De limieten die we onszelf in werkelijkheid opleggen, bestaan niet.Het zijn gewoon overtuigingen die we hebben verworven sinds we kinderen waren. Het zijn grenzen die we, fundamenteel, vaststellen met de leringen van onze ouders en leraren, zonder de afgrond te bereiken die ze zogenaamd zouden markeren.
Beginnen te overwinnen wat ons beperkt is essentieel om het bovenstaande idee te voelen, zodat het van het hoofd naar het hart gaat. Er zijn disciplines, zoals follow-up of NLP (neurolinguïstisch programmeren), die er juist op zijn gericht om ons te laten zien waar deze limieten liggen en hoe ze te verhelpen zijn.
"Alle kinderen zijn geboren kunstenaars. De uitdaging is dat ze kunstenaars blijven nadat ze zijn opgegroeid. " -Plasco Picasso-
Hoe en waar onze grenzen worden gegenereerd
We zijn allemaal geboren met een genetica die ons helpt sommige taken beter te doen dan andere, maar dat betekent niet dat we de activiteiten waarin we slechter zijn moeten opgeven. Daarom is genetica de primaire bron van onze limieten.De omgeving waarin we bewegen,
ons gezin, onze vrienden en ons onderwijs zijn essentiële factoren die veel van de limieten die we onszelf opleggen opleggen zonder een soort reflexfilter voor hen door te laten. Al deze factoren beïnvloeden ook hoe we onze talenten ontdekken en hoe we activiteiten vinden waar we van houden.Wat het onderwijs betreft, is het belangrijk op te merken dat als we naar kinderen kijken, we zien dat ze geen beperking hebben wat betreft het proberen wat ze willen doen, omdat ze geloven dat ze in staat zijn om alles te doen. Ken Robinson, een Britse opvoeder en schrijver, zegt dat terwijl we groeien, het onderwijssysteem ons voorbereid op de "echte wereld". Maar wat is de echte wereld? Natuurlijk is het niet hetzelfde nu het jaren geleden was.
Het probleem is dathet huidige onderwijssysteem is ontstaan ten tijde van de industrialisatie:een periode waarin veel specialisten nodig waren in bepaalde disciplines met betrekking tot materiaalproductie. De prijs voor het stimuleren van deze onderwerpen werd betaald voor creativiteit op gebieden zoals muziek, schrijven, sport, dans, enz.
Paradoxaal genoeg leven we momenteel in een compleet andere samenleving, maar het onderwijs blijft het tijdperk van de industrialisatie. Dus dankzij de statische aard van het onderwijssysteem dat we hebben, is wat we op school leren, een andere factor die de mentale limieten oplegt die we aannemen."Elk kind is een kunstenaar, omdat elk kind blindelings gelooft in zijn eigen talent. De reden is dat ze niet bang zijn om fout te zijn. Totdat het systeem hen beetje bij beetje leert dat de fout bestaat en dat ze zich ervoor moeten schamen. "-Ken Robinson-" Wat moeten we leren onze grenzen te overschrijden?
Kinderen zijn niet bang om te experimenteren, anders te denken, dushet is belangrijk om die creativiteit te herstellen en te leren, of opnieuw te leren, om als een kind te denken, create om zonder angst te creëren, om geen grenzen te stellen aan onszelf en doe alles waar we van houden. Maar wat moeten we leren onze limieten te elimineren?Herstellen van een enorm leervermogen
Kinderen hebben een aangeboren nieuwsgierigheid naar de dingen die hen omringen, kijken naar alles, raken alles aan en verkennen alles. Ze zijn geïnteresseerd in allerlei dingen, en dankzij hun is hun vaardigheid om te leren immens. De angst om fouten te maken te overwinnen
Kinderen zijn niet bang om fouten te maken, ze krijgen geleidelijk aan deze angst, omdat de samenleving duidelijk maakt dat dit een slechte zaak is. Het is ook noodzakelijk om opnieuw te leren dat fouten ons een zeer waardevolle ervaring kunnen geven, dat
een fout kan een succes op zichzelf zijn.Dingen met passie doenHet ontwikkelen van wat we graag doen en
emotie in de dingen die we doen, zal de resultaten die we krijgen sterk verbeteren.
Als we niet houden van het werk dat we hebben, is het misschien tijd om te veranderen, echt te genieten van wat we echt leuk vinden en ermee te werken.
Spelen
Een kind leert spelen met van alles, van een eenvoudige kartonnen doos tot een geavanceerde telefoon; ze houden niet op met verkennen en experimenteren. Wij volwassenen verliezen echter dat vermogen om te genieten en te spelen om dingen voor onszelf te zeggen die ons beperken, zoals "Ik kan niet" of "Ik kan dat niet doen." "Ongeacht hoe vaak je mist of hoe langzaam je vorderingen maken, je bent nog steeds ver voor degenen die het niet eens proberen." -Anthony Robbins-