Er was een aanval. Een moeder houdt de hand van haar zoon vast. Zo blies hij zijn laatste adem uit in de armen van dezelfde persoon die hem zag opstaan. Vandaag scheidt een andere jongen zich ook af van zijn familie, weet niet wanneer hij haar weer zal vinden. Hij neemt afscheid van tranen die hoop op een betere toekomst koesteren. Het is het drama van de vluchtelingen.
Dit drama spreekt over de pijn van duizenden mensen. Mensen die dromen en hetzelfde verlangen als jij. Kinderen die niet meer weten hoe ze moeten lachen nadat ze zoveel geleden hebben.
Wie zijn de vluchtelingen?
Ze kunnen gedwongen immigranten worden genoemd omdat ze in hun land van herkomst worden vervolgd omdat ze van een bepaalde etnische groep zijn of een bepaalde ideologie volgen. Of omdat hun land hen niet voldoende voorraden of veiligheidsgaranties biedt om een fatsoenlijk leven te leiden. Vluchtelingen komen niet om onze banen te stelen.
Ze komen niet in de opwelling. Het zijn geen terroristen. "Je moet begrijpen dat niemand hun kinderen op een boot zet, tenzij het water veiliger is dan het land.
Geen brandende de palmen van
handen onder de treinen,
onder vrachtwagens,
niemand besteedt dagen en nachten in een vrachtwagen
voeden kranten, tenzij de kilometers
meer bezocht betekenen dan het pad. "
-Extraído de "Hogar", Revista Fogal-
Wat zijn de psychologische gevolgen van leven als vluchteling?
Het vluchtelingendrama leeft op niemandsland. Het onvermogen om een normaal leven in die plaats die gebruikt om hun huis te zijn en vinden, terwijl een stijve verzet van veel van de mogelijke landen van asiel,
veroorzaakt exorbitante niveaus van angst of depressie ... tijdens het aansteken gevoelens van wraak.
Bij dit alles moeten we de constante bombardementen toevoegen. Aldus wordt een toestand van hypervigilantie van chronische stress ontwikkeld, die vaak de trigger is voor stoornissen van andere, meer ernstige aard, zoals schizofrenie of posttraumatische stressstoornis.
Het is dan ook niet verwonderlijk, dat een persoon met sociale en psychologische instabiliteit handelingen verrichten die afwijken van de wettelijke en ethische of dat fille een groep die u biedt beveiliging, veiligheid en rechtvaardigheid voor hun dierbaren. Wie zou niet op zoek naar een bondgenoot als het allemaal uit elkaar valt? We zijn echter verrast.
Hoe snel zien we het defect van anderen, maar we zien onze
niet, toch ?! Het laatste nieuws toont een toename van extreem-rechts, vooral in Europa. Zijn zij niet ook mensen in een sociale en psychologische context van onzekerheden op zoek naar veiligheid? Het vluchtelingendrama: wat is onze rol?
Wanneer de geringste kans op het winnen van een helse tocht op een boot door de woestijn of aan het einde van de jaren van omzwervingen in de handen van de maffia is beter dan een verblijf in hun eigen gebied ... geen hekken of grenzen, of decreten, politieagenten, prikkeldraad of de Middellandse Zee zelf zijn voldoende om te voorkomen dat een gezin op zoek is naar een beter leven, een fatsoenlijk leven. Anders zoeken zal het probleem niet oplossen. De financiering van het conflict lost het probleem ook niet op.We hebben geen geld om te verwelkomen, maar moeten we wapens leveren? Dit morele duo is een probleem.
Waarom? Omdat het een rondreis is. Hoe verder we de boemerang gooien, des te groter de kracht van zijn terugkeer. We ontkennen de wrede realiteit van het bestaan van deze massale uittocht, of wanneer we het bestaan niet ontkennen, ontkennen we de verwelkoming in onze landen, zoals het geval is in de VS. Of we accepteren het bestaan en acceptatie, maar we nemen deze mensen niet op in onze samenleving.
Als slechts een van deze mogelijkheden zal gebeuren, zullen we ambulancebommen gaan bouwen.
Wat zou je doen als je je huis had vernietigd, je kind had gekidnapt of je familie had gebombardeerd? Wat zou u doen als u alles had verloren en geen kans had om te verbeteren? Wat zou je doen als alles wat je hebt de hulpeloosheid en het gevoel is dat dit gebeurt met de instemming van mensen die deze situatie hadden kunnen vermijden?
Het antwoord is vrij eenvoudig. Wanneer je op een punt komt dat je leven geen zin meer heeft,
vernietig je jezelf, zoek je wraak of redding . Dit is waar onze interventie uiterst belangrijk is. Er werd bewezen dat de meeste aanvallen niet werden gepleegd door "verschrikkelijke Syriërs die iedereen kwamen vermoorden", maar door inheemse bewoners. De tweede generaties die niet verwelkomd werden door hun land van adoptie. Ze werden dubbel afgewezen omdat ze niet door de wet als Frans of Duits werden erkend, maar Syriërs en Irakezen ook niet.
Het is hier, in dit land van niemand, in dit gebrek aan identiteit en het behoren tot een referentiegroep, dat de "red iemand die kan" die het drama van de vluchtelingen doordringt, ontstaat. ShareWe zijn niet meer dan iemand anders ... en soms vergeten we het
Het lijkt erop dat we het ons niet meer herinneren. Slechts 75 jaar geleden staken 465.000 Spanjaarden de grens met Frankrijk over om asiel te zoeken toen ze de Spaanse Burgeroorlog ontvluchtten. Hiervan zijn er nooit 220.000 teruggekeerd.
Die uitdrukking van Neruda kenmerkt ook het huidige drama van vluchtelingen:"Liefde is zo kort en vergetelheid zo lang."
Meer is nog opvallender als we stoppen om de algemene context een moment te observeren. Onze meiden zijn weg. Ze gaan naar de VS, China, Frankrijk, Ierland ... op zoek naar een betere toekomst. De fragmenten aan het begin van dit artikel kunnen over hen gaan, over u of over iemand van ons.
Het is aan ons om onze stem te verheffen voor degenen die hun huilen in tranen hebben onderdrukt.
Voor de meer dan 10.000 kinderen die op Europese bodem zijn vermist, in de hoop hun familie op een dag te herenigen. Naast vele anderen die hun lichamen in vluchtelingenkampen verkopen in ruil voor hun eigen leven. In 2015 onderkende UNICEF bijna 1.500 ernstige schendingen van kinderen
waaronder moord, verminking, verzorging of ontvoering, naast andere misdaden. Hiervan waren 400 gevallen van kinderen gedood en bijna 500 verminkte kinderen. Het is twee jaar geleden. Zijn zij ook terroristen? Sta mij het voordeel van de twijfel toe.
De eenvoudigste oefening om te helpen is om de geest en het hart te openen voor onze gelijken. Delen