De geboorte van het ego wordt verklaard door de processen van rijping en leren, van de verwerving van onze sensorische motorische vaardigheden. Deze geboorte en groei, die van ons ego, is erg belangrijk omdat het centrum is van het psychische apparaat, de kern van onze verlangens, activiteiten en remmingen.
Na de geboorte van het ego begint het zich te relateren aan objecten. Eerst zijn het externe objecten, maar het voelde alsof ze van het kind waren. Er worden beetje bij beetje internalisaties gemaakt en de psychische structuren die naast het ego bestaan, worden gevormd.
De voortgang van de geboorte van het ego
Wanneer het kind wordt geboren, onderscheidt het zich niet van de werelden voert het de eerste introjecties uit waarbij het het beeld van het object en het beeld van zichzelf niet differentieert. Dankzij onze affectieve matrix beginnen we de grenzen van het ego (van onszelf) te onderscheiden en te onderscheiden.
Tussen het eerste en het tweede levensjaar nemen de cognitieve vaardigheden van het kind toe en begint hij rollen in persoonlijke interacties te herkennen.Gaandeweg begint de identificatie, waarbij het onderwerp en het object worden onderscheiden.
Ten slotte is ego-identiteit een product van synthetische functie, waarbij objecten op een samenhangende manier worden gekoppeld en geïntegreerd.Het is het hoogste niveau van egostructuur, dat gedeeltelijk optreedt als gevolg van de interactie tussen zichzelf en objecten.
Het stadium van de spiegel als een egotrainer
Een zeer belangrijk moment van de geboorte van het ego vindt plaats tussen zes en achttien maanden in het leven. In dit stadium ervaart het kind de poging zichzelf in de spiegel te herkennen, is hij geïnteresseerd in dat beeld en geeft hij hem plezier met het spelen van dat gevoel.
De spiegel is een metafoor die verwijst naar de mens in de buurt.Het echte lichaam en de denkbeeldige ruimte kunnen herkennen is een teken van goede menselijke ontwikkeling, zonder egofragmentatie. Een vader of moeder die hun baby niet verzorgt of schade berokkent, ondersteunt hun imago, maar kan tegelijkertijd fragmentatie veroorzaken die tot psychotische processen kan leiden.
Op deze leeftijden klampt een baby zich aan niemand vast, en wanneer dat het geval is, kan het soms verdrietig zijn, omdat het beeld dat het ziet niet overeenkomt met wat het verwacht. Bijvoorbeeld als de baby de moeder ziet in plaats van een vreemde te zien.Het kind herkent de moeder niet na zes maanden, maar herkent zichzelf erdoor.
De geboorte van ons samenhangende zelf is opgebouwd uit een stabiele relatie met objecten, gebaseerd op de ervaringen van tevredenheid die op verschillende momenten zijn ervaren. Dat wil zeggen, het kind versmelt met het beeld dat hij van zichzelf ziet (oorspronkelijke vervreemding).
Individuatie
Het proces waardoor een persoon zichzelf wordt, in zijn geheel, wordt individuatiegenoemd. Wanneer dit proces is voltooid, integreren het onbewuste en het bewuste het 'ik' in een bredere persoonlijkheid.
Het is een proces van vereniging, zuivering en ontdekking van iemands wezen. Realisatie komt tot uiting wanneer de archetypische beelden van het ego verschijnen.
De 3 functies van het ego
Het lichaam en geest zijn verenigd en samengevoegd, en beide hebben interactie en beïnvloeden elkaar. Ons "ik", dat wil zeggen de lichaam-geest-unie, vervult drie hoofdfuncties:
- Controle:het ego heeft de functie van het beheersen en reguleren van instinctieve impulsen. Door middel van voorlopige of remmende signalen stelt hij verdedigingen in tegen mogelijke bedreigende stimuli.
- Aanpassing: ons ego is gerelateerd aan de externe en interne realiteit en probeert zich eraan aan te passen.
- Integratie:verwijst naar het vermogen van het ego om de verschillende aspecten van ons leven te integreren.
Om een betere aanpassing aan de realiteit te bereiken, heeft ons ego het vermogen om te weverdedigen tegen de buitensporige stroom van instinctieve energie. Kortom, het ego lijkt autonoom, alsof het een synthese van functies is.
De autonomie van het ego
Ons 'ego' wordt gevormd door twee structuren.De primaire structuur van het egoeen bol vrij van ego conflicten met de "id" (zetel van impulsen).Het werd later de 'primaire autonome egofuncties' genoemd die correspondeerden met geheugen, denken en taal. Deze functies verschijnen niet als afweer tegen impulsen (id).
De energie uit de "id" (puls) wordt geneutraliseerd door de omzetting van energie Libidinale instinctief agressief en niet instinctieve energie. Hartmann genaamd "primaire autonomie" de autonome ontwikkeling van het ego die niet afkomstig zijn uit vechten impulsen en verlangens.
Anderzijds,de secundaire structuur van het ego ofsecundaire ego functies ontstaan wanneer de functie verandert.Deze verandering omvat de overgang van een tegenstrijdige egostructuur tegen impuls, realiteit of moraal in een conflictvrije sfeer.
Samen met andere auteurs, waren Freudmet de psychologie van de id, Hartmann met ego psychologie en Kohut met zelf psychologie, de grootste exponentenin het plaatsen van de "ego" in het centrum van de psychologische universum. Vanuit de verschillende psychoanalytische gezichtspunten kunnen we beter begrijpen hoe de geboorte van het ego plaatsvindt.