Dood wat leeft en beweeg snel als een tsunami. Het vernietigt alles. Afgunst is zowel voor jezelf als voor anderen destructief. Een gevoel dat een bitter bestaan, vooral op zijn grootste intensiteit. Misschien zijn we op een gegeven moment in ons leven jaloers op iemand geweest. Of het nu is door je fysieke kwaliteiten, je prestaties of je geluk. Niemand is zich totaal niet bewust van dit gevoel.
Nu is er een soort jaloezie met het label 'gezond' dat die bittere smaak niet voortbrengt. Zijn aanwezigheid is zoiets als een klein klopje op de rug die ons gevoeld aangeeft wat we verloren hebben of die we zouden willen veranderen en die ons de smaak van verdriet en nostalgie achterlaat.
Gezonde jaloezie is niet zo bitter of destructief als pathologische jaloezie. "Afgunst is een verklaring van minderwaardigheid."
-Napoleon
Hoor afgunst om ons te helpen
Afgunst, of het nu gezond of pathologisch is, vertelt ons iets dat in ons ontbreekt, of we denken tenminste dat we dat niet hebben.
Het kan wijzen op de aanwezigheid van een gevoel van minderwaardigheid dat ons verhindert om gezonde relaties met anderen te hebben, of misschien herinnert ons aan de droom die gevangen zat in de borstkas van ons leven. Wat het ook is, er is altijd wel iets om ons te vertellen, daarom is het zo belangrijk om het te horen. We zullen niets krijgen door het te verbergen of te ontkennen.
Envy is daar en wil ons ergens voor waarschuwen. Anders zouden we het niet als een doorn voelen die gevangen zit in ons hart toen we hoorden van het geluk en het geluk van andere mensen. Dat vinden we niet erg. Dus als we jaloers zijn, lijkt het alsof er op de een of andere manier iets in ons opwelt. Daarom is het belangrijk om ernaar te luisteren, om te vertalen wat je ons wilt vertellen, om het te accepteren en om te handelen. Ja, de stekker zit in onze hand, niet in handen van anderen. De laatste persoon die kan beslissen wat te doen met deze onvervulde droom, is ons. Laten we dat niet vergeten.
Pathologische jaloezie vernietigt ons
Het is waar dat we niet altijd de middelen hebben om onze dromen te realiseren, maar misschien kunnen we ze aanpassen aan onze mogelijkheden en constant werken om ze waar te maken. Het is dus normaal om die kleine duwtje in de rug te voelen als we zien dat iemand heeft gekregen wat we nog steeds niet hebben.
Het probleem is wanneer deze jaloezie de centrale as wordt van onze interacties met anderen.
Als we onze relaties onder de knie hebben en beginnen onszelf constant met elkaar te vergelijken. Op deze manier kunnen we alleen ons eigen bestaan decentraliseren, onze kritische blik naar buiten richten. Een blik gericht op het zoeken naar fouten, zwakheden of zwakheden van de ander. Een straffende houding die het geluk van anderen niet vergeeft. Dus de ander wordt iemand die hij haat. Er ontstaat een labyrint van malaise dat draait om het gevoel van pathologische jaloezie en de kracht heeft om ons te verblinden als het gaat om het vinden van een oplossing voor wat er is gebeurd.
transformeren negatieve energie in positieve
gezicht van de val van de afgunst en het effect van negativiteit die genereert, is het essentieel om deze energie
(gericht te bekritiseren en te zoeken naar de "fouten" van anderen) in een positieve orde te transformeren om te krijgen wat we echt maakt je gelukkig. Dus alle inspanningen gericht op het volgen van de buitenkant moeten gericht zijn op ons interieur. Alleen wij kunnen onze enige maatregel zijn. Het is belangrijk om aan te nemen dat de vergelijking volledig nutteloos is.
Ieder mens is uniek en heeft zijn eigen sterke en zwakke punten. Waarom zou je ons vergelijken met anderen? We zijn niet dezelfde persoon, en we leven niet dezelfde dingen, noch zien we de wereld op dezelfde manier ... Elke persoon is anders gebouwd. Er zullen mensen zijn die "beter of slechter" zijn dan we in een bepaalde discipline zijn en omgekeerd. Dit moeten we aannemen als we het dodelijke spel van vergelijkingen niet willen invoeren.
Het ene kan een ramp zijn in wiskunde, en voor het andere kan het enorm eenvoudig zijn. Maar het kan zijn dat de laatste niet zo creatief is als de eerste, wat een explosie van kunst en creativiteit is. Elke persoon schijnt met zijn eigen licht. Zoals we zien, kan alleen leven in onze eigen realiteit focussen op wat we willen zijn en hoe we het willen doen. Dus,
de beste bondgenoot om vooruit te komen, is niet het gevoel van jaloezie, maar de acceptatie.
Deze ondersteuning kan ons naar waar we willen brengen en dat maakt het soms zo veel gemakkelijker.