Niemand kan ontkennen dat tijd korter en korter wordt, dat het werk steeds meer rekening houdt met de uren van onze dagen, dat we om de andere dag en om de andere dag achter de feiten aanlopen. Daarmee worden we moe voordat de dag voorbij is, gestresst, bezorgd over wat altijd achter de rug lijkt te zijn, voorbij de rekeningen die zich in de laden verzamelen.
dit waanzinnig snelle tune, we vaak gericht uitsluitend mechanische handelingen die niet klaar zijn, de geschillen materialen die ons nog steeds teisteren, geld ontbreekt, kan de nieuwe auto die onze middelen te distantiëren, de kleding die niet meer dienen meer. Aan de andere kant komt alles wat we liefdevol hebben verloren zelfs niet op onze prioriteitenlijst, ook al staat het er aan het einde van de lijst. We reageren niet op berichten van vrienden, we bellen onze ouders niet of zitten voor de kinderen om te vragen hoe het gaat. Op dezelfde manier passeren we de partner alsof hij onzichtbaar is, alsof hij een zekerheid is, iets dat er is en dat voor altijd zal blijven, net als dat vat dat al jaren niet van plaats is veranderd. We noemen de klusjes, maar we degraderen tot het laatste niveau de gevoelens, de mensen eindelijk.En dan verliezen we uiteindelijk interesse, willen we niet weten wat er buiten gebeurt, wat niet in ons zit, onze vrienden, de tv-shows, die met ons strijden, van ware liefde. En dit is hoe we ons van mensen afkeren en mensen vervreemden, gewoon wie we zouden moeten omarmen met menselijke warmte, gewoon wie wacht en wringt voor ons, regen of zon. En
dit is hoe velen van ons uiteindelijk materieel rijk en geestelijk arm worden.
Het is normaal om moe van taken en beproevingen die onze dagen verbruiken echter kan nooit toestaan moe van mensen die bij ons, de genegenheid waarmee we water de tuinen waar we rusten onze zielen, die het waard zijn in die die naast ons op de heenweg stond, lachend en huilend met ons mee. Dit komt neer op het opgeven van liefde, oprechte gevoelens, affectieve den. We keren rond met weinig geld, geen auto, geen merkkleding, maar we zullen nooit kunnen overleven zonder tenminste één persoon waarop we kunnen rekenen. Omdat
er geen geldbedrag is om oprechtheid te kopen ; Dit is wat we winnen, en we zijn geïnteresseerd in wat er echt toe doet.