Denk aan deze situatie: je loopt door een zeer heldere plek en iemand benadert je, maar je kunt het niet herkennen omdat de zon, met zijn kracht en zijn helderheid, je verblindt. Het is mogelijk dat je op dat moment hebt besloten de zon te bedekken en schaduw te maken. Je had een moment van duisternis nodig om beter te zien. En dat is wanneer je hem herkent. Hij kon onderscheiden of hij een vriend was, of dat hij een vreemdeling was die om een routebeschrijving vroeg. Of zelfs iemand die je in de war bracht.
Toen je wist wie je was, kon je kiezen om hem te begroeten met een knuffel, hem voorzichtig te begeleiden of eenvoudig de verwarring op te helderen, en verder te gaan zonder achterom te kijken.
Beter zien stelt ons in staat om wijzer te kiezen
Stel je een wereld voor waarin er alleen maar licht was. Als je nog nooit duisternis had ervaren, hoe kon je licht dan begrijpen en waarderen? Het is het contrast tussen licht en duisternis dat leidt tot diepere kennis. We bevinden ons in een wereld van dualiteiten: op en neer, warm en koud, goed en slecht.
Pijn zorgt ervoor dat we beter kunnen genieten van vreugde. De chaos op aarde verhoogt onze waardering voor vrede. De haat die we kunnen vinden verdiept ons begrip van liefde. Juist daarom zijn de moeilijkheden in het leven een bijzonder krachtige manier om vitale gevoelens te creëren voor onze zelfkennis.
Hoe meer nuances we weten, des te wijzer we kunnen beslissen. Dus, duisternis is een kans op reflectie, in plaats van beter van buitenaf te zien, maar van binnen beter te zien. Het leven is een reis die van het hoofd naar het hart gaat. De moeilijkheden van ons leven vergemakkelijken deze reis, om ons hart te openen en ze dus beter te leren kennen en waarderen. Kortom, duisternis geeft ons de mogelijkheid om onszelf te ontdekken being en consistent te zijn met wat zich in onze innerlijke wereld bevindt. De fabel van muziek
Stel je voor dat je komt van een plek waar de mooiste muziek ooit is gemaakt. Het is een adembenemend, duizelingwekkend nummer. Je hebt het je hele leven al altijd gehoord. Het is nooit afwezig geweest of ooit aanwezig geweest. Op een dag besef je dat, zoals je altijd al hebt gehoord, je het nog nooit echt hebt gehoord. Dat wil zeggen, je hebt het nooit gewaardeerd omdat je nooit iets anders wist. Dus je besluit dat je dit nummer wilt waarderen.
Je besluit het op een uitdagende manier te doen en het kan je toegang geven tot een geweldige beloning. Je zou heel diepe kennis kunnen krijgen als je naar een plek zou gaan waar de muziek van je huis niet klonk, en eenmaal daar zou je proberen het opnieuw te creëren, maar pas nadat de echo van hoe het klonk was verwaterd.
De ervaring van het herinneren en vervolgens samenstellen van de buitengewone symfonie van je huis zou de beste kennis van jouw grootheid voortbrengen. Je gaat naar deze plek. Daar hoor je een lied dat, zonder herinnering, het de enige is die je ooit hebt gehoord. Sommige liedjes zijn mooi, maar anderen raken je oren met hun dissonantie. Deze onplezierige tonen bevorderen de innerlijke wens en uiteindelijk de oplossing: maak een origineel liedje (waarvoor deze duisternis hard nodig was).
Erkenning
Al snel begin je met het schrijven van je eigen composities. In het begin leidt de schelle muziek van deze nieuwe plek je af. Echter, na verloop van tijd,
als je weggaat van buitengeluid en de melodieën van je hart hoort, worden je muzikale creaties mooier. Eindelijk componeer je een meesterwerk en als het voorbij is, herinner je je iets: het meesterwerk dat je schreef is hetzelfde liedje dat in je huis speelde. En dit geheugen triggert een ander: jij bent dit liedje. Het is niet iets dat je van je hebt gehoord;
de muziek ben jij, en jij bent de muziek. En door jezelf 'te creëren' op een nieuwe plek, leer je jezelf kennen op een manier die niet mogelijk was geweest als je je niet buiten bekende grenzen had gewaagd. Je weet dat als je deze duisternis niet had ervaren, je de prachtige muziek rondom je niet echt zou hebben kunnen waarderen. Dus, de moeilijkheden van het leven bestaan, zodat we kunnen ontdekken wie we niet zijn voordat we ons herinneren wie we werkelijk zijn. Dat wil zeggen, we verkennen tegenstrijdige geluiden en momenten van duisternis voordat we de symfonieën van ons huis opnieuw creëren. We hebben de duisternis nodig om beter te kunnen zien. We hebben deze duisternis nodig om de richting beter te kiezen en het licht te waarderen.