Het aantal gescheiden koppels is de afgelopen jaren dramatisch toegenomen. Echtscheiding biedt een juridisch kader dat relaties op zo'n manier regelt dat alle gezinsleden worden beschermd, maar het kan een van de meest problematische ervaringen van het gezinsleven zijn. Soms is de procedure in onderling overleg, hoewel het gebruikelijk is dat een partij de eerste stap zet. De familie straalt een diep gevoel van bescherming, liefde en herkenning uit. Wanneer het voorbij is, laat de impact van echtscheiding op kinderen eenzaamheid, angst, pijn of woede achter. Een pauze opent de deur naar de geesten uit het verleden. Crisissen weerspiegelen onze persoonlijke geschiedenis en het vermogen om het heden onder ogen te zien. Dus voor elke vraag heeft elk lid van het paar een ander antwoord. Sommige mensen zetten haat en wrok opzij, anderen zetten goede tijden uit. Sommige mensen accepteren niet wat er is gebeurd en wachten op een verzoening die nooit komt, anderen proberen de scheiding te overwinnen met een nieuwe relatie, of met veel en opeenvolgende ... Zoals we hebben gezien, is de variëteit aan reacties heel groot.
Hoewel het huwelijk omkeerbaar is, zijn moederschap en ouderschap levenslang.
Om te scheiden moeten volwassenen uitgaan van de ontbinding van het paar, maar niet van hun rol als ouders. Kinderen kunnen niet betrokken zijn in een klimaat van geweld en wrok. Kinderen zouden nooit een instrument moeten worden: kogels waarmee we de ander pijn doen of boodschappers van de hoop op een mogelijke verzoening. Wanneer de oorlog niet eindigt Echtscheiding mag geen belemmering vormen voor de uitoefening van vaderschap / moederschap
of een proces dat de intimiteit, het vertrouwen en de veiligheid ondermijnt die het kind nodig heeft. Kinderen zijn geen lid van het paar en behoren niet tot beide ouders. Daarom mogen ze geen instrument worden dat ten dienste staat van wraak, haat of geschillen.
Kinderen zijn afhankelijk van hun ouders en hoewel ze niet van hen zijn, moeten ze een relatie met beide onderhouden om gezond te worden. Het is gebruikelijk om te zien hoe sommige ouders beweren een diepere liefde te hebben, die voorzichtiger is, wat suggereert dat de genegenheid van de ander niet nodig is. Dit is een van de ernstigste fouten en kan veel leed voor het kind veroorzaken. Kinderen hebben contact met beide ouders nodig om een gezonde emotionele ontwikkeling te hebben.
Het is kinderrecht, het is het recht van ouders om samen te genieten. Na een conflictueuze scheiding is het gebruikelijk dat ouders in elkaars relaties interfereren. In meer ernstige gevallen verwaarloost een van de twee ouders het kind of laat het beide in de steek. Er kunnen bijvoorbeeld verschillende situaties zijn dat de vader en moeder de kinderen verlaten, dat slechts één ouder de kinderen verlaat, of dat de vader en / of de moeder kinderen bij de conflicten betrekken die verband houden met de scheiding. De gevolgen van conflicten voor het paar, voor kinderen en voor ouderrelaties hangen af van hoe de situatie zal worden aangepakt. Bovendien kunnen de emotionele kosten worden geïntensiveerd, afhankelijk van hoe u probeert de situatie en de duur van de conflicten op te lossen.
Wanneer conflicten ongepast worden afgehandeld, genereren ze ontevredenheid, agressie en spanning in beide delen
, waardoor emotioneel ongemak ontstaat en afstand wordt genomen van familieleden. De impact van echtscheiding op kinderen wanneer ze in de steek worden gelatenEen echtscheiding houdt een grote verandering in de gezinsdynamiek in, vooral met betrekking tot kinderen, maar kinderen mogen in geen geval worden verlaten.
Het lijden van het kind neemt toe als een tegenstrijdige echtscheiding de afwezigheid, onstandvastigheid of verdwijning van een van de leden van het ex-echtpaar veroorzaakt.
Aanvaarden dat een ouder niet aanwezig is, is erg moeilijk en wordt nog pijnlijker wanneer het kind begrijpt dat de ouder afwezig is, niet op bezoek is of niet wil weten over haar. Een kind dat in de steek is gelaten, klampt vaak te veel vast aan de ouder die de voogdij heeft. Het is normaal om de relatie onder controle te houden en al je tijd te monopoliseren door middel van veeleisende gedragingen. Achter dit alles schuilt de angst om het te verliezen, een gevoel van onzekerheid dat diep geworteld is. Aanvaarding van scheiding van de afwezige ouder is een zeer moeilijk proces.
