Kindertepressie is een stoornis die onopgemerkt blijft: hij is vergeten, onbekend en verward met andere stoornissen. Veel mensen vinden het onmogelijk voor een kind om in de greep van depressie te komen:"Hoe zullen kinderen depressief worden als ze geen verantwoordelijkheden of zorgen hebben? Als ze alles hebben ... ". Volgens recente onderzoeksgegevens, heeft 1 kind op de 100 en 1 tiener op 33 depressies.
Het grootste probleem is dat slechts 25% van de kinderen en adolescenten met een depressie worden gediagnosticeerd en behandeld. Zo'n laag percentage is een gevolg van het feit dat volwassenen dit probleem vaak verwaarlozen of negeren of zelfs een verkeerde diagnose stellen. Een veelgehoorde verkeerde diagnose is wat er gebeurt als bij een kind ADHD (Hyperactivity Disorder) wordt vastgesteld in plaats van depressie.
Depressieve symptomatologie komt aan het licht door bepaalde persoonlijke kwetsbaarheden of wordt weerspiegeld in bepaalde persoonlijke kwetsbaarheden. Dat wil zeggen, omdat ze niet over enige sociale, emotionele of cognitieve vaardigheden beschikken en in situaties die hoge prestaties vereisen als we rekening houden met het niveau van de persoon, in dit geval kan het kind, hij voelt zich niet in staat om te reageren, geblokkeerd. Dit alles genereert een sterke stressbelasting en een reeks negatieve valentie-emoties, zoals verdriet, zinloosheid, nutteloosheid, kwetsbaarheid, leegte of gevaar, naast vele anderen."Depressie is een gevangenis waarin jij zowel de gevangene als de wrede gevangenbewaarder bent." D -Hoofdstuk Row Rowe
Wat kenmerkt een depressief kind?
Van verdriet tot depressieve stoornis is er een breed spectrum.Verdriet, angst, vijandigheid en woede zijn normale, adaptieve en begrijpelijke emoties die soms noodzakelijk zijn en die in gedrag kunnen worden weerspiegeld. Angst is bijvoorbeeld de sensatie van gevaar en verdriet is de sensatie van verlies. Het zijn geen schadelijke emoties op zich: ze helpen ons om ons aan te passen aan wat er om ons heen gebeurt, om veilig te zijn als we gevaar voelen of om een verhaal te schrijven, onze geschiedenis, waarin alle verlies uiteindelijk een betekenis krijgt.
Emoties kunnen niet worden gecategoriseerd als ziekten. Alle kinderen en alle tieners worden op een bepaald moment verdrietig, zelfs als ze zelfs symptomen van depressie hebben ervaren, maar een depressieve stoornis is meer dan dat.
Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen verdriet en een mogelijke depressie bij kinderen. Om dit te doen, moet men rekening houden met de frequentie, intensiteit en duur van het gedrag, evenals het ongemak van kinderen, hoe dit interfereert met hun routine (als het interfereert), als het kind prikkelbaar is, slechte eetlust, slaapproblemen, opwinding en psychofysiologische of motorische symptomen. Bij depressies in de kindertijd komen woede en prikkelbaarheid vaak voor, terwijl bij volwassenen meestal verdriet en verdriet voorkomen. Een ander verschillend symptoom bij kinderen is agitatie. In het geval van volwassenen met depressie is er een afname van motorische en mentale snelheid, terwijl bij kinderen een grotere activering gebruikelijk is (daarom tot op zekere hoogte verwarring in de diagnose met ADHD). Vanwege deze verandering in symptomen, wordt depressie bij kinderen onopgemerkt of verward met een ander type gedragsprobleem.
Veel kinderen gaan naar consulten omdat ze geen zin hebben om dingen te doen, ze zijn erg boos, ze zijn boos, ze presenteren somatisaties (hoofdpijn, buikpijn, braken, diarree, etc.).
De meest betrouwbare informatie die we kunnen krijgen over de gedachten en emoties van het kind is door haarzelf . Volwassenen in hun omgeving kunnen aan de andere kant beter informeren over waarneembaar gedrag en specifieke momenten.Sommige kwetsbaarheidsfactoren zijn een gebrek aan sociale vaardigheden, een tekort aan probleemoplossing, sociaal isolement, negatief zelfbeeld, interpersoonlijke problemen met familieleden of collega's en disfunctionele attitudes met schuldige gedachten. Vaak is de emotionele toestand waarin ze zich voeden met het "herkauwen" van bepaalde gedachten, zoals "Alles gaat fout met me, ik ben een ramp, het leven is het niet waard, het is allemaal mijn schuld."
