De beste handlanger van de agressor zal altijd stilte zijn. Het is daar waar hij zijn beste toevlucht vindt, waar alle vernederende agressies en elke stoot verborgen zijn, die dan zijn vermomd met make-up en een "ik beloof dat het de laatste keer is" uitdrukking.
De geest van een agressor is recidivist en zijn beloften worden rook wanneer hij wordt geconfronteerd met een nieuwe "minachting", wanneer hij ontevreden is of wanneer hij zijn macht moet valideren. Omdat de agressor lijdt aan chronische onzekerheid en probeert zijn kracht te vinden in de meeste machowaarden.
De misbruiker zal altijd je vergeving zoeken, maar zal niet aarzelen om hetzelfde misbruik, dezelfde intimidatie te houden. De enige manier om aan deze cirkel van macht te ontsnappen is door zijn beste medeplichtige weg te nemen: stilte.Share
Virginia Woolf zei in haar dagboeken dat weinig dingen net zo gevaarlijk kunnen zijn als een huis of een huis.Vanaf het moment dat de deuren sluiten, de ramen en de gordijnen, kan niemand raden wat daar gebeurt: de drama's, de agressies en de pijn die is geïmpregneerd in muren en harten, in de kussens geladen met tranen van al deze gewonde geest.
Stilte is en zal altijd de beste schuilplaats zijn voor degene die aanvalt, voor degene die kwaad doet. We moeten het breken en de stem geven aan alle slachtoffers.
De bondgenoten van de agressor
De wereld lijkt "haar ogen te openen" voor deze feiten dankzij alle bewustmakingscampagnes, de druk van de media en sociale netwerken, en steeds meer mensen klagen de agressies aan. Stilte beschermt niet langer de agressors, noch is het bang voor die bondgenoten die vaak ongestraft blijven.
Verborgen geweld, of het nu op een verlaten plek is en een vrouw aanvalt of in het huis van een stel, is het meest gebruikelijk in onze samenleving. Zozeer zelfs dat volgens een onderzoek uitgevoerd door de Verenigde Naties naar schatting 35% van de vrouwen over de hele wereld is mishandeld en bijna 70% ooit is mishandeld. Het zijn gegevens om over na te denken.
De gemeenschappelijke verantwoordelijkheid om de stilte te doorbreken
De misbruiker kan studeren en een uitstekende sociale positie hebben. Ze kan werkloos zijn, jong, oud en het is duidelijk dat ze ook een vrouw kan zijn. Sociologische patronen helpen specialisten niet vaak om hen te identificeren, laat staan als we een fundamenteel aspect beschouwen: de agressor is erg sociaal geplaatst, in feite is het voor anderen meestal 'goede mensen'.
Het probleem is dat, zoals Virginia Wolf opmerkte, de deuren van een huis dichtbij zijn en niemand of bijna iedereen weet wat daar gebeurt. Want degenen die geweld gebruiken, drukken het alleen uit met degenen met een zeer intieme affectieve band: de metgezel, de kinderen ...
De agressor gebruikt agressie als een vorm van macht. Is niet in staat om de partner te verwekken als een persoon met rechten of behoeften die het verdient om gerespecteerd te worden omdat het een 'eigen object' is, onderdeel van zichzelf. Daarom zijn zij het die, in het licht van een poging tot onafhankelijkheid, zich geslagen voelen omdat hun mannelijkheid en hun status van macht kwetsbaar zijn.
De andere persoon kiest er dan voor om toe te geven, te zwijgen en in deze ondergeschikte relatie te vervallen, waar psychologische, en soms zelfs fysieke, mishandeling merken en wonden creëert die niet altijd met het blote oog worden gezien. De stap zetten om aan te klagen om uit deze stilte te komen is niet gemakkelijk, want geloof het als je wilt, het slachtoffer voelt zich niet altijd begrepen.
- In veel gevallen moet ze een nauwere omgeving tegenkomen waar familie en vrienden niet kunnen geloven in het misbruik en misbruik dat, ondanks het achterlaten van cijfers, haar leven kost.
- Sociale diensten en slachtofferzorgcentra weten op hun beurt dat veel mensen bang zijn om de klacht te formaliseren uit angst voor 'mogelijke represailles' door de dader.
Dit zijn ongetwijfeld delicate situaties waarin de angst om de stilte te doorbreken de beste handlanger van de agressor blijft. Je beste schuilplaats en je schild van kracht. Het is de verantwoordelijkheid van iedereen om het geweten te veranderen en de slachtoffers van deze privé-ruimtes van marteling en vernedering te verwijderen.
Omdat er geen slachtoffers nodig hebben om alleen te voelen, want we hebben allemaal een plaats in de puzzel van onze samenleving welk rapport, spraak en openstaan voor elk gedrag van een vrouw, een man verdacht of een kind kan lijden een soort van misbruik.
Laten we dapper zijn, laten we de stilte doorbreken.