Lichaamsbeweging oxygeneert, stimuleert de bloedsomloop en dit is gunstig voor dit orgaan. Het verhoogt en intensiveert intellectuele functies en perceptie. Maar dat is nog niet alles: het remt ook de productie van cortisol, het stresshormoon, en het balanceert de emoties. Een andere van de voordelen die fysieke activiteit de hersenen biedt, is te zorgen voor een staat van welzijn en geluk.
Dit komt doordat op een bepaald moment oefening de productie van serotonine stimuleert. Door deze chemische verandering ervaar je een groot emotioneel comfort. "Dansen is als dromen over je voeten." -Constanze- Over dit onderwerp is een interessant onderzoek uitgevoerd in de Verenigde Staten. Onderzoekers wilden zien wat de voordelen van wandelen, dansen en rekken waren. Ze vroegen zich af welke van deze drie activiteiten de meest positieve effecten hadden. Om daar achter te komen, deden ze een experiment met een groep vrijwilligers. We zullen u vertellen wat er is gedaan en wat de conclusies waren.
Het experiment met fysieke activiteit en de hersenen
De eerste stap was om een groep van 174 vrijwilligers te vormen. Allemaal waren ze ouder dan 60, en sommigen waren ouder dan 70. Het is bekend dat op deze leeftijd er een degeneratie is van de witte hersenmassa. Dit heeft verschillende effecten, zoals geheugenproblemen en verslechtering van cognitieve functies.
Alle vrijwilligers waren sedentaire mensen. De meesten van hen hebben geen fysieke activiteit verricht. Degenen die oefeningen hebben gedaan, oefenden ze slechts sporadisch en gedurende zeer korte perioden. Het was een ideale groep om de veranderingen te controleren die werden veroorzaakt door fysieke activiteit in de hersenen.
In het begin ging iedereen door een aërobe test. Tests werden ook uitgevoerd om hun cognitieve vermogen te beoordelen en de snelheid waarmee ze gegevens konden verwerken die in het laboratorium werden geleverd. Deze tests waren de basis om vast te stellen in welke staat ze aan het begin van het experiment waren.
Vergelijkende fysieke activiteiten
De vrijwilligersgroep was onderverdeeld in drie subgroepen. Er werd geen patroon gevolgd en groepen werden willekeurig gevormd.
De eerste begon met een loopprogramma.
Leden moeten drie keer per week een uur lang een wandeling maken.
De tweede subgroep was die van uitrekken. Ze deden spierrekoefeningen, ook drie keer per week. Bovendien hebben ze toezicht gehouden op evenwichtsoefeningen van andere kleinere vaardigheden. De derde groep moet drie keer per week naar een dansstudio gaan. Ze moeten niet alleen dansen, maar ook een choreografie leren, die in complexiteit toeneemt. Ze namen een heel eenvoudig ritme aan: het land.
De resultaten van het experiment Het experiment werd onveranderd gedurende zes achtereenvolgende maanden gehandhaafd voor alle drie de groepen.
Gedurende deze periode werden een aantal CT-scans en MRI-scans van de deelnemers afgenomen om te zien welke veranderingen zich in de hersenen hadden voorgedaan. Sommige resultaten waren zoals verwacht, maar anderen waren echt verrassend. In het begin was het meest opvallende dat de witte stof in de hersenen verder achteruitging in al diegenen die aan het begin van het experiment een meer zittend leven hadden geleid. Toen was het meest zichtbare dat
er verbetering was bij alle deelnemers.
Ze presteerden allemaal beter op de cognitieve en geheugentests die werden toegepast aan het einde van het experiment. De grote verrassing kwam toen de resultaten van de derde groep
werden waargenomen, dat wil zeggen degene die zich had toegewijd om een complexe danschoreografie te maken. Alle indices waren hoger dan de andere. De specialisten wezen erop dat dit te wijten was aan het feit dat het een lichamelijke activiteit was met een mentaal, sociaal en speels karakter. Het was dus meer integraal. In feite werd bij veel deelnemers een toename van de dichtheid van witte stof in de hersenen waargenomen.
Agnieszka Burzynska, een van de leiders van het onderzoek, zei dat er in 2014 al een soortgelijke studie was uitgevoerd. In die tijd was het mogelijk om te bewijzen dat hoe langer een persoon blijft zitten, hoe meer zijn hersenen achteruitgaan, zelfs als ze oefenen. Dus de grote conclusie is dat de sedentaire levensstijl de hersenen negatief beïnvloedt. Bovendien is fysieke en reactieve activiteit en dans veel effectiever dan andere soorten oefeningen.