Mijn innerlijke kind blijft in mij, is niet weg, is de stem die ik hoor als ik mezelf toesta om vrij te zijn en te dromen van nieuwe dingen. Zij, die mij vraagt om de emotionele wonden uit het verleden te helen ... .Share
We horen vaak uitdrukkingen als 'de noodzaak om je innerlijke kind te genezen'. Verre van een spirituele stroming te zijn, heeft dit concept zijn oorsprong in de psychoanalyse.
Het belang van de eerste jaren van ons leven en hun respectieve eerdere ervaringen zullen een groot deel van onze persoonlijkheid vormenonze waarden, emotionele balans en zelfrespect.
Bovendien kunnen of veel van deze vroege herinneringen veranderen in schaduwen van angsten of angsten of herinneringen aan een volledige en gelukkige jeugd die ons zal vergezellen wanneer we volwassenen worden.Ieder van ons heeft zijn eigen 'existentiële ark', waar de eerste 8 jaren van het leven ongetwijfeld de sleutel zijn tot veel van wat we nu zijn.
Het is daar, in een verborgen hoek van ons wezen, dat het innerlijke kind zich verbergt.
We lijken allemaal volwassen, zelfverzekerde volwassenen te zijn, goed beschermd met ons pantser van grote krijgers, geschikt om deze complexe wereld het hoofd te bieden. We sluiten echter vaak onze ogen en weten dat er iets ontbreekt. Het doet pijn aan iets dat geen externe wond heeft, maar inwendig.
Er is een kind in ieder van ons
in een tijd dat er een bepaalde behoefte was, of niet nodig was. Laten we er nu over praten. Mijn innerlijk kind en je emotionele verleden
Het is mogelijk dat sommige mensen glimlachen of iets ironischs zien in de term 'innerlijk kind'.
Voor velen betekent deze uitdrukking zwakte, onschuld en de blik van iemand die nog steeds niet heel goed weet wat het is en hoe de wereld loopt. "Volwassenen weten alles en kinderen weten niets", denken ze. En meer nog, "jeugd is deze fase waarin we leven zonder zorgen en absoluut geluk" - sommigen beschouwen het als verkeerd.
DelenKindertijd is het ontwaken van het leven, waar de eerste vragen verschijnen en waar we de eerste antwoorden krijgen.
Als onthechting, gebrek, verdriet en verlatenheid om ons heen zijn, zal het moeilijk zijn om een emotioneel veilige volwassene te worden. Om volwassen en gelukkig te worden,
moet elk kind een gezonde genegenheid ontwikkelen met oprechte liefde die hem zekerheid biedt bij elke stap, elke herfst. Als de band ontwikkeld met de ouders niet geschikt is,
al deze eerste ervaringen zullen ons op de een of andere manier markeren. Jeugd is niet altijd synoniem met geluk of rust. Niemand heeft zijn fysieke en emotionele welzijn gegarandeerd bij het bereiken van de wereld.
DelenEen kind zijn is nooit gemakkelijk,
omdat we allemaal de steun van iemand nodig hebben om te beginnen met lopen , de eerste lettergrepen uit te spreken en te weten dat de angsten, de angsten worden uitgedoofd met gepaste knuffels en woorden.De eisen van ons innerlijk kind
Nu we duidelijk hebben gemaakt dat we moeten accepteren dat we allemaal een innerlijk kind hebben, is het belangrijk om nu te weten waar ze ons om vraagt.
Denk eens even na over deze dimensies:
- Je innerlijke kind vraagt je misschien om bepaalde aspecten uit het verleden op te lossen.
- Het is mogelijk dat je wat uitleg nodig hebt over een feit uit je kindertijdstapel dat je om vergeving vraagt of dat je het zelf moet aanbieden.
- Het kan ook zijn dat je geen emotionele behoefte hebt aan het verleden om op te lossen. Nu vraagt ons innerlijk kind ook dat we vrijer zijn in ons dagelijks leven.- Je moet jezelf toestaan om je realiteit een beetje meer te relativeren, om je zorgen, stress los te laten ...
- Wees spontaner, gun jezelf een beetje meer
, herstel een deel van je verloren onschuld en daarmee zijn illusie.
Ons innerlijke kind vereist ook liefde. Houd van en bemind je. Overwin je scrupules, je schaamte of je grijze-volwassen uiterlijk en gun jezelf wat emotionele vrijheid.Hoe ons innerlijk kind te genezen
Elk proces van emotionele genezing vereist een volledig en authentiek zelfvertrouwen. Niemand kan met geweld vrij zijn als het niet eerst nodig is.Share
Het moet duidelijk zijn dat
we een bepaald probleem niet kunnen oplossen als we ons er eerst niet van overtuigen dat het bestaat.Denk bijvoorbeeld aan uw dagelijks leven ...
Lijdt u veel stress? Heb je de hoop verloren? Heb je het gevoel dat, hoe moeilijk je partner ook werkt, ben je daar blij van? Is er een soort liefde die in jou ontbreekt, die je niet kunt definiëren? Share Deze kleine oefening van visualisatie en emotionele reconstructie kan op veel manieren helpen.
1- Maak een foto van toen je klein was, vanaf het moment dat je 7 of 8 jaar oud was.2- Laat de herinneringen terugkomen
, kalmeer, roep die jaren op en voel je vrij voor de emoties en de beelden om naar je toe te komen.
3- Visualiseer jezelf met dit kind.
Ze zijn zowel het 'volwassene zelf' als het 'ik van je jeugd' van aangezicht tot aangezicht.4- Vraag hem wat hij nodig heeft, wat hij wil, wat hij nodig heeft. Vraag hem welk gebrek hij heeft en wat hij zich vrij en compleet zou willen voelen.
Denk hier eens over na, het zal je zeker helpen.