Onze kinderen zijn - en zijn het ook niet - verlengstukken van onszelf. Ze zijn in de zin dat ze onze fysieke en psychologische kenmerken erven; en zijn dat niet, in de zin dat het geheel niet gelijk is aan de som van de delen, waardoor elk individu een unieke combinatie is die geëerd en gerespecteerd moet worden.
Helaas is dit onderscheid niet altijd zo duidelijk en sommige ouders zien hun kinderen als een spiegel waarin zij zichzelf op dezelfde manier weerspiegeld willen zien. Het resultaat? Frustratie aan beide kanten.
Observeer het en luister ernaar
Het ideaal is om vanaf de geboorte van de baby te beginnen, we moeten het zien als een uniek wezen, met een eigen identiteit, waardig om onvoorwaardelijk te worden geaccepteerd. Gebruik dit als een mijlpaal en het is erg belangrijk om op te merken wat uw natuurlijke neigingen zijn. Houdt hij van tekenen? Stel hem bloot aan ervaringen die dit talent stimuleren, zoals het kopen van boeken en tekenmateriaal, hem meenemen naar tentoonstellingen die passen bij zijn leeftijd, hem inschrijven voor tekenlessen of workshops ...
Het is ook belangrijk om een dialoog te hebben met uw kinderen op om hen te helpen de beste manieren te vinden om hun talenten en interesses te kanaliseren.
Tot slot is het herkennen en prijzen van je vaardigheden en prestaties een waardevolle stimulans om je kostbare natuurlijke gaven tot bloei te brengen en te bevruchten. Onvervulde dromen
Al op jonge leeftijd moeten we oppassen dat we onze eigen onvervulde verlangens niet naar de kinderen projecteren.
Er zijn bijvoorbeeld ouders die de gefrustreerde droom hebben om beroemde artiesten te zijn en dit via hun kinderen willen realiseren. Daarna ondergaan ze een zware routine van acteren, muziek, dans, auditie en andere klassen die niet overeenkomen met de interesses, capaciteiten of roeping van hun kinderen. Je kunt de loop van de natuur echter niet permanent veranderen, zonder dat je vroeg of laat in opstand komt.
Deze rebellie kan vele vormen aannemen, van angststoornissen, gedrag of lage schoolprestaties, tot drugsmisbruik, depressie en zelfmoord, in de meest ernstige gevallen. En de waarheid is dat er niet zoveel leed nodig is ... gewoon
laat het zijn wat het wil zijn, zelfs als het niet is wat je van je droomde. Beter, probeer je eigen dromen te kanaliseren; het verhaal zit vol met mensen die op elke leeftijd hun dromen en doelen realiseren. De haatdragende vergelijkingen
"Hij heeft hetzelfde chagrijnige temperament als zijn grootvader" of "Hij is identiek aan mij, heeft geen mogelijkheid om nummers te gebruiken" zijn voorbeelden van veelvoorkomende uitdrukkingen die in staat zijn om de verwachtingen van kinderen over zichzelf te beperken.
En hoewel er in het gezin overeenkomsten zijn, is het de moeite waard om te benadrukken wat elk kind uniek en onherhaalbaar maakt. Op deze manier stimuleren we de vrije ontwikkeling van zijn volledige potentieel zonder het onnodig in verlegenheid te brengen met externe modellen. Hoewel het enigszins cliché is, is het ook waar dat
kinderen niet van ons zijn, ze zijn slechts een voorrecht dat ons is toegestaan om hen tijdelijk te begeleiden, zodat ze hun unieke missie in deze wereld vervullen. Laat ze als een klein doosje verrassingen hun unieke talenten één voor één oefenen, erop vertrouwen en hun hun eigen weg banen ...