Sprookjes worden doorgegeven en doorgegeven aan kinderen, voor altijd onderbroken door gelukkige en harmonieuze eindes, waardoor ieders verbeeldingskracht de mogelijkheid heeft om een roze leven te leiden, zoals die van de Disney-prinsessen. Het wachten op de betoverde prins op het witte paard is echter nog in de kinderschoenen staan, als een onzeker klein meisje dat wacht op een superheld om haar te beschermen tegen de wereld, tegen het leven zelf.
Er is geen eeuwig geluk, eenvoudig omdat gelukkig zijn een doel is, geen constante. Geluk is de manier waarop we reizen terwijl we onze doelen proberen te bereiken, terwijl we obstakels overwinnen, pijn overwinnen, de zwaarste verliezen overleven. Niemand is de hele tijd gelukkig, want als we de volledige en ultieme bevrediging van ons leven zouden bereiken, zou morgen niet eens logisch zijn.
Het gezondst is om de gelukkige momenten te drinken die we op onze reis tegenkomen, schaars maar intens; kort maar magisch. Bij iedereen is het zo, dat wil zeggen, wachten op de ander om ons te brengen wat zogenaamd ontbreekt, zal ons alleen dienen als een verlengstuk van misleiding. De andere komt ook met geluk om gezocht te worden, met nog verre dromen en idealen, daarom zal het geen schild kunnen zijn, een muur die ons bevrijdt van het gaan door wat alleen van ons is. het besef dat er nog veel moet worden geleefd en overwonnen, zullen we meer gelijkvormig aan de onvolledigheid dienen ons als motivatie om te stoppen nooit op één plek te blijven, zijn haperende, maar vooruit. Dus niemand zal wachten op een betoverde prins om iemands behoefte te vervullen, want we zullen sterk genoeg zijn om te begrijpen dat we de belangrijkste actoren in het script van ons leven zijn.
De looptijd om te weten dat het leven niet gemakkelijk is en nooit zal zijn, maakt niet uit hoeveel we vechten en zich ethisch te gedragen, uiteindelijk ons te beschermen tegen het maken van grillige illusies over een wereld van make-geloof, waar het geluk is vol en mensen zijn hartelijk en transparant. Op dezelfde manier zal dit evenwicht ons niet toestaan om in ons leven mensen te accepteren die alleen pijn en lijden, aftrekken, agressie en lafheid brengen.
Want dan zullen we klaar om zowel te ontvangen wat we deden om het te verdienen, en om de deuren van onze essentie te sluiten voor alles wat verdriet en allen die ons proberen te verminderen en proberen om ons het gevoel minder mensen, minder mensen, minder lief te hebben. En glimlachen met de ziel is wat ons zeker en veilig houdt, in de richting van wat ons hart laat trillen.