Het kind moet zichzelf intern losmaken. Het is heel gewoon voor hen om zich voor te stellen en te dromen over hun terugkeer, de relatie idealiseren en onthechting vermijden. Als de ouders verdwijnen, voelt het kind dat hij is gestraft. Ze kan zich gedwongen voelen om alle manifestaties van vijandigheid en woede te onderdrukken, en nog meer, om extreem gehoorzaam en onderdanig te worden, geweld tegen zichzelf te gebruiken. Of je kunt impulsief worden en een agressieve en ruzie makende positie aannemen. "Kinderen krijgen, maakt je geen vader, net zoals een piano je geen pianist maakt."
- Michael Levine - Conflict of Loyalties
Loyaliteit is een gevoel van solidariteit en toewijding dat de behoeften en verwachtingen van verschillende mensen verenigt. Het is een band, een ethische dimensie en, in het geval van het gezin, begrip en samenhang tussen de leden. Generatie na generatie zijn er waardensystemen geweest die van ouders op kinderen zijn overgedragen. Het individu is ingebed in een netwerk van familie-loyaliteiten, waar vertrouwen en competentie erg belangrijk zijn.
In veel gezinnen kunnen dergelijke loyaliteiten worden verhuld, dat wil zeggen, ze spreken niet expliciet over verwachtingen, maar er zijn een aantal regels die alle gezinsleden moeten volgen. Het is een maatstaf voor rechtvaardigheid binnen het gezin zelf, een ethiek in relaties die identificatie met de groep mogelijk maakt. Dit alles houdt in dat elk gezinslid zijn individuele behoeften aan het familienetwerk moet aanpassen.
Wanneer een paar scheidt, en dit betekent niet het einde van de confrontatie, maar een nieuwe mijlpaal om het geschil te verlengen, zijn de kinderen van mening dat ze de affectie van ten minste één ouder moeten waarborgen. Dit is wat we een loyaliteitsconflict noemen:
kinderen worden onder druk gezet, meestal gesluierd, om partij te kiezen.
Als dat niet zo is, voel u geïsoleerd en ontrouw voor beide ouders. Aan de andere kant, als ze besluiten om mee te doen om meer bescherming te vinden, zullen ze het gevoel hebben dat ze een van de twee verraden. Een gezinsdynamiek waarbij loyaliteit aan een ouder ontrouw aan de ander impliceert. "De beste erfenis van een vader aan zijn kinderen is elke dag een beetje van zijn tijd."
- Battista - Verantwoordelijkheid tegenover een conflict Het is essentieel om geen tweerichtingsberichten naar kinderen te sturen that, dat wil zeggen om situaties te creëren waarin het kind tegenstellingen kan waarnemen. Vertel uw kind bijvoorbeeld dat u het niet erg vindt als hij met uw vader meegaat, maar stop met aanhankelijk te zijn. In dit type bericht zijn er 'twee kanten', een verbale en non-verbale taal die berichten op een verwarrende manier verzendt, op zo'n manier dat ze een conflict veroorzaken bij het kind. Ze realiseert zich dat ze zich niet goed gedraagt, maar begrijpt niet wat er gebeurt, omdat het de volwassene zelf is die het emotionele conflict veroorzaakt. Dit soort dynamiek is zeer schadelijk voor de mentale gezondheid van kinderen.
Een paar hoeft niet bij elkaar te blijven tot het levenseinde. Als zowel mensen als het gezin lijden, als een relatie te destructief is, is misschien de beste oplossing scheiding.
Wanneer een huwelijk pijn veroorzaakt, is het noodzakelijk om beslissingen te nemen: vraag om echtscheiding of zoek de hulp in van een professional in familie- of koppentherapie.
Een scheiding impliceert echter niet het negeren van verantwoordelijkheden als ouders of het gebruik van kinderen tegen voormalige partners. Bij het scheidingsproces zijn twee volwassen mensen betrokken die zich volwassen moeten gedragen om conflicten en gevoelens te beheersen zonder kinderen erbij te betrekken. Kinderen en adolescenten hebben ondersteuning en bescherming van volwassenen nodig om zich veilig en verzorgd te voelen. Het is de verantwoordelijkheid van ouders om deze stabiliteit te bevorderen om de impact van echtscheiding op hun kinderen te minimaliseren.
Als het echtscheidingsproces voor één of beide partners van het paar te vermoeiend wordt, is het raadzaam psychologische hulp te zoeken om counseling te krijgen. Bijvoorbeeld hoe emoties te reguleren, conflicten te managen, beslissingen te nemen, om te gaan met verantwoordelijkheid, hulp te zoeken, etc. Kortom: neem een nieuwe stap om de vorige te overwinnen en te sluiten. Dus de manier waarop we omgaan met conflicten is dat het hen constructief of destructief maakt, en meer nog, als er kinderen bij betrokken zijn."Te eisen van ouders dat ze vrij zijn van gebreken en dat ze de perfectie van de mensheid zijn, is arrogantie en onrechtvaardigheid."
- Silvio Pellico -