Alles willen beheersen is een van die fantasieën die door de moderne tijd zijn gecreëerd. De geschiedenis van de mens is die van een progressieve verovering van de krachten van de natuur. Het begon met een impotent zoogdier dat de uitdagingen van de omgeving waar het leefde moest trotseren. Sindsdien heeft de mens een gigantische sprong gemaakt die hem ertoe heeft gebracht om de mysteries van bijna alles dat hem omringt, geleidelijk te ontrafelen.
We leven in panische tijden. Alles gebeurt in een veel sneller tempo dan ons vermogen om te assimileren. Daarom is het niet vreemd dat een van de terugkerende fantasieën juist is dat je alles wilt beheersen. Op de achtergrond is er een verlangen om op vaste grond te stappen, te voelen dat we het roer van ons eigen leven hebben.
Het probleem is dat we ons niet altijd realiseren dat het controleren van alles een fantasie is. Een onhaalbaar doel dat, wanneer het wordt vergeten, aanleiding geeft tot een reeks mislukte gedragingen die alleen maar golven van angst opwekken. We merken dat we constant de controle verliezen, en dat frustreert ons.
Alles is in beweging en er zijn honderden factoren buiten onze controle. Wat leeft, verandert voortdurend. Vandaag zien we de ene weg en de andere morgen. Het enige waar we absoluut zeker van zijn is de dood. Leven, aan de andere kant, speelt zich af tussen onzekerheden en onverwachte stromen.
De fantasie om alles onder controle te willen hebben
We leven niet langer in de tijd waarin het vreedzaam kon leven. We worden constant gebombardeerd met honderden stimuli. Je staat op en komt tot je hoofd met veel ideeën en gevoelens die over elkaar heen lopen. We vinden dat er veel te doen is en we hebben er weinig tijd voor.
Elke dag worden we ook geconfronteerd met tegenstrijdige gevoelens en emoties. Soms moeten we onszelf dwingen ze om te leiden, zelfs zonder dat we ze hebben leren begrijpen. We moeten gewoon werken. En daarvoor is het noodzakelijk om grenzen aan ons op te leggen, om snel de ongemakkelijke gedachten of emoties achter te laten die ons beletten te produceren, te bereiken, te handelen.
Zelfs als we er niet aan denken, willen we alles kunnen controleren. Dat is de reden waarom elke keer dat iets uit het vliegtuig komt, of wanneer een obstakel verschijnt, we met irritatie kunnen reageren. Het is een soort rebellie tegen deze imperatieven van de realiteit die tegen onze doelen indruisen.
Onder deze omstandigheden is het gebruikelijk dat we ons in sommige paradoxen verdiepen. We kunnen de geldstroom beheersen, maar we kunnen slapeloosheid niet onder controle houden. We zijn in staat om controle te krijgen over onze vermoeidheid, maar de relaties die er zo toe doen, zijn niet meer te controleren. Probeer als we kunnen, we kunnen nooit alles controleren.
Bewuste observatie en opmerkzaamheid
Er is een waarheid bekend bij niet-westerse culturen die we vaak vergeten zijn: Het leven wordt niet met de geest geleefd, maar met de zintuigen. Er is voortdurend een gedachte aanwezig, die onze benadering van de werkelijkheid bemiddelt. De geest stuurt ons leven op basis van vooroordelen, angsten, ambities, enz. Op dezelfde manier berooft dit ons van het diep ervaren van elk van onze dagen.
Wat heeft dit te maken met deze gretigheid om alles onder controle te houden? Wat er gebeurt, is dat het denken op deze manier werkt: het beperkt, het probeert alles te begrijpen en in zekere zin te sturen. Gedachten, gevoelens en emoties werken anders.Ze zijn meer rebels en chaotisch, maar ook meer vrij en authentiek. Zij zijn dat gebied dat onze pogingen om alles onder controle te houden, "saboteert". Het is ook wat ons in staat stelt om geluk te ervaren. We vechten vaak tegen onszelf.
Ons denken legt een inhoud daar en dan streven we ernaar om het uit te roeien. We proberen het niet te begrijpen, maar om het zo snel mogelijk uit het bewustzijn te krijgen. We voelen bijvoorbeeld toegang tot angst en proberen onmiddellijk de onrust weg te nemen om het te laten verdwijnen. Misschien als we een positie van acceptatie en observatie aannemen, kunnen we een ander beeld tegenkomen. Onszelf leren waarnemen, zonder te oordelen, zonder na te denken, maar gewoon onszelf te overdenken ... Zonder alles onder controle te willen hebben, maar dingen laten stromen, zowel intern als extern. Dit is het pad dat ons terugbrengt om het leven op een meer oprechte manier te ervaren. Geen zorgen. Van dit alles komt een nieuwe vorm van begrip, die niet wordt uitgedrukt als intellectueel maar vitaal leren. Een hogere vorm van bewustzijn die tot balans leidt.