'Moeder, moeder! Help me? "Hoe vaak zijn we getuige geweest van deze scène ... Als we klein zijn, hebben we geen bescheidenheid om om hulp te vragen. Naarmate we groeien, verandert het ding vaak.
Als u dat niet bent, kent u zeker iemand die er de voorkeur aan geeft om een immense hoeveelheid middelen te gebruiken om een probleem op te lossen dat met wat hulp niets zou kosten. Of dat hij de voorkeur geeft om op te geven of te falen voordat hij iemand toestaat een handje te helpen.
Laten we teruggaan naar een andere kindertijdscène. "Moeder, moeder, ik heb het alleen !!" of "Laat me !! Ik kan het alleen. " Heel goed, zoon, je deed het alleen! "Deze feedback die autonomie bevordert, is vaak het begin van het pad naar een gebruik dat niet zo positief is.
Waarom is het zo moeilijk om om hulp te vragen?
Er zijn veel redenen die dit gedrag kunnen activeren en veel van de voordelen die verloren gaan als u geen hulp vraagt.
1. Het eerste motief is waarschijnlijk trots;we willen uitsluitend de verdienste van het oplossen van een probleem en we zijn niet bereid om het met iemand te delen.
2. De tweede reden die het verzoek om hulp kan blokkeren, isde persoon die het bestaan van een probleem niet wil bekennen.Stel je in deze zin voor aan de persoon die gokschulden heeft opgelopen of een alcoholafhankelijkheid heeft. Geen van beide is gemakkelijk te delen.
3. De derde veel voorkomende reden is schande, we willen niet dat iemand anders ziet dat we een bepaalde actie uitvoeren.Sommige mensen denken dat er, samen met het verzoek om hulp, sprake is van zwakte.
4. De vierde reden heeft te maken met het feit dat er altijd de mogelijkheid is dat hulp ons wordt ontzegd. Achter deze angst schuilt de angst om afgewezen te worden, om het gevoel te ervaren dat we niet goed genoeg zijn om iemand onze tijd door te brengen.
Per slot van rekening is achter een aantal van deze redenen nog een transcendentere: de angst om door anderen te worden beoordeeld. Dat vinden we niet leuk, net op het moment dat we zwakte kunnen laten zien, leggen we in ons de focus van aandacht van de anderen. Dus om hulp te vragen vereist vaak wat vertrouwen, en we zouden zeker niet om iedereen om dezelfde redenen om hulp vragen, ongeacht hun capaciteiten. Dus het vragen om hulp is meestal geen teken van ontspanning maar van dapperheid.
Wat verliezen we door geen hulp te vragen?
Allereerst stellen we onszelf, wanneer we geen hulp vragen, in staat om een groot deel van de middelen te besteden die, als ze geen effectief resultaat blijken te zijn, tot een gevoel van grote frustratie kunnen leiden. Ten tweede, we missen de gelegenheid om de goedheid van anderen te ervaren en ons wereldbeeld te verbeteren; we verliezen de mogelijkheid van interpersoonlijk contact dat echt verrijkend kan zijn. Bovendien weten we, gebaseerd op sociale psychologie, dat we, wanneer we om hulp vragen, het concept verbeteren dat de persoon die ons de hulp geeft, over onszelf beschikt. Aan de andere kant, laten we niet vergeten dat we sociale dieren zijn en dat we in deze situaties een goede gelegenheid missen om onze natuur te ontwikkelen. Ten slotte is het buiten het feit dat wanneer we om hulp vragen, we ook aandacht krijgen, we missen een geweldige kans om veiligheid en vertrouwen te krijgen. We weten dat helpen geweldig is, maar om ons te laten helpen, is niets minder. Waarom niet proberen?
Foto met dank aan marinadelcastell