Een paradox is een vreemd idee in tegenstelling tot wat gewoonlijk als waar wordt beschouwd in het licht van de algemene mening. Paradoxen zijn dus gedachtevormen die bestaan uit het gebruik van uitdrukkingen of zinsneden die een tegenspraak impliceren. Er zijn verschillende soorten paradoxen die betrekking hebben op logica, oneindigheid, waarschijnlijkheid, fysica of geometrie. Veel van deze paradoxen verschijnen in het dagelijks leven, ook al zijn we ons daar niet altijd van bewust. Een van deze paradoxen is het dilemma van Monty Hall. Weet je dat?
Het dilemma van Monty Hall
Het probleem van Monty Hall is een wiskundig waarschijnlijkheidsprobleem dat is gebaseerd op de Amerikaanse televisiewedstrijd. In de wedstrijd moet particip de deelnemer een deur kiezen tussen drie, maar ze zijn allemaal gesloten.
Achter een deur zit een prijs, een auto, maar achter de andere twee deuren zitten twee geiten. Wanneer de deelnemer een deur kiest, opent de presentator, die weet wat zich achter elke deur bevindt, een van de deuren die de deelnemer niet heeft gekozen en een geit verschijnt. Vervolgens geeft het de deelnemer de mogelijkheid om de door hem gekozen deur eerst te veranderen. In deze situatie heeft de deelnemer twee opties, verander de deur of ga verder met de eerste keuze die hij maakte.
Moet de deelnemer zijn oorspronkelijke keuze behouden of de andere deur kiezen?
Is er een verschil?Ja, er zijn verschillen,
het veranderen van de oorspronkelijke keuze zou de beste optie zijn, althans statistisch.
De kans dat de deelnemer bij de eerste gelegenheid de deur kiest die de auto verbergt, is 1/3, zodat de kans dat de auto zich in een van de deuren bevindt die niet is gekozen 2/3 is. Wanneer de presentator een deur opent die een geit heeft, wordt die deur niet langer beschouwd, zodat de waarschijnlijkheid ervan 0 wordt. Hoewel het 0 is, gaat de kans van 2/3 naar de deur die niet de deur had gekozen principe en dat nog steeds gesloten is. Een veelgemaakte fout is te denken dat nu de twee deuren dezelfde kans hebben, dat is 50% van het hebben van de auto. De keuze die de deelnemer aan het begin heeft gemaakt, heeft invloed op de deur die de presentator a posteriori opent, het is geen willekeurige gebeurtenis.
Als de deelnemer bij de eerste optie de deur kiest die de auto bevat, kan de presentator beide deuren openen en als de deelnemer van mening verandert, verliest hij de auto. Maar in tegendeel, als de deelnemer in het begin een deur kiest die een geit bevat, heeft de presentator alleen de mogelijkheid om een deur te openen, die de andere geit heeft. In dit geval is de resterende deur degene die de auto bevat, en door de keuze te veranderen, zou deze winnen.
Kort samengevat: als je je oorspronkelijke keuze behoudt, win je als je de auto oorspronkelijk hebt gekozen (1/3 kans), terwijl als je verandert, je wint als je oorspronkelijk een van de twee geiten hebt gekozen (2/3 kans). Daarom moet de deelnemer zijn keuze veranderen als hij de kans wil maximaliseren om de auto te winnen.
Paradoxaal denken
Paradoxaal denken bestaat uit het uitleggen hoe absurd bepaalde dingen evident lijken. Dit denken kan de attitudes bij mensen helpen veranderen.
Als overtuigingen belachelijk worden door paradoxen te gebruiken die onze overtuigingen als irrationeel en zonder betekenis blootstellen, kunnen we onze eigen overtuigingen heroverwegen en zelfs veranderen. Laten we een voorbeeld bekijken.
Een groep Israëlische wetenschappers voerde een experiment uit in een kleine stad die bekend stond om zijn hoge stempercentages in extreemrechtse opties. Ze voerden een campagne van paradoxaal denken uit waarmee ze hoopten dat de meningen van de meest radicale gematigder zouden worden. Zes weken lang werden de inwoners van deze stad onderworpen aan de campagne, die bestond uit posters op straat, reclamevoorwerpen zoals ballonnen, clips en T-shirts, en advertenties en video's op internet. De berichten op de posters en de clips gespeeld met ideeën en zinnen als "Zonder hem zouden we nooit eerlijk zijn ... Voor gerechtigheid hebben we waarschijnlijk een conflict nodig" en "Voor helden hebben we waarschijnlijk een conflict nodig." De video's stelden vergelijkbare berichten voor met gerelateerde afbeeldingen. Na de campagne voerden ze peilingen uit om de meningen van mensen over het Palestijns-Israëlische conflict te krijgen. De resultaten van de enquêtes van degenen die in de gemeente wonen waar de campagne werd gevoerd, werden vergeleken met de antwoorden van mensen die elders woonden en die niet waren blootgesteld aan de campagne.
De mensen die dit onderzoek hebben gedaan, wisten nooit dat het deel uitmaakte van een psychologische ervaring. De resultaten toonden aan dat de perceptie van conflict vergelijkbaar was in alle groepen behalve één.
De mensen die extreem-rechts steunden en die werden blootgesteld aan de campagne, vertoonden een afname in hun houding van steun aan het conflict in de loop van de tijd.
Interventie door paradoxaal denken had een effect op de overtuigingen en attitudes van rechtse deelnemers. Zij drukten minder steun uit voor agressief beleid en versterkten meer steun voor het bemiddelingsbeleid.
De ideeën van de mensen reduceren tot het absurde, de oorlogsinspanning wordt verminderd.