Je tweejarige zoon maakt woede-uitbarstingen en slaat je. Wat zou jouw reactie zijn?Hoe kies je de juiste straf? Het is gebruikelijk dat veel ouders op dit moment niet in staat zijn hun impulsen onder controle te houden en uiteindelijk te schreeuwen, te dreigen, fysiek te mishandelen of een grote straf op te leggen aan het kind. Maar is dat de oplossing? Eigenlijk is het dat niet.
Het lijdt geen twijfel dat het kind gestraft of gestraft moet worden voor zijn gedrag. Maar welke? Een straf opleggen aan onze kinderen en het goed doen is geen gemakkelijke taak ... Blijf lezen en ontdek hoe het moet!
"De wortels van het onderwijs zijn bitter, maar de vruchten zijn zoet."
-Aristotle-
Alle ongepast gedrag moet consequenties hebben
In het licht van ongepast gedrag, zien we dat ouders op heel verschillende manieren reageren. Aan de ene kant kunnen we zondigen door 'toegeeflijk' te zijn en geen boetedoening op te leggen aan de kleintjes, meestal omdat we ons ontdoen van het hebben van een mogelijk driftbui of mokkend gezicht van kinderen als hun verlangens overstuur zijn. Dit is op de lange duur contraproductief, omdat
kleine mensen wennen aan het krijgen van wat ze willen zonder onderbreking , wanneer het belangrijk is dat ze zich internaliseren dat ze niet in staat zullen zijn om alles te krijgen wat ze willen. Naast het belang van begrip dat, als ze slagen, dit door adequaat gedrag moet gebeuren, zoals bijvoorbeeld onderhandelen met de volwassene.Als een kind zich niet correct gedraagt, moet dit consequenties hebben. Dit kan uitsterven of straffen zijn. Met betrekking tot het laatste
moeten we vermijden dat het fysieke of mentale schade toebrengt aan het kleine. In deze geest is het het beste om lijfstraffen, schreeuwen, bedreigingen of vernedering niet te praktiseren."Onderwijs is geen voorbereiding op het leven, onderwijs is het leven zelf." J -John Dewey-
Wenselijke kenmerken bij het kiezen van straf
In feite is het misschien voldoende als niet-naleving van de regel of storend gedrag mild is het uitsterven. Maar als het gedrag van het kind ernstiger is, of als hij of zij systematisch een regel negeert, is het belangrijk om de juiste straf te kiezen voor het ontwikkelingsniveau en de leeftijd van het kind.
Op deze manier zul je haar helpen begrijpen dat dit gedrag geen balans biedt van goede gevolgen voor haar.
Bovendien moet berisping betrekking hebben op de norm die buiten beschouwing is gelaten, zodat de kleine kan nadenken en nadenken over wat verkeerd is gedaan. De berisping mag niet te lang zijn, anders zullen deze uiteindelijk alle gedrag accumuleren, niet wat echt moet verbeteren. Aan de andere kant moeten vanaf de leeftijd van vijf of zes jaar de berispingen volgens de kleintjes zijn. Op deze manier moedigen we communicatie- en onderhandelingsvaardigheden van het kind aan, evenals het vermogen om zijn rechten te verdedigen en een goed begrip van de regels die thuis bestaan. Deze berispingen moeten eerlijk zijn en afgestemd op alle betrokken partijen.
Tot slot moet straf, voor zover mogelijk, een herstellend karakter hebben. Dat wil zeggen,moet betrokken zijn bij compensatie of herstel voor veroorzaakte schade. Het ideaal is dat straf gerelateerd is aan gedrag dat we niet willen herhalen. Op deze manier zullen we schuldgevoelens verminderen en familiebanden versterken.
Hoe kun je straf opleggen? Nu we weten hoe straf moet en niet moet zijn, laten we het hebben over hoe we het in de praktijk kunnen brengen. Ten eerste is het belangrijk dat het kind op voorhand weet wat er is en waar de reprimands uit bestaan.. Aan de andere kant, als eenmaal een berisping is opgelegd, moet deze tot het einde worden nagekomen.Dit is een belangrijk punt, want wanneer de vaders en de moeders niet streng zijn in de straffen, verliezen ze hun nut. Met deze dynamiek van bedreigen, maar niet beseffen, leert het kind dat het naleven van een norm niet relevant is. Voor haar is het belangrijk dat de houding van volwassenen de meest intelligente en minst impulsieve is.
Om dit te bereiken, moeten we proberen onze boosheid eerder onder controle te krijgen en denken dat de straf de kleintjes geen pijn zou doen, maar ze doen nadenken. Op deze manier zullen we de negatieve consequentie communiceren met een stille stem, zodat de kleine affectie en acceptatie kan waarnemen, in plaats van de afwijzing die een opeenvolging van constante straffen uitzendt. Het toepassen van passende straffen is een uitdaging, maar met deze adviezen zullen we dichter bij het bereiken zijn!
"Degene die boos is, legt een straf op, corrigeert niet, maar wreekt zichzelf." M -Michel de Montaigne-
Afbeeldingen met dank aan Andrik Langfield, Gerome Viavant en Rene Bernal.