Gezegend zijn degenen die perfect geboren zijn, met twee armen, twee benen, met perfect zicht, onberispelijk gehoor, en die genieten van het voorrecht om te leven en gezond te zijn.
Helaas worden we soms blind, kijken we rond en zien we de leegte onder ogen. Buiten is de dag mooi, de zon schijnt fel, maar de ogen zien alleen de duisternis. Er zijn mensen met een gezond, perfect lichaam, maar ze hebben nog steeds een hekel aan elkaarwant ze lijken niet op de mensen op televisie, zij die perfect zijn gemaakt en de covers van tijdschriften daar afdrukken!
Sommigen van ons voelen zich zo ongemakkelijk in onze eigen huid dat ze er niet tegen kunnen om hun beeld in de spiegel te weerspiegelen. Het is alsof we de huidritssluiting willen openen en uit dat lichaam willen komen.
We hebben een leven voor de boeg, en dit is het grootste en beste geschenk ter wereld, namelijk dat we kunnen leven en alles kunnen doen wat we willen. We verspillen echter nog steeds onze kostbare tijd, we betreuren alles dat niet is gebeurd zoals we gepland of gewenst hadden.
Terwijl veel mensen elke dag in ziekenhuisbedden sterven, en wensen dat ze slechts een beetje meer tijd hadden, verlaten anderen het liefst niet uit bed omdat ze denken dat het misschien niet de moeite waard is!
Dat is triest, en wetende dat veel mensen zich zo voelen, maakt me verdrietig
Terwijl sommigen hun leven geven om weer te kunnen lopen, klagen we dat we te veel hebben meegemaakt.
De ironie van het leven is dat de meesten van ons al onze energie besteden aan klagen, ondervragen, slachtoffer worden en onze tijd weggooien in de prullenbak.Maar als je dit artikel nu leest, komt dat omdat er nog tijd is.
Koester kleine dingen, omdat ze je geweldig maken als alles misplaatst is. Laten we niet ondankbaar zijn en mogen ons geloof en onze wil om te overwinnen altijd zegevieren!
Ik weet dat soms onze enige wil is om op te geven omdat we voelen dat we niet de kracht hebben om door te gaan. Ik heb mezelf al opgegeven.
Ja, mijn leven was zo verdrietig dat ik er koste wat kost mee weg wilde komen, maar toch goed dat God ons nooit opgeeft, blij dat hij me niet heeft opgegeven. Maar goed dat hij je niet zal opgeven, dus wacht even. Geloof en moed, want wat gaat komen is altijd veel beter dan wat al is verstreken.