt en past in al onze losse delen. Het idee van het perfecte verhaal bezielt ons, biedt ons veiligheid en het streven om het zo te houden, definieert ons als persoon. Als de geschiedenis echter ophoudt geschiedenis te zijn en werkelijkheid wordt, stort alles in elkaar en verschijnt onmiddellijk een groep wolven die onze bijna onmogelijke fantasie verslinden.
De wolf zijn, een kwestie van moed
De wolf zijn in iemands verhaal is niet prettig. Er kunnen concrete redenen zijn waarom we dat wel of niet zouden moeten zijn. In elk geval zijn dit onaangename ervaringen voor alle betrokkenen. Nu is er een heel basaal aspect dat we niet kunnen negeren.
Soms is het 'slecht' zijn in iemands verhaal dat we 'goed' in ons verhaal kunnen zijn. We zouden bijvoorbeeld die held kunnen zijn die in staat was om een ongelukkige en zinloze relatie te verlaten, of dat personage dat het aandurfde om een "einde" te maken in een verhaal dat geen happy end zou hebben. De wolf zal altijd slecht zijn als we alleen naar Roodkapje luisteren.
DelenVoordat we gedomesticeerde wolven worden die ongehoorde verhalen opzoeken, is het handig om hun krachten en moed te bundelen, naar hun instincten te luisteren en te handelen met intelligentie, respect en sluwheid. Omdat handelen in overeenstemming met de eigen principes, behoeften en waarden niet handelt met kwaad.
Het is om volgens je instincten te leven, wetende dat in het bos des levens niet altijd de goede zo goed zijn en niet de slechten zo slecht. Het belangrijkste is om te weten hoe te leven met authenticiteit, zonder huiden en rode beschermhoezen.