De ergste spelfout is niet gemaakt door te schrijven, maar wanneer we in het leven zijn, weten we niet hoe we een eindpunt moeten stellen. De lering die deze uitdrukking met zich meebrengt, is heel waardevol voor ons, omdat het het basispunt van opgroeien blijft.
Weten hoe een einde te maken aan stadia, cycli en relaties kan moeilijk zijn, vooral omdat het moeilijk is om veilig te zijn over het achterlaten van die mensen, momenten of plaatsen die ons zo'n goed gevoel gaven.
Dat "vechten voor wat we willen tot het einde" is vaak een manier om onze rusteloosheid en cirkelen met de wens om af te nemen emotionele vastberadenheid van de machine die ons helpt om de moeilijke beslissing om te maken insinueren.
Onze fout: leg drie punten vast waar een eindpunt zou moeten zijn
De oude gewoonte om drie punten te plaatsen, voorkomt dat we groeien. Als we de ramen niet openen, zullen we de helderheid van het leven niet zien; als we de deuren niet openlaten, zullen we verdrinken in de onmogelijkheid van het "loslaten" van het stof dat ons ervan weerhoudt te ademen. Vasthoudendheid en weerstand tegen wat af is, wordt een metaforische revolver die ons voortdurend naar het voorhoofd wijst, waardoor we niet in staat zijn om van ons eigen affectieve leven te genieten. Share
In deze gevallen is de ontkenning speelt een belangrijke rol als het is een weerspiegeling van hun eigen gebrek aan moed en gebrek aan middelen om toe te wijzen aan het een negatieve emotionele realiteit. Dus we streven ernaar te bevestigen dat het een "tijdelijke stap" is en we weigeren aandacht te schenken aan onze eigen gevoelens en gedachten.Het feit is dat de overtreding zo'n ernstige zaak is, dat het normaal is om een zekere angst te voelen om partij te kiezen.
Als we dat echter niet doen, worden we uiteindelijk ruwe, ongelukkige, prikkelbare, bevooroordeelde en veroordelende mensen en gooien we ons in een zwart gat vol tegenstrijdigheden.
Zoals ze zeggen, is een half brood beter dan niets, maar zullen een halve plak of kruimels je eigen affectieve leven eigenlijk ondersteunen? Als één ding ons niet gelukkig maakt of als een relatie niet goed werkt, wat voor soort eenheid en steun zullen we dan hebben?
Laten we eerlijk zijn: als we willen goede dingen om te komen, moeten we loslaten "Laat los," "drop"
"
afscheid".Weinig woorden die geweldige acties symboliseren. Meer dan zelfgemaakte mantra's, dit zijn duidelijke boodschappen die ons eraan herinneren dat het niet de moeite waard is om te verblijven op een plek waar we louter waarnemers worden, mensen lijden of medeleven hebben.Ga niet waar je niet wilden en niet blijven waar je niet geliefd bent, dit is een fundamenteel uitgangspunt dat aan gewerkt moet worden van jongs af aan, zodat komen de nodige tijd, laat ons beweren onze emotionele behoeften en we luisteren naar ons hart wanneer ik nodig heb. We zouden er alles aan doen om de deuren en ramen open te houden, maar we hebben geen andere keus dan een einde te maken aan waar we altijd terughoudend waren. Dit is een gedrag dat we moeten kijken na onze emotionele gezondheid, om ons het bedrag te geven als gevolg, beschermen het hart en vooruit om ons in het leven te brengen onszelf als de eerste persoon in de tijd om na te denken over gevoelens.Verlies geen hoop en vreugde, en laat luiheid en lijden niet je drijfveren zijn. Het is waar dat het moeilijk (en verdrietig) is om een einde aan onze verhalen te maken, maar als dit niet gebeurt, staan we geen nieuwe en mooie verhalen toe. Vergeet niet: weggaan van bepaalde plaatsen zorgt ook voor jezelf.
Zich afwenden van sommige mensen beschermt zichzelf ook.
Het sluiten van sommige deuren is ook leuk voor jezelf.