Iedereen maakt fouten. Tijdens ons leven zullen we meer dan eens moeten vergeven, en vroeg of laat zullen we ook iemand nodig hebben om ons te vergeven. Er wordt gezegd dat ware liefde wordt gedemonstreerd op drie sleutelmomenten: in falen, in ziekte en in vergeving. Als je niet kunt vergeven, kan het voor jou minder belangrijk zijn dan je trots.
De taken die we doen over wat we voor anderen doen, brengen een zekere minimalisering van schade met zich mee. Gezien vanuit ons persoonlijk perspectief, neigen we onszelf te rechtvaardigen of excuses te maken om te handelen zoals we handelen. Aan de andere kant, wanneer anderen ons schaden, schrijven we hetzelfde feit toe aan hun persoonlijkheid, en het is niet verrassend dat we intentionaliteit zien in wat toeval was, wat ons leidt tot een emotionele storing die ons scheidt van vergeving.
Als we beseffen dat we fouten begaan, worden we ook minder kleine tirannen die alles wat ze doen rechtvaardigen, maar die echte rechters zijn als ze dat doen. Vergeving is niet alleen een gebaar voor de ander, het is het edelste gebaar met zichzelf.
Anderen vergeven is ook goed voor onszelf
We hebben ons allemaal op een gegeven moment al gezien in de positie dat we moeten vergeven of vergeven worden, ons moeten doen en dingen moeten doen die pijn doen, bewust of onbewust. Het concept van vergeving is enigszins vertekend.
We kunnen denken dat als we iemand vergeven, we hen de reden geven of we rechtvaardigen aan de persoon die ons pijn heeft gedaan om te vergeven, te vergeten, minder belang te hechten aan wat er is gebeurd, afstand te doen van zichzelf, iets aan de ander te geven. Maar niets verder van de werkelijkheid;Vergeving is voor ons en voor niemand anders.
Vergeving betekent niet dat we ons niet langer bekommeren om de schade die we hebben aangericht, of dat het doet, laat staan dat we ons moeten gedragen alsof er niets gebeurd is. Het betekent dat we accepteren wat er is gebeurd als onderdeel van ons leven en dat we de negatieve gevoelens en gedachten opzij zetten om verder te gaan.
Als we niet vergeven, blijven we gevangen, ook al is het op een schadelijke en giftige manier. Bevrijd ons van deze negatieve emotionele gehechtheid opent ons voor nieuwe emoties en ervaringen die we nog hebben om te leven.
Vergeef wie je moet vergeven
Er zijn verschillende posities met betrekking tot vergeving en wie wel of niet moet worden vergeven. De eerste en meest voorkomende is degene die vergeving beschouwt als essentieel voor de genezing van emotionele wonden en benadrukt hoe nuttig de praktijk is voor lichamelijke en geestelijke gezondheid.
De tweede heeft een andere kijk op vergeving met betrekking tot de eerste. Het is van mening dat in sommige gevallen niet te vergeven ook nuttig kan zijn, omdat dit schadelijk kan zijn voor diegenen die vergeven en risicogroepen kunnen vormen die kwetsbaar zijn, zoals het geval is van misbruik of mishandeling.
De derde positie vindt plaats wanneer je je realiseert dat er in werkelijkheid niemand is om te vergeven. In een ogenblik realiseer je je dat soms de situaties die ons overkomen niet de schuld van iemand zijn, dat is gewoon de manier waarop het leven werkt.
Volgens Dr. Schlatter komt vergeving ten goede aan diegenen die meer vergeven dan degenen die ontvangen en die niet noodzakelijk de bekering nodig hebben van degene die kwaad doet.Onszelf herkennen in anderen zal ons helpen om onszelf te bevrijden van zo'n zware last van wrokwaar we alleen gevoelens van vijandigheid en wrok zullen vinden die vroeg of laat tegen ons zullen rebelleren.