Ik blijf, soms (vaak) denken dat het moeilijkste deel van het overwinnen van moeilijke tijden in ons leven er een is waarin je jezelf moet vergeven.
Het is zo makkelijk om de trieste en tragische gebeurtenissen van onze geschiedenis te vertellen, de schuld van de mensen die met ons waren voor onze mislukkingen en neem eerder een gedeeltelijke schuld, maar nooit de andere van de verantwoordelijkheid uit te sluiten voor onze ellende en mislukking. "Het waren de bedrijven, hij was het, zij was het." Dat is gekwetst, erodeert, besloten we dat we op zullen gaan, opnieuw beginnen, maar af en toe struikelen een melancholieke gevoel dat brengt ons bij het verleden en dat vergeving die nog niet daadwerkelijk heeft gegeven.
Soms stoppen we na een bepaalde tijd met zo'n pijn en zoeken we vergeving van anderen.
De pijn maakt plaats voor schuld die niet overgaat. Totdat op een dag (gelukkig geloof ik) we pijnlijk ontdekken dat wat we missen, is dat we onszelf vergeven. "Ik was het." De tijd om te vergeven jezelf
Het is de dag die vol is van onduidelijkheden, alsof je had gegeven door een goddelijk licht dat je die donkere vlekken die nog niet had gezien toonde. Punten op zich ... We nemen de schuld. Op een bepaald moment in je leven, of in een aantal daarvan, heb je de keuze gemaakt om het te leven, om in die situatie te zijn, om dat gevoel te veroorzaken, om een vriendschap, een relatie te cultiveren. Hoe het ook zij, de waarneming die we kiezen is bijna overweldigend.
U was geen slachtoffer van omstandigheden of mensen en hebt ook geen slachtoffers gemaakt. We maken allemaal keuzes die ons leiden naar de paden die we doorlopen. Soms (vaak) maken we verkeerde keuzes. Wat moet er gedaan worden? Ik denk niets, behalve dat ik leer van wat we 'ervaring' noemen.
Ik heb het hier natuurlijk niet over tragische gebeurtenissen, geweldsslachtoffers en dergelijke. Ik heb het over relaties tussen mensen. De liefdes, de vriendelijke, de arbeid, etc. Ik geloof dat op een gegeven moment zien we de dingen zoals we willen dat ze zijn en zet een verkoop, strakke soms ook andere een beetje doorzichtig, maar wel een die ons in staat stelt om verder te gaan zonder al te veel rekening houden met de voors en tegens. Er zijn geen slachtoffers of schuldigen.
Er zijn mensen die keuzes te maken, goed of fout
, tekenen van alle aan een leven traject verzamelen pijn, geheugen, liefde, vieringen, teleurstellingen ... Ik denk dat als we ons realiseren dat alles wat gerelateerd is aan de keuzes die we maken, de verwachtingen die we creëren, we realiseren ons dat wat we missen in feite is om te vergeven ... de ander. Voor onszelf. De ander heeft gedaan wat we toestaan. We hebben de ander gedaan wat we willen om in een behoefte te voorzien. En hij stond het ook toe. Er zijn geen schuldigen. Er zijn geen slachtoffers. Alleen mensen, die leven, op een egoïstische en realistische manier zoeken, wat goed voor hen is.De moeilijke tijd om te vergeven komt eraan
Vergeef me voor het inpakken en weggaan. Vergeef me dat ik binnenkom met de bedoeling om te blijven en later te beseffen dat het niet zo was. Vergeef door blindelings iemand te vertrouwen die onvolmaakt is. Vergeef me dat ik dingen zei die ik niet echt voelde, maar ik wilde wel. Vergeef het gevoel dat je opnieuw moet beginnen, zelfs als degenen die met je meegaan, goed zijn waar je bent.
Vergeef je dat je jezelf de schuld geeft, als dit allemaal deel uitmaakt van wat we leven noemen ... gewoon leven.
Omdat er geen dergelijk victimisme is. Er zijn mensen die steeds keuzes maken. Actie en reactie. Law of physics. Wet van het leven. Ook bekend als ... live.