Het leven stroomt alsof het een verhaal is, maar veel momenten worden onderbroken door traumatische gebeurtenissen. Er gebeurt iets en we waren gewoon niet voorbereid. Immers, hoe beïnvloeden trauma's ons?
In veel gevallen veroorzaaktspijt of schuldgevoel meer leed bij mensen die door een trauma zijn getroffen dan de herinnering aan wat er is gebeurd.Veel van de mensen die het dagelijks doen verachten zichzelf, terroriseren zichzelf, worden woedend, voelen dat ze de controle verliezen ... Ze zijn er zeker van dat ze meer hadden kunnen doen, dat ze meer oplettend konden zijn, dat ze te laat waren en een andere manier hadden gekozen om naar huis te gaan. Vernederen zich voor de toekomst niet voorzien had, zij zich wreed denkt dat als alles is gegaan wanneer de rest van de mogelijkheden, het meest waarschijnlijk, verdampt en slechts een linker.
De realiteit van hoe trauma's ons beïnvloeden
Trauma behoort tot het verleden, maar de sporen die achterblijven zijn diep; in sommige gevallen permanent, conditionering van de persoon en zijn emoties, gedachten en gedragingen. Via de Rorschach-techniek is bijvoorbeeld ontdekt dat getraumatiseerde mensen de neiging hebben trauma te overweldigen van alles om hen heen.
Met andere woorden, en in aanvulling op wat we al eerder hebben opgemerkt, beïnvloedt trauma ook de verbeelding, wat nodig is om nieuwe mogelijkheden te overdenken. Paradoxaal genoeg, en als voorbeeld, werd bewezen hoeveel soldaten van de oorlog zich pas helemaal levend voelden toen ze zich hun traumatische verleden weer herinnerden.
"De belangrijkste bron van lijden zijn de leugens die we onszelf vertellen."
-Semrad- geest, hersenen en het lichaam
hulp trauma slachtoffers om hun verhaal te vertellen is belangrijk, maar hen helpen om een rapport op te bouwen of te motiveren als ze dat doen, betekent dat niet dat de traumatische herinneringen zullen verdwijnen. Want er moet een verandering zijn, het lichaam moet leren leven in de huidige realiteit zonder angst voor dat gevaar dat voorbij is. Het onderzoek proberen te begrijpen hoe trauma invloed op ons hebben aangetoond dat mensen mishandeld tijdens de kindertijd hebben vaak gevoelens die geen fysieke oorzaak te hebben. Ze horen bijvoorbeeld storende stemmen of hebben zelfdestructief of gewelddadig gedrag. De onverwerkte fragmenten van het trauma worden opgenomen in de marge van het verhaal.
Wanneer de getraumatiseerde mensen worden blootgesteld aan stimuli die verband houden met hun ervaring,
amygdala (angst midden) reageert, het geven van een alarmsignaal. Deze activering triggert een opeenvolging van zenuwimpulsen die het lichaam voorbereiden om te ontsnappen, om te vechten of om te vluchten."We kunnen alleen maar hebben bevel van ons leven als we in staat zijn om de realiteit van ons lichaam te herkennen, in al zijn viscerale dimensies."
-Bessel van der Kolk, MD et al
De ontkenning van trauma Sommige mensen ontkennen dat dat overkwam hen, maar zijn lichaam registreerde alles wat leefde, inclusief de dreigementen. Zo kunnen we leren de boodschappen van het emotionele brein te negeren, maar het alarmsysteem van het lichaam zal niet worden onderbroken
.Denial veroorzaakt fysieke effecten van trauma op het lichaam uiteindelijk manifesteren als een ziekte die aandacht vraagt: fibromyalgie, chronische vermoeidheid, auto-immuunziekten ... De medicijnen of drugs kan verwijderen of de sensaties en ondraaglijke gevoelens te annuleren. Voor dit alles is het belangrijk dat de behandeling van trauma's wordt uitgevoerd op het mentale, brein- en lichaamsniveau.Een tragische aanpassing
Er zijn verschillende onderzoeken uitgevoerd om een vraag te beantwoorden:Wat gebeurt er met de hersenen van overlevenden van trauma's? Hoe beïnvloeden trauma's ons?
Dr. Lanius stelde de volgende vraag:
"Wat doen onze hersenen als we niets concreets denken?" We letten op onszelf, een gebeurtenis die bekend staat als "de top van zelfbewustzijn".Zo wordt activering in de hersengebieden die verband houdt met zelfperceptie bij patiënten met PTSS die jeugdtrauma's hebben ervaren, niet geregistreerd. Slechts een zeer lage activiteit werd geregistreerd in het gebied dat verantwoordelijk is voor de elementaire ruimtelijke oriëntatie. Frewen en Ruth Lanius ontdekten dat more hoe meer mensen zich van hun gevoelens losmaken, hoe minder zelfbewust ze worden geactiveerd. De verklaring voor deze resultaten is dat deze mensen als reactie op het trauma de hersengebieden hebben ontkoppeld die gevoelens en emoties overbrengen die terreur vergezellen en definiëren.
"Je kunt niet doen wat je wilt totdat je niet weet wat je doet."
-Moshe Feldenkrais, Siglo XXI De dreiging van "I" Om beter te begrijpen hoe verwondingen invloed op ons, is het opmerkelijk dat de basis systeem van de "zelf" is verdeeld tussen de hersenstam en het limbisch systeem, dat wordt geactiveerd wanneer mensen zien hun leven bedreigd. Het gevoel van angst gaat gepaard met een intense fysiologische activatie.
Wanneer mensen het trauma opnieuw beleven, bevinden ze zich opnieuw met die dreigende, verlammende of wrede sensatie.
Na het trauma worden lichaam en geest constant geactiveerd, alsof ze opnieuw geconfronteerd worden met dat onmiddellijke gevaar.
Getraumatiseerde mensen voelen dat het verleden levend is in hun lichaam omdat ze voortdurend worden gebombardeerd door de viscerale alarmsignalen.
Velen van hen voelen zich onzeker en chronisch, voordat een sensorische veranderingen reageren door het los te koppelen met paniekaanvallen, externe controle (drugs, meditatie, dwanghandelingen ...). Het onvermogen om contact te maken met het lichaam verklaart dus voortdurend de afwezigheid van zelfbescherming, de moeilijkheden om genot te voelen en de hoge mate van revictimisatie. "Trauma brak zijn innerlijk kompas en nam de verbeelding nodig om iets beter te maken."-Bessel van der Kolk, MD.-