Het leven gaat zo snel voorbij dat ik geen tijd heb om bewust met je samen te zijn.
Als je daar bent, weet dan dat ik je elke beweging en elke gedachte verschuldigd ben, en toch voel ik me soms ver weg, alsof mijn geest alleen werkte, alsof er geen fysiek lichaam was dat dit ondersteunde.
Ik neem het je niet kwalijk, want we zijn één. Ik ben het, en daarom jij, diegene die verantwoordelijk is voor doofheid als je mijn naam onrustig roept. Wij zijn het die niet stoppen totdat we de limiet bereiken om elkaar weer te bekijken.
Hoewel soms vreemd, voel ik je Maar denk niet dat ik niet luister, dat deze kreten mijn oren niet bereiken, omdat het niet waar is.
Ik luister en voel, maar soms negeer ik het.
Geef mij dit niet de schuld, ik weet dat je me vaak hetzelfde hebt gedaan. We kennen allebei de frustratie van spreken zonder gehoord te worden. Hun boodschappen, van subtiel tot grotesk, vangen mijn aandacht wanneer ik wil dat ze worden beantwoord. Zelfs als jij het tempo bepaalt, ben ik het die het laatste woord
heeft om het juiste tijdstip en de juiste plaats voor ons te bepalen om samen te zijn.Ik weet dat hij hierdoor overstuur raakt. Ik weet dat je meer wilt, en zelfs als je me voor de gek houdt door iets anders te zeggen, wil ik ook meer. Ik verlang naar het moment om alleen met jou te zijn, maar een van ons moet de grenzen opleggen aan deze relatie. Er is een tijd en een plaats voor jou
Wanhoop niet, hoewel het soms moeilijk is om elkaar te begrijpen, we zijn niets zonder elkaar,
en we kunnen alleen de top bereiken als we samen zijn. Laat me onderweg niet in de steek, want zonder mij word je leeg, en zonder jou word ik inert. Het is moeilijk om een afspraak met je te maken, mijn schema is altijd strak, maar jij, met oneindig geduld, wacht naast me op de klok om te vertrekken, tussen je tic en tac, een ruimte voor je stem om te resoneren.
Hoewel het moeilijk is, komt het moment. We kijken naar dit moment alsof iemand op zoek is naar een speld in een hooiberg en het uiteindelijk vindt na het harde werk. Genieten van het moment, wetend dat de tijd is gekomen en dat de aanwijzer is teruggekeerd naar zijn plaats, waar het thuishoort, en niet verloren gaat in een stapel stro. Als je naar mij kijkt, kijk ik naar jou
En wanneer de tijd komt dat we eindelijk alleen zijn, beginnen we onszelf te zijn.
Je trekt je kleren uit en wordt onontdekt terwijl ik de gedachten die om mijn hoofd gaan zitten, uren na uur opneem. Het zijn alleen jij en ik. Naakt en onbeschermd om onze communicatie te onderbreken. Als je met me praat, zal ik antwoorden. Als je naar mij kijkt, kijk ik je aan. Eindelijk, ik voel het in al zijn pracht.
Van de zachte aanraking van je nek tot het kietelen van het kalf dat een kalme zee verstoort, er is geen enkel deel van jou dat ik nu wil verliezen
, en zelfs de kleinste hoek lijkt het waard om ontdekt te worden, alsof het de eerste keer. Als we samen zijn, zijn we geweldigNet zoals de uitbarsting voor de vulkaan is, ben jij mijn leven. Eerst kalm, alles lijkt stil.
We hebben tijd om te stoppen in alle valleien die we tegenkomen en genieten samen van wat onze zintuigen ons bieden.
Geluiden en stijgende temperaturen wijzen erop dat er activiteit is, dat de vulkaan leeft en dat de schijnbare rust slechts een luchtspiegeling was. De hitte en de beweging van de aarde worden steeds urgenter en waarschuwen ons voor de naderende komst van de explosie die de rots in lava zal veranderen. Omdat wanneer we spreken, we elkaar begrijpen en wanneer dit gebeurt, is het resultaat bijna magisch. Zoals het beeld van een lichaam en een geest in volheid, zoals het toneel van een uitbarstende vulkaan. En dat is hetwanneer we samen zijn, zijn we geweldig en kunnen we bereiken wat iedereen niet alleen kon doen. Lieve lijf, het was me een genoegen lieverd, ik kan niet beloven dat ik vaker zal schrijven, zelfs niet dat ik zal ophouden jou te negeren. We zullen ons blijven verliezen in het "ik wil en ik kan het niet", en in het "vandaag kan ik maar ik wil het niet".
Maar er komt een tijd dat we weer zullen kijken en naar elkaar zullen luisteren.
Misschien gebeurt dit na deze woorden eerder dan later en dat we zonder het te weten verenigd zullen worden onder hetzelfde bewustzijn. Ik hoef je niet te bedanken voor deze regels, het was me een genoegen.