Eén voet in de kont kan je verder brengen dan een schouderklopje

Het is heel interessant hoe we enkele dingen die ons pas in de toekomst gebeuren, voorbij de tijd begrijpen, wanneer we alles op een veilige afstand kunnen analyseren. Andere dingen die we nooit zullen begrijpen, want de veroorzaakte pijn en de leegte die nog over is, kunnen nooit worden overwonnen. Toch is het niet zoiets als het gevoel van begrip en stilte dat we voelen als we ons realiseren dat alles precies is gebeurd zoals het hoort. Een van de meest onplezierige ervaringen die we zullen doormaken, is om een ​​houvast te krijgen in de kont van wie we liefhebben, om iemand te zien waarvan we geloven dat het de liefde van ons leven is, iemand zonder wiens aanwezigheid we denken dat we niet overleven. In het begin zullen we wanhopen, piekeren over datgene waardoor we die persoon uit onze levens hebben gezet.

De schuld zal zo zwaar op onze gebroken ziel vallen dat we niet zullen kunnen nadenken over wat de ander ook niet heeft gedaan, hoezeer de ander gewoon rondhing zonder te geven, te delen, zonder wederkerigheid. Welnu, vaak was de schuld van het beëindigen van een relatie tussen beiden, want beiden zeilden door zeeën die al heel lang geïrriteerd waren en blind werden. En nog een:

liefde kan eindigen, ja, het eindigt gewoon, na accumulatie van leegte. Het leven dat volgt. Een andere zeer hopeloze ervaring is werkloosheid, wanneer we worden ontslagen van werk dat al deel uitmaakte van ons dagelijks leven. Eerst dachten we dat de wereld voorbij was, dat we nooit opnieuw zouden worden aangenomen, dat het de beste baan in de wereld was. We zullen vergeten hoeveel werk we droegen, hoe ongelukkig we waren, hoeveel van onze collega's om ons heen.

In feite worden

de meeste mensen beter na het voelen van intense pijn in hun huid na het ervaren van wanhopige en pijnlijke ervaringen. Het is alsof lijden onze zintuigen leegmaakt, zodat we beetje bij beetje onszelf met hoop en kracht vullen om te vechten. Nadat we alle emotionele verwoestingen hebben ondergaan die over ons heen komen, zullen we opstaan ​​omdat we moeten doorgaan, overleven, terugkeren naar het werk, terugkeren naar liefde, terugkeren naar het leven.Om deze reden, hoewel we niet inert kunnen zijn in het gezicht van wat slecht voor ons is, zal de overtuiging dat het beste nog moet komen ons helpen door de donkere nachten met een hoopvol voordeel dat veel verschil zal maken.

Geloven dat we het beste verdienen is niet naïef, maar wel, zodat we niet met minder kracht worden geperst en de focus van het licht dat we in ons dragen niet wegneemt.