De vrijelijk gekozen eenzaamheid op een bepaald moment in ons leven kan niet alleen als een balsem werken, maar ook als een effectieve therapie om verbinding te maken met onszelf. Soms is het ook een manier om een gezonde afstand tot stand te brengen ten opzichte van wat niet handig voor ons is, dat wat onze innerlijke vrede stompt, verstoort of verandert.
Ik heb het over wat er in de psychologie wordt vaak gedefinieerd als "functionele eenzaamheid", een concept dat iets dat voor velen bekend zal zijn vormt: de noodzaak om af te stappen van een omgeving die schadelijk is of stressvol om te worden herenigd en om hun eigen psychisch welbevinden te herstellen.
"Er is geen slechter eenzaamheid dan van het niet goed over jezelf." -Mark TWAIN
Hiermee bedoelen we niet een eenzaamheid niet voor gekozen, het isolement veroorzaakt door een slechte sociale relaties of het verdriet in verband met het gebrek aan significante bedrijf . In dit geval is er een fundamenteel therapeutische factor, en is in staat om zulke fundamentele aspecten zoals het gevoel van eigenwaarde, prioriteiten te herstellen of herstellen dat de eigen, intieme en private ruimte die werd genomen van ons.
Zoals eens gezegd Pearl Buck, schrijver en Nobelprijswinnaar voor de Literatuur, in ieder van ons zijn er bronnen van grote schoonheid die moeten van tijd tot tijd om te bewaren gevoel levend worden vernieuwd. Hoe vreemd het ook mag lijken, zoiets als dit kan alleen worden bereikt in deze fasen van eenzaamheid, van existentiële en zelfgenoegzame eenzaamheid.
Het gevoel van eenzaamheid in gezelschap, een gevaarlijke afgrond
Voor de meesten van ons is eenzaamheid angstaanjagend. Stel je voor dat je op zaterdagmiddag door een winkelcentrum in de woestijn loopt, zodat ons brein ons onmiddellijk een waarschuwingssignaal stuurt. We voelen angst en angst. Dit komt door een basismechanisme, een instinct dat ons eraan herinnert dat we niet kunnen overleven in eenzaamheid. De mens is van nature sociaal van aard en dankzij dit kan het als soort voortgaan: in groepen leven.
In ons dagelijks leven vinden we echter nog meer angstaanjagende feiten dan een winkelcentrum zonder klanten. Uit onderzoek blijkt dat bijna 60% van de getrouwde mensen zich alleen voelt. 70% van de adolescenten, ondanks een groot aantal vrienden, voelt zich alleen en verkeerd begrepen. Dit alles dwingt ons om te onthouden dat eenzaamheid heeft geen verband met de hoeveelheid mensen die deel uitmaken van ons leven, maar met de emotionele kwaliteit gelegd met dergelijke links.
Aan de andere kant, een ding dat vaak gebeurt, is dat valideren en bestendigen van de dynamische tijd uitgeschakeld die een vastgestelde ongelukproduceren. We voelen ons alleen, onbegrepen en "verbrand" op onze werkplekken, maar we gaan ermee door omdat "we met iets moeten leven". We gaan uit met vrienden zoals altijd, omdat ze echt "leven lang" zijn ... hoe ze nu te verlaten? Niet alleen dat, er zijn mensen die hun relatie liefhebben ondanks dat ze alleen zijn, omdat ze nog meer bang zijn voor de afwezigheid van niemand anders.
Al deze voorbeelden vormen de disfunctionele eenzaamheid waar we zelfs vaak komen creëren een echte afweermechanisme niet te zien de werkelijkheidom jezelf te vertellen dat het goed is, we zijn lieve, geliefde, en dat anderen alles waarderen wat we doen. Het is alsof je aan het verdrinken bent en toch ga je op pad om meer water te vragen.
Ongeluk kan niet worden genezen met meer leed. Niemand verdient het om alleen te worden vergezeld.
Eenzaamheid als reünie
Soms besteden een bepaalde tijd in een beklemmende omgeving, weinig facilitator en egoïstisch zorgt ervoor dat de persoon is altijd in het buitenland gericht met het idee van het voldoen aan alle behoeften van anderen, incubatie van de hoop dat vroeg of hun eigen land. Aan deze regel van drie wordt echter niet altijd voldaan.
"Ik ben niet bang voor eenzaamheid, sommige mensen echt de neiging om ervan te genieten."
Charlotte Bronte-
Het is dan wanneer er geen andere optie, maar om de realiteit te realiseren en zoeken naar een oplossing. De gekozen eenzaamheid, de gezonde afstand en een speciale periode zelf is altijd gezond, noodzakelijk en expressief. Niet hierom hebben we het over het beginnen aan een periode van isolement, in feite is het ook geen kwestie van weglopen. Het is een heel simpele zaak: de sleutel is om los te laten wat niet bij ons past.
Tijd doorbrengen met onszelf is een recept dat nooit faalt. Het is om de intimiteit en de ruimtes zelf te herstellen, is om te onthouden wie we waren en na te denken over wie we nu willen zijn. Misschien duurt dit een paar weken of maanden. Elk heeft zijn eigen ritme en zijn tijden die men moet accepteren en respecteren.
Vrij gekozen eenzaamheid in een specifieke periode van ons leven is niet alleen een remedie, niet alleen dat we veel van onze vernietigde stukken opnieuw combineren, is ook een manier om te leren hoe je adequate persoonlijke filters kunt bouwen. Deze filters waarmee we morgen alleen dat binnenlaten of die ons een goed gevoel geven, die bij onze emotionele frequenties passen, de bevoorrechte gezangen van ons hart.