De denkfout van planning is een begrip waar we allemaal van af weten. Het is gerelateerd aan het fenomeen dat zo vaak voorkomt dat planning niet overeenkomt met de feiten. Dit, in het bijzonder, in termen van tijd.
Het gebeurt in elke scope, zowel professioneel als persoonlijk. We controleren dit wanneer we een takenlijst maken en aan het einde van de dag, de week of de maand zijn veel van deze activiteiten nog steeds niet vervuld.
Deze inconsistentie tussen planning en uitvoering heeft natuurlijk veel consequenties in termen van tijd. Het heeft echter ook implicaties op het gebied van middelen, productiviteit en efficiëntie. Sterker nog, de denkfout van planning heeft zeer ernstige emotionele gevolgen.
"Plan: zorgen maken over het vinden van de beste methode om een toevallig resultaat te bereiken".
- Onbekende auteur -
De oorsprong van de denkfout van planning
Sinds het begin van het industriële tijdperk begon het te spreken over de denkfout van planning, hoewel het niet precies bekend was onder die naam. Toen het werd opgelegd in de wereld van industriële productie en vervolgens in serieproductie, kreeg de tijdfactor een bijzonder belang. Het centrale doel in deze context werd gedefinieerd als het produceren van het maximum, maar in de kortst mogelijke tijd. Dit was afhankelijk en hangt nog steeds af van de winstgevendheid.
Sindsdien is planning zowel op organisatorisch als op individueel niveau een relevante oefening geworden. Desondanks werd al snel duidelijk dat de planning op papier bijna nooit paste in de daadwerkelijke uitvoering.
Het duurde decennia voordat we een zeer consistente organisatieplanning konden realiseren. Tegelijkertijd begon dit op het individuele niveau en in de bedrijven waarin de productie meer van mensen dan van machines afhing, als een onmogelijke taak.
Het was in 1979 dat Daniel Kahneman en Amos Tversky pleitten voor het bestaan van de denkfout van de planning. Ze begrepen dat dit probleem heel gewoon was en ontdekten dat er achter dit alles een cognitief aspect zat. Een zelfbedrog geassocieerd met beperkingen in de waarneming van de werkelijkheid. Kenmerken van de Fallacy of Planning
In de loop van de tijd was het mogelijk om de kenmerken van de denkfout van de planning in detail te beschrijven. Tegenwoordig wordt het begrepen als een illusoire perceptie van de tijd die ons ertoe aanzet fouten te maken in de planning van activiteiten.
Vervolgens geven we een overzicht van de belangrijkste kenmerken van de planningsfout: Er is geconstateerd dat
op het moment van planning een optimistisch scenario voorrang krijgt.
- Dat betekent dat plannen worden gemaakt op basis van het idee dat alles soepel zal verlopen, zonder tegenslagen, eventualiteiten of onvoorziene gebeurtenissen. Het illusoire denken valt op. Dit wordt het type benadering genoemd dat meer door de wens zelf wordt beïnvloed dan door een objectieve evaluatie van de werkelijkheid. Met andere woorden, men denkt aan verlangen.
- Er is een ontoereikende interpretatie van iemands prestaties. Op het moment van planning evalueren mensen hun eigen vaardigheden positief. Ze gaan ervan uit dat ze dingen heel gemakkelijk en in een korte tijd kunnen doen. Dit is een van de belangrijkste factoren in de denkfout van de planning.
- Als planning collectief gebeurt, tend mensen de neiging hebben om zich te laten meeslepen door de wens om anderen te imponeren. In dit geval willen ze aantonen dat ze zeer efficiënt zijn en daarom onnauwkeurige berekeningen maken van de tijd die de taken vereisen.
- Ook is het gebruikelijk dat mensen de overtuiging hebben dat hoe sneller ze dingen doen, des te beter ze door anderen worden geëvalueerd . Daarom plannen ze onverantwoord de tijd die ze nodig hebben om iets te doen. De consequenties van de denkfout bij de planning
Het belangrijkste gevolg van de denkfout bij de planning is onvoldoende tijdmanagement. In sommige gevallen bestaat dit ook uit een mismatch in de beheersing van middelen, wat leidt tot een slechte evaluatie op basis van de verwachte verwachtingen.Dit alles is echter niet de meest ernstige. De echt duurdere is de prijs die u op emotionele grond betaalt.
Het subjectieve resultaat van de planning-denkfout is een gevoel van constante frustratie en een variabele dosis permanente stress. Het niet naleven van plannen genereert gevoelens van spanning en malaise.
De manier om dit cognitieve aspect te vermijden, is door te letten op ervaringen uit het verleden. Ze voegen betrouwbare gegevens toe over de werkelijke hoeveelheid tijd die elke activiteit vereist. Bij de planning is het altijd het beste om extra tijd aan te bieden om potentiële onvoorziene gebeurtenissen of onvoorziene omstandigheden te kunnen aanpakken. Dit voorkomt dat je in zulke frustrerende cycli van frustratie terechtkomt.