Aristoteles heeft altijd speciale waarde gehecht aan het thema vriendschap in zijn werk. Voor hem was het een waardevol bezit en een stimulans voor een gelukkig leven. Hij specificeerde echter dat we in het leven drie soorten vriendschap kunnen vinden, drie soorten obligaties, waarbij er maar één kan opkomen voor een hogere vorm van relatie, een uitzonderlijke band, verre van interesse en eenvoudige kans. Zoals bekend is Aristoteles een polymath. Zijn kennis, of liever zijn brede nieuwsgierigheid zou kennis in zeer verschillende gebieden, zoals logica, wetenschap, filosofie verwerven ... Dus iets dat zeker zeer opvallend wanneer we benaderen werk als 'Ethica Nicomachea' is dat
deze beschrijft op dat moment de mens als een strikt sociaal wezen. Hij beschrijft ons als sociale dieren, waarbij vriendschap ongetwijfeld de meest bevredigende vorm van coëxistentie veronderstelt."Zonder vrienden zou niemand kiezen om te leven, zelfs als hij alle andere goederen had."
-Aristóteles- Misschien in zijn tijd de wijze geen toegang of mogelijkheid om de mysteries van de hersenen te leren kennen, maar als er iets is dat de moderne wetenschap in staat heeft kunnen aantonen dat is dat dit orgaan moeten sociale interactie te ontwikkelen, te overleven en ontvang op zijn beurt een goede gezondheid. We zijn zonder twijfel sociale dieren, wezens die sterke banden met onze medemensen nodig hebben. De banden waarnaar we moeten streven, moeten echter zeker gebaseerd zijn op een reeks pijlers.
De drie soorten vriendschap die kenmerkend zijn voor de mens We zien de klassieke filosofen vaak vol met respectabele maar verre wijsheid. Zij zijn de stemmen van gisteren dat we al gezegd dat van tijd tot tijd ter informatie, maar denken, op zijn beurt, dat veel van de dingen die ons deze oude erfenis achtergelaten hebben weinig te maken met de huidige behoeften en kenmerken. Niets is verder van de realiteit. Bovendien is het
te midden van onze existentiële angst echt geschikt om opnieuw contact met hen te maken om authentieke teksten van persoonlijke groei te ontdekken. "Nicomachische ethiek" is een van hen, een onthullend werk over hoe geluk te bereiken en de plaats die onze sociale relaties innemen in ons dagelijks leven. Voor Aristoteles,
vriendschap is een beurs waar je leert om te ontvangen en te geven , maar lang niet opgevat als een betalingssysteem, moeten we dat
herinneren "is niet nobel wens om gunsten te ontvangen, omdat alleen de ongelukkige noodzaak weldoeners, en vriendschap is bovenal vrijheid. De meest deugdzame staat van zijn. ' Aan de andere kant, iets dat Aristoteles in dit werk uitlegt, is dat er drie soorten vriendschap zijn die we op de een of andere manier allemaal bij meer dan één gelegenheid tegenkomen.De zelfzuchtige vriendschap Het feit dat mensen elkaar in de hand werken is bekend.
Sommigen doen het vaker, anderen niet, en sommigen begrijpen vriendschap op deze manier: "Ik begin een relatie van valse vriendschap met jou in de hoop enig voordeel te behalen."
Hoewel we een of meerdere vrienden hebben, hopen we er iets voor terug te krijgen: ondersteuning, vertrouwen, goede momenten opbouwen, vrije tijdssituaties delen, enz.
Er zijn mensen die adulation en manipulatie gebruiken om hogere dimensies te bereiken: sociale positie, herkenning ... Vriendschap die alleen plezier zoektDit is een van de drie soorten vriendschap die we ongetwijfeld heel goed zullen kennen. Het is een interactie die meestal veel voorkomt tijdens de adolescentie en vroege jeugd. Later, als we selectiever worden, voorzichtig zijn en passende filters toepassen, is het minder gebruikelijk om dit soort tweezijdige vriendschap te zien opduiken.Wat is het verschil tussen vriendelijke en zelfzuchtige vrienden? In de eerste persoon zoekt de persoon een voordeel, of het nu gaat om gunsten, toegang tot andere mensen, erkenning, etc.
In het geval van de tweede dimensie wil men gewoon "profiteren van de tijd". Het zijn mensen die georiënteerd zijn op een leeg en inconsequent hedonisme, die uitsluitend met anderen willen zijn om momenten van ontspanning, opgewekte medeplichtigheid en aangenaam welzijn te delen. Dus wanneer de ander oprechte steun nodig heeft in het aangezicht van een probleem of wanneer de zaken ingewikkeld worden, lost de valse vriend op in niets, zoals suiker in een kopje koffie.
Vriendschap voor Aristoteles bestaat erin om het goede van de vriend te zoeken en te zoeken, op zijn beurt onze eigen individuele voldoening in het verzorgen van deze speciale band.
Share
Perfecte vriendschap Onder de drie soorten vriendschap gedefinieerd door Aristoteles, is er het ideale, het meest solide, het meest uitzonderlijke, maar toch mogelijk. Het is dat waarin, naast nut of plezier, er een oprechte waardering is voor de ander zoals die is.
Er is een soort van altruïsme in deze band waar men niet wil profiteren, waarin men gewoon de goede momenten, de alledaagse dingen wil delen en ook de permanente referentie is voor wie zich moet wenden om steun te ontvangen.
Het is vriendschap gebaseerd op goedheid, die Aristoteles bijna omschreef als een paarrelaties. Omdat, op het eind,perfecte vrienden, hartvrienden er maar heel weinig zijn
, ze zijn schaars, het zijn de verwijzingen naar een gevoel van diepe intimiteit, waar we hopen niet te worden verraden, waar ervaringen, herinneringen en beloftes worden gewaardeerd tijd noch afstand kunnen vernietigen.
Kortom, het is heel goed mogelijk dat velen van ons op dit moment de drie soorten vriendschap hebben die Aristoteles beschrijft: mensen die iets van ons willen, vrienden die alleen naar ons toe komen om momenten van plezier te delen, en uitzonderlijke mensen die aanwezig zijn voor Wat er ook komt Vrienden die we nergens voor inruilen en die van dit leven een leukere en interessantere reis maken.