"Onthoud altijd dat je groter bent dan je omstandigheden, je bent meer dan wat dan ook dat je kan overkomen."-Anthony Robbins-
Theorie van hulpeloosheid geleerd en kinderdepressie We brengen hulpeloze kinderen groot.Op een dag worden ze beloond en de ander gestraft voor hetzelfde gedrag. Er gebeuren dingen om je heen en niemand legt hun oorsprong uit. Er worden geen limieten gesteld, er wordt geen tolerantie en frustratie onderwezen. Het is erg belangrijk om de kinderen over te brengen dat we moeten streven naar, wachten, tijd toewijzen, werken, fouten maken en opnieuw proberen om te bereiken wat we willen.
Dit leren vindt plaats door persoonlijke ervaringen, maar als we het allemaal geven, zullen deze rijke ervaringen tot de kleinste uitdrukking worden teruggebracht. Het is wanneer gedragsproblemen ontstaan, boze uitbarstingen, instabiliteit in de gemoedstoestand, gebrek aan impulsbeheersing en een lange et cetera. De verschillende elementen (gedrag, voorwerpen, mensen ...) nemen de waarde aan die we ze geven en deze waarde is ook afhankelijk van de moeite en offers die ze hebben om ze te overwinnen. Door de jaren heen leren we, terwijl we groeien, relaties leggen tussen onze acties en de gevolgen die ze hebben.
Dit is van fundamenteel belang, omdat dit ons het gevoel van controle geeft en zelfeffectiviteit mogelijk maakt. Natuurlijk is niet alles in onze handen, maar we kunnen veel dingen doen om ons leven te leiden.
Als kinderen deze relatie niet realiseren, voelen ze zich hulpeloos.
Als zij niet de mogelijke resultaten te weten komen die vóór hun acties bestaan en als de gevolgen willekeurig of diffuus zijn, zullen ze zich volledig verloren voelen.
In de theorieën over aangeleerde hulpeloosheid is aangetoond dat het belangrijkste is perceptie, dat wil zeggen dat we ons realiseren dat wat we doen consequenties heeft voor wat we later zullen ontvangen. Als we bijvoorbeeld zien dat inspanning een belangrijk ding is om onze doelen te bereiken, dan zal de inspanning in onze acties verschijnen, maar als het kind merkt dat de resultaten afhankelijk zijn van geluk, zal hij aannemen dat acteren nutteloos en onnodig is , het zal een kwetsbaar wezen worden. Om kindersterfte te voorkomen, moeten kinderen het gevoel hebben dat wat zij doen gevolgen heeft verwacht voor het milieu en voor zichzelf.
Disfunctionele overtuigingen bij depressie bij kinderen
Disfunctionele overtuigingen zijn waarden waarop onze zelfrespect berust. Kinderen leren vervormingen in hun eigen overtuigingen sinds kleine
, bijvoorbeeld "Als je niet de eerste bent, ben je een verliezer en als je een verliezer bent, ben je waardeloos." Op deze manier stellen we onze interpretatie van de realiteit en van onszelf op orde. Wanneer een kind zet zijn eigen gevoel van eigenwaarde in onmogelijke ideeën, vroeg of laat is gebonden gefrustreerd, depressief, incompetent of waardeloos te voelen omdat er altijd wel iemand zal zijn slimmer of mooier, want fouten zijn onvermijdelijk en omdat het niet kan voldoen aan iedereen.
Kinderen moeten leren van klein tot peinzend. Het hoeft geen absolute perfectie of complete ramp te zijn. We kunnen niet altijd honderd procent zijn, maar we kunnen niet alles met rust laten. Het leven is niet zwart en wit, grijs bestaat en dus zullen er tijden en gebieden van ons leven zijn waarin prioriteiten moeten worden gesteld. Bijvoorbeeld, op het moment van bewijsmateriaal kinderen zullen leren dat het tijd is om meer tijd om zijn studie en aan het eind deze tijd te besteden, zullen genieten van meer van je vrienden, je familie en de omgeving waarin ze leven. Het is belangrijk om te leren om prioriteiten te stellen verantwoordelijkheden en om te gaan met de tijd op basis van hun eigen beslissingen en de gevolgen daarvan.
