Dopamine is een van de beroemdste neurotransmitters in ons zenuwstelsel. Het staat bekend als de genot-neurotransmitter. Zijn hoofdfunctie is om de beloningscircuits van de hersenen te activeren, maar het voert ook andere minder bekende functies uit. Dopamine werkt zowel door hersenactiviteit te activeren als te remmen, afhankelijk van waar het vrijkomt.
Allereerst moeten we weten dat neurotransmitters biomoleculen zijn die in de synaps van neuronen worden vrijgegeven met de missie om de overdracht van informatie uit te zenden of te wijzigen. In het geval van dopamine zijn dopaminerge neuronen verantwoordelijk voor het vrijgeven en produceren van deze neurotransmitter.
Dopamine wordt gesynthetiseerd door het aminozuur tyrosine en wordt geaccumuleerd in synaptische vesicles aan de axon-uiteinden van dopaminerge neuronen. Deze neuronen worden meestal gevonden in een deel van ons brein dat zwarte substantie wordt genoemd. En vanaf dat moment verspreiden ze zich over verschillende paden, elk met een andere functie. Hier zijn de manieren en manieren om dingen te doen.
Mesolimbische dopaminerge route
Hier hebben we de neuronen die door de verschillende gebieden van het limbische systeem heen komen, zoals de nucleus accumbens. Het limbische systeem is primair verantwoordelijk voor de emotionele processen van ons brein. Hier speelt dopamine een belangrijke rol bij verschillende emotionele gedragingen.
Een van deze functies is het beheer van het beloningssysteem van de hersenen. Wanneer we acties uitvoeren die ons lichaam als nuttig beschouwt, komt dopamine vrij in deze weg, waardoor een subjectief gevoel van plezier ontstaat dat ons ertoe brengt dergelijke gedragingen te herhalen. Deze gedragingen variëren van biologisch geprogrammeerd, zoals het doden van honger of dorst, tot die die uitsluitend sociaal en geleerd zijn.
Afhankelijkheden die door drugs worden veroorzaakt, omdat ze het beloningscircuit op een zeer intense manier stimuleren. Dit maakt dat onze hersenen de consumptie van deze stoffen als gunstig voor ons beoordelen, wat ons ertoe brengt dergelijk gedrag te herhalen.
Mesocorticale dopaminerge route
Dit zijn de wegen die naar de prefrontale cortex van onze hersenen projecteren. Deze regio is verantwoordelijk voor de uitvoeringsvaardigheden, dwz die met betrekking tot planning en besluitvorming. Dopamine handelt in deze regio door alternatieven te genereren, de meest geschikte te kiezen en in de richting ervan te oriënteren.
Dopamine-deficiëntie in deze regio (zoals in het geval van schizofrenie) veroorzaakt minder cognitieve respons. De persoon reageert niet langer op externe stimuli en lijkt nergens in geïnteresseerd te zijn. Andere veranderingen in deze route zijn gerelateerd aan andere stoornissen zoals ADHD of depressie.
De nigrostriatale dopaminerge route
De axonen van deze dopaminerge neuronen projecteren naar de basale ganglia van ons encefalon. Dit maakt deel uit van het extrapyramidale zenuwstelsel, dat verantwoordelijk is voor het regelen van de motorische bewegingen van ons lichaam.
Dopamine-deficiëntie produceert hier bewegingsstoornissen die kenmerkend zijn voor de ziekte van Parkinson, gekenmerkt door stijfheid, trillen of trage bewegingen. En een hyperactiviteit van dopamine in dit gebied veroorzaakt hyperkinetische aandoeningen, zoals tics, bijvoorbeeld.
Tubale infusiepad
Deze weg, in plaats van te worden geboren in de zwarte substantie zoals de anderen, gaat van de neuronen van de hypothalamus naar de hypofysevoorkwab. Het is verantwoordelijk voor het reguleren van de afgifte van een bekend hormoon, prolactine, verantwoordelijk voor de productie van melk na de bevalling.
Deze route is meestal actief en dopamine is verantwoordelijk voor prolactineremming. In postpartum neemt de activiteit van deze neuronen echter af, wat leidt tot een grote afgifte van prolactine. En als gevolg daarvan kan borstvoeding zich ontwikkelen. Veranderingen in dit mechanisme kunnen leiden tot galactorroe (borstafscheiding), amenorroe (afwezigheid van menstruatie) en seksuele disfunctie.
Thalamische dopaminerge route
Dit is een pad dat de thalamus in primaten innert en afkomstig is uit verschillende plaatsen in de hersenen. De functie roept nog steeds belangrijke vragen op, maar recente studies wijzen op de mogelijkheid om verband te houden met slaapregulatiefactoren en mechanismen om ziektes te wekken. Momenteel zijn er geen aanwijzingen voor de gevolgen van mogelijke dopaminetekorten in deze regio.
De complexiteit van dopamine
Hoewel deze neurotransmitter beroemd is omdat hij deelneemt aan het gevoel van plezier en beloning, vervult hij vele andere functies. Het neemt dus deel aan de regulering van motorische aspecten of zelfs aan de productie van melk tijdens de borstvoeding. Kennis van de complexiteit van onze neurotransmitters helpt ons om beter te begrijpen hoe ons brein werkt.Een kennis die essentieel is bij het ontwikkelen van behandelingen of medicijnen die kunnen helpen bij het beheersen van de mogelijke mismatches van deze stoffen in verschillende gebieden van ons zenuwstelsel.