Ze zijn meestal erg sociaal, goed in chatten en hebben een aantrekkelijke persoonlijkheid. Maar na verloop van tijd begin je het gevoel te krijgen dat die persoon een beetje saai is: hij praat veel en bijna altijd over zichzelf. Hij vertelt steeds weer dezelfde verhalen. Het is iemand die zich bevoegd voelt om over elk onderwerp te praten, zelfs als ze het niet weten. En niemand kan hun egocentrisme stoppen. Nadat je met deze persoon hebt gesproken, heb je het gevoel dat je je tijd hebt verspild. In feite was er geen gesprek;
je was een reserve in een lange monoloog.Dus het is aannemelijk dat als je deze persoon weer tegenkomt, je een excuus verzint om geen plaats te maken voor welk soort gesprek dan ook. Zelfgerichtheid
Iemand die veel over zichzelf vertelt, heeft geen duidelijke grens tussen zichzelf en zijn omgeving vastgesteld. Haar narcistische persoonlijkheid weerhoudt haar ervan uit te gaan dat zij niet het centrum van het universum is. In haar egocentrisme is het normaal dat alle gesprekken om haar of hem draaien.
Sterker nog,
het gaat niet door je hoofd dat je spraak anderen kan vervelen. En als iemand je dit direct durft te vertellen, zal hij zichzelf verdedigen door te zeggen dat het probleem bij de ander ligt en niet bij zichzelf. Deze
buitensporige behoefte aan aandacht voor hen komt in feite voort uit hun onbewuste onzekerheid. Ze voelen zich tevreden als ze ervoor kunnen zorgen dat anderen de hele tijd naar hen luisteren; zij zien het als een bewijs van hun eigen waarde. Ze kunnen niet afgestemd zijn op de verlangens van anderen, maar de hele tijd draaien ze rond hun eigen behoeften.Degenen die praten zonder te stoppen, hebben duidelijk een grote behoefte om gehoord te worden. Zelfs als hij niets zegt. Praten met anderen leidt je af van de innerlijke dialoog die ieder van ons heeft met onszelf.
Deze persoon wil niet horen, maar wordt gehoord. Je wilt je ideeën of je woorden niet waarderen, maar eerder een innerlijke ontmoeting vermijden. Kijk naar jezelf door anderen. De inhoud van het "gesprek"
Er zijn mensen die altijd over zichzelf praten om een inventarisatie van het lijden te maken. Ze vragen geen hulp en nemen hun advies niet op. Ze denken dat je gewoon moet handelen met aandacht voor hen. Anderen doen het tegenovergestelde: ze presenteren een reeks verhalen om te bewijzen hoe geweldig ze zijn. Ze spreken over hun duizend dagelijkse heldendaden, altijd wachtend op een soort van leven van hun kant.
Sommige mensen praten over hun problemen voor begeleiding.
Het is alsof je een privétherapeut bent en gratis. Het zijn mensen die nooit zullen vragen hoe je bent of dat je ook problemen hebt. Ze geloven zeker dat hun problemen ernstiger zijn en dat het hun plicht is om naar hen te luisteren en hen te adviseren. In geen van deze situaties is er geen echt gesprek.
Het is een mechanisme van manipulatie door het woord. Je gaat een raar spel met hem aan, waarin je je soms wel eens zult voelen om daar te blijven. Bedankt om het te horen, te prijzen of medelijden te hebben. Maar je band met die persoon is niet authentiek, werkt altijd in de schaduw van dat gevoel dat zegt: "Er is iets niet goed." Het is goed dat je op een gegeven moment direct en vriendelijk uitdrukt hoe het gesprek positief is als er de mogelijkheid is om zowel te praten als te luisteren. Het is ook goed dat je hem uitnodigt om over nieuwe onderwerpen te praten.
Hoewel het niet onmogelijk is om met dit type persoon om te gaan,
is het noodzakelijk om te leren grenzen op te leggen aan egocentrisme. Als u voelt dat dit u beïnvloedt, u een ongemakkelijk gevoel geeft, u gevoelens van schuld of leegte voelt, wilt u misschien weggaan.