Zelfmoord in de kindertijd
Depressie is een van de belangrijkste factoren die zelfmoordanticiperen, en verdrijven mythes over deze kwestie is een belangrijke taak om het te voorkomen. 72% van de depressieve kinderen en adolescenten hebben zelfmoordgedachten. In het geval van kinderen kunnen deze ideeën bestaan, zelfs als ze ze niet verbaal maken. Veel kinderwensen worden niet uitgedrukt door woorden, maar door andere vormen van communicatie, zoals spelen of tekeningen. Als volwassenen is het belangrijk om te leren "tussen de regels door te lezen" wat kinderen uitdrukken.Hieronder identificeren we een aantal van de mythen die bestaan ten aanzien van depressie bij kinderen: "Suicide runs in the family" - In veel gevallen, als een ouder of een familielid zelfmoord gepleegd, wordt aangenomen dat het kind een betere kans probeer ook om hun eigen leven te nemen. Het is waar dat ze een verkeerde model van omgaan, maar
zelfmoord is niet genetisch bepaald. U moet met het kind praten en vooral duidelijk praten. Het is erg belangrijk om de gebeurtenis niet de mond te snoeren of de wensen en gevoelens van het kind tot zwijgen te brengen. Je moet praten met een taal die is aangepast aan haar leeftijd, met behulp van concrete uitleg die ze kan begrijpen. Het is cruciaal om oplossingen te vinden voor de problemen waarvoor het kind de dood zoekt als een bevrijdende uitlaatklep.
"Wie spreekt boekdelen nooit doet, is om de aandacht te vestigen"
-mag nooit als vanzelfsprekend worden beschouwd dat er geen mogelijkheid van de voltooiing van de wet.
Voor ouders, is het moeilijk om onder ogen dat uw kind een verlangen om zijn eigen leven te nemen, maar ver naar het probleem te voorkomen, het meest urgent is om het hoofd te bieden. Denken dat dit niet zal gebeuren, maar doen alsof het kan gebeuren.
- "De beslissing is onherroepelijk" - van mening dat de suïcidale gedachten dat het kind niet kan veranderen is een andere fout. Gevoelens zijn ambivalent, ontevredenheid en angst worden vermengd met de positieve evaluatie van de dood. Waarom is dit zo belangrijk om aandacht te besteden aan verbale en gedragsmatige signalen die ons in staat om in te grijpen in de tijd.
- "Een zelfmoord is een zelfmoord van een mensenleven" -Wensen zijn passagiers, voornamelijk kinderen bekeren en zelfs schamen
- . Je moet tijd over emoties te praten en te normaliseren feit hebben gemengde gevoelens wijden. Er zijn heel moeilijke ervaringen in het leven, maar van hen is het mogelijk om veel te leren. "Talk van zelfmoord leidt tot de voleinding" -
- Turn zelfmoord taboe kan een van de ergste acties. Praten over het onderwerp verlicht ongemak en stelt de persoon in staat om zichzelf te uiten. Empathiseren, normaliseren en proberen te begrijpen is de prioriteit om oplossingen te vinden. "Wie pleegt zelfmoord hebben een psychische stoornis"- Een andere veel voorkomende fout is te denken dat bereid zijn om zijn eigen leven te nemen se de persoon lijdt aan een aantal psychologische probleem. Hoewel depressie is een risicofactor voor zelfmoord, is er een groot percentage van impulsieve zelfmoorden bij adolescenten zonder psychische stoornissen.Wat te doen bij een kinddepressie? In psychologische interventies,
- het doel is om de risicofactoren en probleemgedrag die worden geassocieerd met depressie van het kind aan te pakken. Interventie heeft betrekking op het kind, het gezin en de omgeving waarin zij leven. Met het kind of adolescent wordt gewerkt verschillende coping-vaardigheden, manieren om problemen op te lossen, en groot belang wordt gehecht aan het leren hoe je informatie en hoe om te gaan met de emotionele malaise te verwerken. Het is de bedoeling om de negatieve automatische gedachten en self-assessments dat het kind voor zichzelf en de stomme kan doen om de emotionele toestand je in te houden transformeren. Ouders krijgen richtlijnen voor het omgaan met het gedrag van hun kinderen, stimuleren het luisteren met empathie, beheersen woede, vermijden conflicten, communiceren effectief berichten en gevoelens, leren beslissingen te nemen en veranderen manieren van interactie onder familieleden. Bij de preventie van depressie bij kinderen
- is het van fundamenteel belang dat de onvoorwaardelijkheid van liefde aanwezig is. We mogen nooit affectie aan een specifieke actie of kenmerk van het kind stellen. Het is positief dat liefde als onvoorwaardelijk wordt gezien, als een band die elke omstandigheid die zich voordoet, zal overleven. Daarnaast is het noodzakelijk dat er goede regels en toegepast op een consistente manier, het versterken van de juiste gedrag, het wachten op de beloning, de uitoefening van de intrinsieke motivatie, stevigheid in verband met de handhaving en de oprichting van een goede communicatie.
"Hoewel de wereld vol is van lijden, is deze ook vervuld van overwinnen."
-Helen Keller-