Heb je ooit gehoord van de illusie van controle in therapie? Dit is een zeer interessant onderwerp en van groot belang voor degenen die psychologische counseling doen.
Er zijn momenten in ons leven dat we ons afvragen of het verstandig is om naar een psycholoog te gaan. We betwijfelen of we bang zijn en we vragen de mensen met wie we leven. We kunnen zelfs op zoek gaan naar alternatieve medicijnen en pseudo-wetenschappelijke therapieën om tot rust te komen. We hebben geprobeerd de uitweg te vinden en we hebben een specialist gebruikt. Soms kan de put zo diep zijn dat we gaan denken dat alle hoop verloren is in de afwezigheid van licht.
"Wie doet dit? Er zijn niet veel mensen die een put binnengaan, op de bodem gaan zitten en nadenken. "
-Haruki Murakami-
Zodra de doelen zijn vastgesteld met de therapeut en met basale energie en beschikbaarheid, boeken we vooruitgang. De berg die onbereikbaar leek, lijkt benaderbaar te lijken. We worden beter en we beginnen onze eigen vooruitgang te boeken, we geloven meer en meer in onszelf ... Op dat moment, in ons hoofd, zijn er zinnen als "Ik kan", "tot nu toe is er niets slechts gebeurd", "in wat slecht is, ik Ik ontdek goede momenten. " Maar wanneer is de tijd om te stoppen met de behandeling? De illusie van controle
De illusie van controle is bij alle psychologen en mensen bekend, zelfs als ze geen reflectie op het onderwerp hebben gedaan. Onder de instrumenten van redeneren en denken die mensen ontwikkelen, hebben we de vervormingen.
Een van de bekendste is het idee van controle. Het verwijst naar het gevoel van dominerende of controlerende elementen die niet echt van ons afhankelijk zijn.
Het duidelijkste voorbeeld is de casinospeler. Hij overweegt strategieën te gebruiken voor elementen van een onbeheersbaar spel (zoals roulette). "De werkelijkheid is niets anders dan het vermogen van onze zintuigen om te misleiden." -Albert Einstein- Tijdens therapie, en vooral bij bepaalde ziekten, is er een risico verbonden aan dit idee van controle.
In psychologiesessies is een van de problemen die kunnen verschijnen gewoon deze illusie.
Het is normaal dat we op het moment dat we bevrijd raken van veel van de ketens en ketens van negatief denken, een punt van welzijn bereiken waarin twijfel verdwijnt.
Denken: "Ik ben OK" is positief, maar we moeten dit denken in overeenstemming brengen met de realiteit en het perspectief nooit uit het oog verliezen. Dit is een van de doelen die psychologen in therapie samen moeten werken. Van alle mogelijke redenen waarom een persoon kan stoppen met psychologische therapie, is de illusie van controle een van de meest schadelijke vanwege de gevolgen van onverwachte terugval. Het belang van follow-up in therapie Als we in de therapie zover komen en resultaten krijgen, volgen we de richtlijnen en stellen we zelfs doelen en nemen we beslissingen. We ontmoeten elkaar aan het begin van het welzijn. Dit is zeer positief.
Echter,
afzien van schadelijke gedachten en slechte gewoonten betekent niet "controleren".
Het is op dit punt in therapie dat we meer aandacht moeten hebben en niet moeten opgeven wat ons beter heeft gemaakt. Als aan de eerste vereiste is voldaan, is het het beste om een preventieplan te ontwerpen waarmee de resultaten van de therapie worden voortgezet. In de fases van de follow-up worden de moeilijkheden in verband met de strategieën die in de praktijk worden gebracht voor de verbetering, uitgewerkt.
"Je kunt doen wat je wilt gaan doen. Je bent sterk en capabel. Je bent niet fragiel noch kwetsbaar. Terwijl je het toekomstige moment uitstelt wat je nu zou willen doen, stel je jezelf tevreden met escapisme, zelftwijfel en zelfs erger zelfbedrog. '-Wayne Dyer- Wat gebeurt er als we een familielid of een naast persoon hebben die op dat moment is? Het ideaal is om het behoud van de nieuwe gewoonten en de strategieën die het tot gevolg hebben gekregen, te versterken. Let op zelfbedrog. Zeker, de therapeut plant geleidelijk tweewekelijks, maandelijks, driemaandelijks en halfjaarlijks voorafgaand aan de laatste ontslag. Hij zal het proces van "monitoring" en supervisie beginnen. Op dit moment kan zich de vraag voordoen of ik in orde ben of dat mijn geliefde in orde is. Het risico bestaat erin alleen te blijven in de affirmatie "Ik ben ok" wanneer het belangrijk is om deze illusie van controle te confronteren, om het afgelegde pad te evalueren, niet om het doel te overwinnen. We mogen niet vergeten dat goal het doel een gevolg is van de bereikte kleine doelen.
"Succes wordt niet alleen bereikt met speciale kwaliteiten. Het is bovenal een werk van regelmaat, methode en organisatie "
-J.P. Sergent-
