We zijn allemaal feilbaar, subtiel onvolmaakt, maar uniek in onze essentie en onze persoonlijke verhalen. Daarom is het heel goed en nodig om elke gemaakte fout te accepteren zonder in een eeuwige klaagzang te vervallen, maar om te beseffen wat we niet zouden moeten doen, welk pad we niet opnieuw zouden nemen en welke mensen ver van ons zouden moeten zijn.Woody Allen zei ooit in een van haar films:"Ik heb geen spijt van alles wat ik in mijn leven heb gedaan, maar in feite zou ik graag iemand anders willen zijn."
Deze ironische uitdrukking vat een concreet feit samen: de fouten die we ons leven maken, doen ons pijn en brengen zo onze waardigheid in gevaar dat we vaak een denkbeeldige "herstart" -toets zouden willen hebben. "Succes gaat van falen tot falen zonder enthousiasme te verliezen." - Winston Churchill - Mensen zijn echter geen machines en dat is waar onze grootheid ligt. In deze magie geschreven in ons DNA, wat ons in staat stelt te leren van de fouten om als soort te verbeteren en te overleven in deze complexe wereld.
Leven gaat vooruit, maar verandert ook en leert met elke verkeerde keuze
of met elke slechte daad die beoefend wordt; het is alsof je halverwege pauze neemt om te leren hoe je elke dag beter kunt worden.
Laat de fout niet te nemen, niet accepteren of vasthouden aan de schuld die ons bloedt en houdt ons verbonden met het verleden: het voorkomen van de groei die iedereen op elke leeftijd en op elk moment van het leven zou moeten nemen. ShareDe acties die wij betreuren, maar die vorm ons leven bagage
Schuld en berouw neemt vele vormen, vormen grote tinten en weven in onze gedachten te dik spinnenwebben, die ons pest voor een bepaalde tijd. concrete feiten als een relatie met de verkeerde persoon, een onverstandige beslissing op het werk, een toevallige onoplettendheid, een onvervulde belofte, een woord of een slechte daad, betekent dat het zien van onszelf in een spiegel, zonder filters, zonder verdoving en met een open wond. Dat wil zeggen, wanneer we ons bewust zijn van de barsten van onze veronderstelde volwassenheid, moeten we de stukjes van onze waardigheid oppikken en corrigeren wat er mis is.Aan de andere kant, een interessante studie gepubliceerd door het tijdschrift "Cognitive Psychology" meldt een feit dat ons uitnodigt tot een diepe reflectie.
Jongeren klagen vaak over de vele fouten die ze in hun leven hebben gemaakt.
Soms is gewoon een simpel gesprek met iemand tussen de 20 en 45 jaar voor haar om ons te vertellen, één voor één, elke slechte keuze, elke persoon die betreurt te laten in je leven of om de verkeerde beslissing die hij maakte. Een evaluatie en zelfanalyse die gezond en louterend kan zijn: het helpt ons beter te beslissen, om ons kompas nauwkeuriger te sturen.
Het echte probleem lijkt echter bij de oudere bevolking. Wanneer ze de leeftijd van 70 bereikt, begint ze te rouwen om de dingen die ze niet heeft gedaan , heeft ze kansen gemist, beslissingen genomen die ze niet heeft genomen vanwege gebrek aan moed. Dus, iets om in gedachten te houden is dat
de ergste spijt een levenloos leven is. Begrijp dat veel van onze vermeende fouten, degenen waarvan de gevolgen waren niet levensbedreigend of extreem negatieve, zijn onze "ervaringsgerichte bagage," onze erfenis van het leven, de scheuren waardoor doordringt het licht van de wijsheid.Fouten kloppen altijd op de een of andere manier aan onze deur Een fout houdt vooral de acceptatie van verantwoordelijkheid in. Het is iets dat de meesten van ons al weten, er bestaat geen twijfel over; echter, niet alle mensen zijn in staat om die belangrijke en waardige stap te zetten. Als we accepteren de verantwoordelijkheid voor onze fouten, gebeuren wat genoemd wordt in de psychologie van de "herstel ter plaatse", dat wil, kunnen we een stormachtige relatie te beëindigen, het afronden van een mislukte project of zelfs excuses voor schade aan anderen.
"Fouten zijn de basis van het menselijk denken. Als we de mogelijkheid kregen om fouten te maken, was dat om een heel specifieke reden: beter zijn. "
- Lewis Thomas - We zullen nu spreken over iets dat veel gevoeliger, intiemer en complexer is. "Secundaire vergoeding" betreft onszelf;
we moeten elke flap van ons zelfbeeld nauwkeurig naaien
elke gescheurde vezel van ons zelfbeeld, waar wrok zit, het gewicht van teleurstelling, zodat we niet uiteindelijk de deur van ons hart en het raam van nieuwe kansen sluiten.
Een artikel in het tijdschrift Persoonlijkheid en sociale psychologie getuigen van een feit dat velen van ons al zijn gepasseerd. Soms straffen we onszelf met de volgende zin: "Maar ... hoe kon ik op deze leeftijd zo naïef zijn geweest en toch deze fouten begaan?"De overtuiging dat leeftijd en ervaring ons immuun maken voor fouten is een mythe.
Leg deze ideeën buiten beschouwing en neem een concreet en belangrijk feit: leven betekent dat je de veranderingen en uitdagingen accepteert, nieuwe mensen ontmoet en elke dag andere dingen doet. Vergissen, in sommige situaties, maakt deel uit van ons leerproces; is een extra stuk in onze groei. Weiger niet te proberen niet verankerd te worden op het eiland van berouw en angst. Denken dat "het beter is om te blijven zoals ik ben" is ademen en bestaan, maar niet leven.